Apple II-reeks

Die Apple II van 1977, hier vertoon met twee Disk II-slapskywe en 'n Apple Monitor II uit die 1980's. Die Apple II het 'n geïntegreerde sleutelbord, klank, 'n plastiekkas en agt interne uitbreidingsgleuwe.

Die Apple II-reeks of die Apple II-familie was Apple Inc. se eerste reeks mikrorekenaars vanaf die laat 1970's tot die vroeë / middel 1980's. Die rekenaars verskil heeltemal van Apple se latere Apple Macintosh-rekenaars en het hoofsaaklik 'n 8 bis-argitektuur gehad.

Die voorganger was die Apple I, 'n masjien wat met die hand gebou is, ontwerp deur Steve Wozniak en aan rekenaar stokperdjie entoesiaste verkoop is. Dit is nooit in groot hoeveelhede vervaardig nie, maar het die weg gebaan vir baie funksies wat die Apple II 'n sukses sou maak. Die Apple II was die eerste massa-vervaardigde persoonlike rekenaar. Dit was veral gewild onder tuisgebruikers, maar is ook af en toe aan besigheidsgebruikers verkoop, veral na die publikasie van die eerste sigblad op 'n persoonlike rekenaar naamlik VisiCalc.

Die "II"-gedeelte van die naam is op wisselende maniere vertoon deur middel van leestekens vir die verskillende modelle. Die II en die "Onverbeterde IIs" is gewoonlik geskryf as onderskeidelik, die Apple //e en Apple //c. Die (verbeterde) Platinum IIe-modelle is geskryf as IIc en IIe. Verder was daar nog die IIGS en die IIc Plus.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Die oorspronklike Apple II

[wysig | wysig bron]

Verkope van die eerste Apple II rekenaars begin op 5 Junie 1977. Hierdie rekenaar werk met 'n MOS Technolocy Inc. 6502 mikroverwerker, wat funksioneer teen 1 MHz, 4 kilogreep RAM, en 'n oudio-kasset koppelvlak.[1] Die Integer BASIC programmeringstaal is in die read-only memory (ROM) gebou. Die videovertoonbeheerder (Video Display Controller-VDC) het 24 lyne in 40 kolomme van teks (slegs hoofletters) op die skerm gewys. 'n NTSR-saamgestelde video-uitset word gebruik vir die uitset na 'n monitor, of 'n televisie deur 'n RF-modulator. Ander vervaardigers het uitbreidingskaarte aangebied om 80 kolomme (en kleinletters) te ondersteun. Gebruikers was in staat om programme en hul data te stoor en te lees op musiek kassette. Ander programmeringstale, speletjies, toepassings en ander sagteware was ook op die kassette beskikbaar. Die kleinhandelprys was VS$ 1 298 vir die 4 kilogreep ROM-weergawe en $2 638 vir die 48 kilogreep ROM-weergawe.

Berging en lees van data is later vergemaklik deur 'n eksterne 51/4 slapskyf, bekend as die Disc II, met 'n kontroleur kaart wat in een van die rekenaar se poorte ingeprop is. Hierdie skryfstelsel is ontwikkel deur Steve Wozniak. Die beheerkaart het min hardeware ondersteuning gehad en het dus staatgemaak op tydsberekening lusse in die sagteware om die nodige kodering verskaf. Die beheerder het ook van 'n vorm van groepskodeopname gebruik, wat meer eenvoudig en makliker was om in sagteware te implementeer as die meer algemene Modified Frequency Modulation (MFM). Dit het die beheerder aansienlik goedkoper gemaak, sodat die prys van die totale stelsel laag genoeg gebly het vir die huis gebruikers. Dit het dit ook makliker gemaak vir ontwikkelaars van eiendomsbeskermde sagteware om te verseker dat die media waarop hul toepassings versprei is, moeiliker was om te kopieer deur die gebruik van truuks, soos die verandering van die lae-vlak sektor formaat of die plasing van die magneetkop tussen die spore. In die einde, egter, het ander groepe sagteware verkoop wat sulke beperkings kon omseil (insluitende Copy II plus en Locksmith).

Verdere ontwikkeling van die Apple II

[wysig | wysig bron]

Die Apple II is uiteindelik vervang deur die Appel II plus. Dit bevat die programmeertaal Applesoft BASIC en het 'n totaal van 48 kB RAM, uitbreidbaar tot 64 kB deur 'n taalkaart, wat gebruikers toegelaat het om vinnig te wissel tussen die "INT " (Integer) en "FP " (Applesoft)-dialekte van BASIC (wat egter nie-gestoorde programme verloor het). Die byvoeging van die taalkaart het ook die gebruik van UCSD Pascal en FORTRAN 77-samestellers moontlik gemaak, wat op daardie stadium vir Apple uitgereik word.

Hierdie model is gevolg deur die Apple IIe in 1982. Dit was 'n goedkoper weergawe wat ontwerp is deur Burrell Smith wat nuwer skyfies gebruik om die totale aantal komponente te verminder. Dit het beide hoofletters en kleinletters vertoon en het 64 kB RAM geheue, uitbreidbaar tot 128 kB. Die IIe was ook in staat om hoëresolusie-teks (80-kolomme) te vertoon deur 'n 80-kolom-uitbreidingskaart te gebruik. Dit was waarskynlik die gewildste Apple II en hy is wyd beskou as die "werksperd van die werkslyn."

Die Apple IIc was Apple se eerste kompakte rekenaar. Hier is dit toegerus met 'n klein CRT-skerm.

Ongeveer dieselfde tyd word 'n Apple III-rekenaar geskep wat ontwerp is vir die sakemark. Dit het egter nooit 'n sukses geword nie; van die 90 000 Apple III en Apple III Plus rekenaars wat vervaardig is, is slegs 65 000 verkoop.[2]

Apple het die Apple IIc in Mei 1984 vrygestel as die eerste draagbare Apple II. Dit het die onlangse 65C02-verwerker gebruik en het 'n ingeboude ondersteuning vir skyfaandrywers, modem, drukker en 'n 80-kolom-skerm wat afsonderlike oorskakelkaarte met die eerste modelle benodig. As gevolg van sy kompakte ontwerp, was die Apple IIc slegs beperk uitbreidbaar. Die Apple IIc het die naam 'Lolly' in sekere interne en voorvrystellingsdokumente gekry.

Kort na die bekendstelling van die Apple IIc het Apple 'n Verbeterde Apple IIe vervaardig wat die 65C02-verwerker gebruik. 'n Finale weergawe van die IIe, bekend as die Platinum Apple IIe, is later bekendgestel. Dit bevat 'n numeriese toetsbord, ingeboude ondersteuning vir 80 kolomme, en die kas het 'n ander kleur as vroeëre IIe-weergawes.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Computer history: 10 June 1977
  2. ↑ (en) 1984 Apple III

Bronne

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]