BIND (Berkeley Internet Name Domain) is die mees algemeen gebruikte Domein-naam stelsel bediener op die internet, veral op Unix-tipe stelsels, waar dit 'n de facto standaard. Die programmatuur word ondersteun deur die Internet Systems Consortium. BIND is oorspronklik geskep deur vier gegradueerde studente by die Universiteit van Kalifornië, Berkeley en is oorspronklik saam met 4.3BSD vrygestel. Paul Vixie het die programmatuur in 1988 begin ondersteun terwyl hy nog by DEC werksaam was.
'n Nuwe weergawe van BIND (BIND 9) is van voor af geskryf om verskeie probleme met die ouer weergawe veral sekuriteitskwessies aan te spreek. Ander belangrike kenmerke van BIND 9 sluit in: TSIG, DNS notify, nsupdate, IPv6, rndc flush, views, multiverwerker ondersteuning en verbeterde oordraagbare argitektuur. Dit word baie algemeen op Linux-stelsel gebruik.
BIND is oorspronklik geskryf in die vroeë tagtigs met behulp van 'n DARPA-skenking. In die middel tagtigs het werknemers van DEC verdere ontwikkeling van BIND oorgeneem. Een van die werknemers was Paul Vixie, wat aangehou het om aan BIND te werk nadat hy DEC se diens verlaat het. Hy was uiteindelik een van die stigterslede van die Internet Systems Consortium, wat uiteindelik die organisasie geword het wat verantwoordelik was vir die onderhoud van BIND.
Die ontwikkeling van BIND 9 is gedoen deur 'n kombinasie van kommersiële en militêre kontrakte. Die ontwikkeling van die meeste BIND 9 kenmerke is befonds deur UNIX-handelaars wat wou verseker dat BIND kompeterend bly met Microsoft se aanbiedinge; die DNSSEC-kenmerke is befonds deur die V.S.A se militêre magte wat DNS sekuriteit wou verseker.
Soos Sendmail, WU-FTPD en ander stelsels wat terugdateer tot vroeëre laissez-faire tye op die Internet, het BIND 4 en BIND 8 'n groot aantal kwesbaarhede gehad ten opsigte van sekuriteit en word die gebruik van hierdie vroeëre stelsels ten sterkste afgeraai.[1] BIND 9, wat geheel en al herskryf is, is 'n baie veiliger stelsel.
GeoDNS is 'n 40-lyn byvoeging tot BIND om 'n gesplete horison Domein-naam stelsel toe te laat, wat beteken dat verskillende versoekers verskillende antwoorde sal kry afhangende van hul nabyheid ten opsigte van die bediener.
Op hierdie wyse kan 'n webwerf byvoorbeeld Franse gebruikers na hul Franse bediener en Koreaanse gebruikers na 'n Koreaanse bediener verwys. Dit verleen 'n beter werkverrigting en moontlik laer kostes as 'n bediener wat op 'n enkele plek geleë is of 'n rondomtalie DNS opstelling.
Aangesien die stelsel DNS gebaseer is, is dit makliker om uit te rol as BGP anycast. Geen ondersteuning word van die ISP verwag nie en bestaande verbindings sal nie gebreek word as die bediener wat vir 'n spesifieke kliënt geselekteer is, verander nie.