Buite-Mongolië
Buite-Mongolië (Mongools: Ar Mongol, Mantsjoerys: Tulergi Monggo, Chinees: 外蒙古) was 'n politieke onderafdeling van die Qing-ryk. Dit het bestaan uit die volgende vier provinsies (aimags), van oos na wes:
- Chechen Khan (Chechen Khan, Setsen Khan)
- Töshiyetü Khan (Töshiyetü Khan, Tüsheet Khan)
- Sayin Noyan Khan (Sayin Noyan Khan, Sain Noyon Khan)
- Jasaghtu Khan (Jasaghtu Khan, Zasagt Khan)
Die term word vandag soms steeds gebruik om na die land Mongolië te verwys omdat die grondgebied grootliks daarmee ooreenstem. Die historiese definisie het ook Tannu Uriankhai ingesluit, waarvan die grootste deel die huidige Republiek Tiwa in die Russiese Federasie beslaan. Dit het egter nie die moderne Mongoolse provinsies Khovd en Bayan-Ölgii ingesluit nie.
Die naam Buite-Mongolië staan teenoor Binne-Mongolië (内蒙古; Nèi Měnggǔ), vandag 'n Mongoolse outonome gebied van die Volksrepubliek China. Die terme Buite- en Binne-Mongolie is administratiewe terme wat deur die Qing-disnastie (1644–1911) geskep is. Mongole self gebruik terminologie wat na die liggaam verwys, naamlik Övor ("boesem") vir Binne-Mongolië en Ar ("rug") vir Buite-Mongolië.
Die Republiek China (Taiwan) het nie grondwetlik die land se aanspraak op Buite-Mongolië laat vaar nie. Artikel 3 van die “Toespassingsreëls vir die Wet wat die verhoudings tussen die mense van die Taiwan gebied en die vasteland gebied bepaal”, wat op 30 Januarie 2002 van krag geword het, is aangepas om Buite-Mongolië van die vastelandgedeelte uit te sluit.[1]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Uradyn E. Bulag, Nationalism and Hybridity in Mongolia, ISBN 978-0-19-823357-2 ISBN 0-19-823357-4 hardeband, 320 bladsye, Maart 1998