Arthur Nikisch

Arthur Nikisch.
Arthur Nikisch in 1901.

Arthur Nikisch (12 Oktober 1855 – 23 Januarie 1922) was 'n Hongaarse dirigent wat op internasionale vlak opgetree het en betrekkinge in Boston, Londen, Leipzig en—van grootste belang—Berlyn, gehou het. Hy was beskou as 'n uitstaande interpreteerder van die musiek van Bruckner, Tsjaikofski, Beethoven en Liszt. Johannes Brahms het Nikisch se uitvoering van sy Vierde Simfonie geprys as "werklik onberispelik en bewonderenswaardig, dit is onmoontlik om 'n beter weergawe daarvan te hoor."

Erfenis

[wysig | wysig bron]

Hy word beskou as een van die stigters van moderne dirigeerkuns, en het oor 'n breedvoerige analise van die partituur, 'n gemaklike en eenvoudige ritme, en charisma beskik, wat daartoe gelei het dat hy die volle sonoriteit van die orkes en die dieptes van die musiek kon uitbring. Groot meesters soos Leopold Stokowski, Arturo Toscanini, Adrian Boult, Fritz Reiner, Ervin Nyiregyházi en vele ander, insluitende George Szell; wat Nikisch " 'n orkestrale towenaar" genoem het; het Nikisch se dirigeerstyl bewonder. Reiner het hom verwonder oor Nikisch se styl en gesê, "Dit was [Nikisch] wat my aangeraai het om nooit my arms te swaai terwyl ek dirigeer nie, en dat ek my oë moet gebruik om wenke te gee.

Henry Wood het geskryf, "Ek onthou... die wonderbaarlike manier waarop hy na elke enkele frase wat hy gelei het kon luister.... Wanneer hy 'n melodie repeteer het hy dit sonder uitsondering met groot emosionele gevoel aan die orkes voorgedra – en dan sou hy sê: 'Speel dit nou soos wat jy dit voel.' Geen dirigent wat ek al ooit gehoor het, het ooit Nikisch se emosionele gevoel en dramatiese intensiteit oortref nie."[1]

Arthur Nikisch het 'n reuse impak op Wilhelm Furtwängler uitgeoefen. Laasgenoemde het altyd vir Nikisch as sy model beskou.[2] Nikisch het Furtwängler aan die begin van sy loopbaan ondersteun en voorspel dat Furtwängler sy opvolger sou wees.[3]'n Film van Nikisch terwyl hy dirigeer bestaan nog; nadat Herbert von Karajan dit gesien het, het hy beskryf hoe beïndruk hy was deur Nikisch se gebruik van sy oĕ in pleks van handbewegings.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Kalisch, Alfred (1922). “Arthur Nikisch.” Musical Times 63, no. 649, 172-74
  • Hart, Philip (1994). Fritz Reiner: A Biography. Evanston, IL: Northwestern University Press. p. 16. ISBN 0-8101-1125-X.
  • Ferdinand Pfohl: Arthur Nikisch als Mensch und Künstler, Hermann Seemann Nachfolger, Leipzig, (ca. 1900)
  • Ferdinand Pfohl: Arthur Nikisch: Sein Leben, seine Kunst, sein Wirken. Alster, Hamburg 1925

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Henry Wood, My Life of Music, Gollancz 1938, p211.
  2. ↑ Elisabeth Furtwängler, Pour Wilhelm, Parys, 2004, bl. 32.
  3. ↑ Hans-Hubert Schönzeler, Furtwängler, 1990, bl. 24.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]