Chop suey



Chop suey

Amerikaans-Chinese gereg

Het ook ingang gevind tot die kookkuns van

Vlag van Kanada Kanada

Vlag van Filippyne Filippyne

Vlag van Duitsland Duitsland

Vlag van Indië Indië

Chop suey is 'n gereg wat sy oorsprong in die Amerikaans-Chinese kookkuns het waar dit in die 19de eeu deur Chinese immigrante ontwerp is. Dit bestaan gewoonlik uit 'n mengsel van repies vleis (dikwels hoender-, bees- of varkvleis, maar ook seekos soos vis en garnale), gekapte groente (soos byvoorbeeld bamboeslote en seldery) en sampioene wat in 'n sous met stysel gebind word. Chop suey word normaalweg met rys bedien, soms ook met roergebraaide Chinese noedels.

Oorsprong

[wysig | wysig bron]

Daar is verskeie oorlewerings oor die oorsprong van chop suey. Die gereg word algemeen verbind met Chinese immigrante wat dit in die 1860's ontwerp het, maar die antropoloog E.N. Anderson het tot die gevolgtrekking gekom dat dit sy oorsprong in Taishan (Toisan), 'n distrik van die Chinese provinsie Guangdong (Kanton) het waar dit deur groenteboere tradisioneel van tsap seul (oorgeblewe voedsel) berei is. Later het emigrante die resep na die Verenigde State geneem waar dit as Chop Suey een van die befaamde geregte van Chinees-Amerikaanse restaurante geword het.[1] Li Shu-fan, 'n geneeskundige uit Hongkong, het eweneens opgemerk dat die gereg in die 1890's in Toisan bedien is.[2]

Die lang lys van kleurryke en uiteenlopende verhale oor die oorsprong van chop suey is volgens die kosgeskiedkundige Alan Davidson 'n uitstekende voorbeeld van "kulinêre mitologie" en kenmerkend van gewilde geregte.[3]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ E.N. Anderson: Guangzhou (Canton) Cuisine. In: Solomon H. Katz: Encyclopedia of Food and Culture. Boekdeel I. New York: Scribner's 2003, bl. 392
  2. ↑ E.N. Anderson, Jr. en Marja L. Anderson: Modern China: South. In: K.C. Chang: Food in Chinese Culture: Anthropological and Historical Perspective. Yale 1977, bl. 355
  3. ↑ Davidson, Alan: The Oxford Companion to Food. Oxford University Press 1999, bl. 182

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]