Alfredo Perl

Alfredo Perl tydens die Rheingau Musik-fees

Alfredo Perl (gebore in Santiago de Chile in 1965) is 'n Chileens-Duitse klassiek pianis en dirigent,[1] wat die bekendste is in die Verenigde Koninkryk, Australië and Duitsland. Hy is bekend om sy uitvoerings van Beethoven se sonates.[2] Hy dien tans as die dirigent van die Detmold Kamerorkes.[3][4]

Biografie

[wysig | wysig bron]

Perl het vanaf 'n jong ouderdom die klavier begin speel. Hy het by die Chileense Nasionale Konservatoria onder Carlos Botto Vallarino, en later onder Günter Ludwig in Duitsland en Maria Curcio in Londen studeer. Sedertdien het Perl saam met Mitsuko Uchida, Pierre-Laurent Aimard, Martha Argerich en Daniel Barenboim gewerk. Hy het in 1992 sy buiging in die Internasionale Klavierreeks by die Koningin Elizabeth-saal in Londen gemaak.[5] Perl het sedertdien by verskeie luisterryke liggings in die Verenigde Koninkryk gespeel. Van belang is sy uitvoerings van Beethoven se werke by die Wigmore Hall en 'n Chopin uitvoering by die Hopetoun Huis in Edinburgh in 2003. Ander noemenswaardige liggings waar Perl verskyn het sluit Wene se Musikverein, Praag se Rudolfinum, München se Herkulessaal, Osaka se Izumi-saal en Buenos Aires se Teatro Colón en die Groot Saal van die Moskouse Konservatoria, in .[4]

Hy het pryse in Japan, Italië, Oostenryk en sy vaderland Chile gewen en het op 'n toer gegaan en al Beethoven se 32 sonates gespeel, welke hy ook opgeneem het.[6][7][8] Perl het ook solo werke deur Schumann, Liszt en Busoni opgeneem, en concertos deur Grieg, Szymanowski en Liszt. Hy is 'n bekroonde pianis in 'n aantal lande, insluitende die Verenigde Koninkryk, Australië, Duitsland en Rusland, en het reeds saam met verskeie orkeste opgetree, insluitende die Londen Simfonieorkes, die Koninklike Filharmoniese Orkes, die BBC Simfonieorkes, die Sydney Simfonieorkes en die Melbourne Simfonieorkes.[5] Sy spel is noemenswaardig vir die delikaatheid, elegansie en gevoelswaarde daarvan.[5][9][10]Die The Age koerant in Melbourne het geskryf, "[die] Chileense pianis Alfredo Perl versprei effektiewelik die musiek se elegansie. Sy interpretasie was nie geforseer tydens die cadenza (kadens) materiaal van die werk óf die hoofliggaam daarvan nie...die hoogtepunt van die konsert".[11]

Perl dien tans as die dirigent van die Detmold Kamerorkes,[3][4] en woon reeds vir 'n aansienlike tydperk in beide München en Hamburg.[1][5][9] Hy het ook as lid van die beoordelingspaneel tydens verskeie klavierkompetisies gedien, soos bv. die 2009 Bonn Beethoven Kompetisie en die 2010 Skotse Internasionale Klavierkompetisie.[4]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Burford, T. (2005). Chile: The Bradt Travel Guide. Bradt Travel Guides. p. 42. ISBN 978-1-84162-076-3.
  2. ↑ "Classical Music: Alfredo Perl and Maurizio Pollini / Beethoven cycles WH / RFH, Londen". The Independent (in Engels). 26 November 1996. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2013. Besoek op 29 Mei 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 "Willkommen beim Detmolder Kammerorchester!" (in Duits). Detmold Chamber Orchestra. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 April 2019. Besoek op 29 Mei 2010.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "The 2010 Competition Jury" (in Engels). Scottish International Piano Competition. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2012. Besoek op 29 Mei 2010.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "Alfredo Perl" (PDF). Harrison Parrott Management. Besoek op 29 Mei 2010. [dooie skakel]
  6. ↑ "Solistas: Alfredo Perl" (in Spaans). Enciclopedia de La Musica. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Mei 2013. Besoek op 29 Mei 2010.
  7. ↑ Gramophone Classical Good Cd Guide 1998. Gramophone, Omnibus Press. 1997. p. 100. ISBN 978-0-902470-94-1.
  8. ↑ 1 Maart.; Greenfield, E.; Layton, R.; Czajkowski, P (26 Oktober 2004). The Penguin guide to compact discs and DVDs: yearbook, 2004/5. Penguin Books. p. 221. ISBN 978-0-14-051523-7.
  9. ↑ 9,0 9,1 "Classical: Sublime grandeur in understatement Alfredo Perl Queen Perl Queen Elizabeth Hall London". The Independent. 19 Januarie 2001. Besoek op 29 Mei 2010.
  10. ↑ Gramophone, Volume 78, Issues 928-933. C. Mackenzie. 2000. p. 75.
  11. ↑ "Reviews". Harrison Parrott Management. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 29 Mei 2010.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]