Bunsenbrander

'n Bunsenbrander.

'n Bunsenbrander, genoem na die Duitse apteker Robert Bunsen, is 'n soort gasbrander wat in 'n laboratorium gebruik word. Dit skep 'n enkele, oop gasvlam en word gebruik vir verhitting in proefbuise en ander flesse, sterilisasie en ontbranding.[1][2][3][4][5]

Meestal word aardgas of 'n mengsel van gas gebruik. Die ontbrandingstemperatuur hang af van die gas of gasmengsel.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Die brander is nie deur Bunsen ontdek nie, maar deur 'n assistent, Peter Desaga. Bunsen is in 1852 deur die Universiteit van Heidelberg aangestel, wat hom 'n nuwe laboratoriumgebou belowe het. Die stad Heidelberg het gasstraatligte begin aanlê en die universiteit het gaspypleidings na die universiteit laat aanlê om ook in die laboratorium te gebruik. Bestaande branderlampe het egter veel te wense oorgelaat wat betref die hitte van die vlam, ekonomie en eenvoud.

Laat in 1854 het Bunsen Desaga gevra om 'n nuwe soort brander te ontwerp wat Bunsen in gedagte gehad het. Dié ontwerp het 'n warm, roetlose vlam geskep deur gas op 'n beheerde manier met lug te laat meng voor ontbranding. Desaga het verstelbare gleuwe vir lug aan die onderkant van die silindriese brander aangebring, met die vlam wat aan die bokant brand.

In 1857 het Bunsen 'n beskrywing van die brander gepubliseer en baie van sy kollegas het kort daarna die ontwerp aanvaar. Bunsenbranders word steeds in laboratoriums oor die wêreld heen gebruik.[6]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Lockemann, G. (1956). "The Centenary of the Bunsen Burner". J. Chem. Educ. 33 (1): 20–21. Bibcode:1956JChEd..33...20L. doi:10.1021/ed033p20.
  2. ↑ Rocke, A. J. (2002). "Bunsen Burner". Oxford Companion to the History of Modern Science. p. 114.
  3. ↑ Jensen, William B. (2005). "The Origin of the Bunsen Burner" (PDF). J. Chem. Educ. 82 (4): 518. Bibcode:2005JChEd..82..518J. doi:10.1021/ed082p518. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 9 November 2006.
  4. ↑ Griffith, J. J. (1838). Chemical Reactions – A compendium of experimental chemistry (8th uitg.). Glasgow: R Griffin and Co.
  5. ↑ Kohn, Moritz (1950). "Remarks on the history of laboratory burners". J. Chem. Educ. 27 (9): 514. Bibcode:1950JChEd..27..514K. doi:10.1021/ed027p514.
  6. ↑ Ihde, Aaron John (1984). The development of modern chemistry. Courier Dover Publications. pp. 233–236. ISBN 978-0-486-64235-2.

Skakels

[wysig | wysig bron]