Aqua Virgo

'n Fontein in Via di Monte Brianzo wat deur die Acqua Vergine van water voorsien word
Die Aqua Virgo se roete van 21 km deur Latium
'n Nagaansig van die Trevi-fontein
Die fontein in sy geheel
'n Reliëf aan die fontein se regterkant, wat 'n maagd uitbeeld, sinspel op die waterleiding se naam (virgo is die Latynse term vir "maagd")

Die Aqua Virgo is een van elf akwadukte wat die antieke miljoenestad Rome van water voorsien het - en die enigste antieke waterleiding wat vanaf sy oprigting in 19 v.C. deur Agrippa tot vandag toe ononderbroke in bedryf is (alhoewel dit ná die ondergang van die Wes-Romeinse Ryk in die laat 5de eeu tydelik in verval geraak het en eers in die 8ste eeu onder pous Adrianus I herstel is). Die waterleiding se hoofbrongebied is in 'n moerasgebied noord van die Via Collatina geleë, kort voor die agste antieke mylpaal by kilometer 10,5. Aqua Virgo het die laagliggende gebied van Campus Martius, wat deur Augustus ontwikkel is, van water voorsien en het ter geleentheid van die opening van 'n publieke bad naby die Panteon ontstaan wat eweneens deur Agrippa gebou is.[1] Die grootste deel van die antieke waterleiding binne die stadsgebied van Rome is ondergronds aangelê.

Die akwaduk is reeds tydens die regentskap van die keisers Tiberius en Claudius en daarna sedert die 8ste eeu voortdurend gerestoureer, waarby die omvattendste uitbreidings en wysigings tydens die ampstermyn van pous Nikolaas V plaasgevind het. Na die moderne waterleiding, wat uit daardie tydperk dateer, word in Italiaans as Acqua Vergine (die Italiaanse vertaling van die Latynse Aqua Virgo) of Acqua di Trevi verwys. Soos uit die laasgenoemde benaming blyk, is die Trevi-fontein te Rome deur die akwaduk tot 2007 van water voorsien en vorm ook sy eindpunt.

Naas die Trevi-fontein het ook die Barcaccia-fontein op die Piazza di Spagna en die fontein op die Piazza Farnese deur die Aqua Virgo gevoed.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Peter J. Aicher: Guide to the aqueducts of ancient Rome. Wauconda, IL: Bolchazy-Carducci Publishers 1995, bl. 39

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]