Christen-Demokratiese Appèl

Christen-Democratisch Appèl
CDA
Leier	Henri Bontenbal
Gestig	11 Oktober 1980
Samesmelting van	Anti-Revolutionaire Partij, Christelijk-Historische Unie en Katholieke Volkspartij
Hoofkwartier	Partijbureau CDA, Buitenom 18, Den Haag
Jeugvleuel	Christen-Democratische Jongeren Appèl
Ideologie	Christelike demokrasie[1] Sosiale konserwatisme[2][3]
Posisie	Sentrisme[4][5][6] tot sentraalregse politiek[7][8][9][10]
Internasionale affiliasie	Centrist Democrat International
Amptelike kleure	groen
Webblad	www.cda.nl

Die Christen-Demokratiese Appèl (Nederlands: Christen-Democratisch Appèl, CDA) is 'n Nederlandse Christen-demokratiese^[10][11][12] en sosiaal konserwatiewe^[2][3] politieke party wat in 1980 gestig is. Die Christen-Demokratiese Appèl is uit drie Christelike partye gevorm: die Katolieke Volksparty (KVP), die Anti-Revolusionêre Party (ARP) en die Christelik-Historiese Unie (CHU).

Die politieke leier is Henri Bontenbal, die huidige CDA se parlemêntere leier in die Tweede Kamer. Die verkiesings van die nuwe Tweede Kamer op 22 November 2023 is deur die Christen-Demokratiese Appèl verloor. Die party het 5 setels behaal (-10).

Deelname aan die regering

Van 14 Oktober 2010 tot 5 November 2012 het die CDA met die regs-liberale Volksparty vir Vryheid en Demokrasie (VVD) die Rutte I-kabinet gevorm. Mark Rutte het die amp van Eerste Minister in hierdie minderheidskabinet beklee wat deur die Party vir die Vryheid (PVV) van Geert Wilders gesteun is.

Van 26 Oktober 2017 tot 10 Januarie 2022 het die CDA met die VVD, D66 en CU die Rutte III-kabinet gevorm.

Sedert 10 Januarie 2022 vorm die CDA met dieselfde partye die Rutte IV-kabinet.

Organisasie

Leierskap

Leiers[13] Dries van Agt (10 Desember 1976 — 25 Oktober 1982) Ruud Lubbers (25 Oktober 1982 — 29 Januarie 1994) Elco Brinkman (29 Januarie 1994 — 16 Augustus 1994) Enneüs Heerma (16 Augustus 1994 — 27 Maart 1997) Jaap de Hoop Scheffer (27 Maart 1997 — 1 Oktober 2001) Jan Peter Balkenende (1 Oktober 2001 — 9 Junie 2010) Maxime Verhagen (9 Junie 2010 — 30 Junie 2012) Sybrand van Haersma Buma (30 Junie 2012 — 22 Mei 2019) Vakant (22 Mei 2019 — 15 Julie 2020) Hugo de Jonge (15 Julie 2020 — 10 Desember 2020) Wopke Hoekstra (11 Desember 2020 – 14 Augustus 2023) Henri Bontenbal (sedert 14 Augustus 2023)

Voorsitters[14] Piet Steenkamp (23 Junie 1973 – 11 Oktober 1980) Piet Bukman (11 Oktober 1980 – 14 Julie 1986) Wim van Velzen (31 Januarie 1987 – 7 Maart 1994) Tineke Lodders (7 Maart 1994 – 4 Februarie 1995) Hans Helgers (4 Februarie 1995 – 27 Februarie 1999) Marnix van Rij (27 Februarie 1999 – 10 Oktober 2001) Bert de Vries (10 Oktober 2001 – 2 November 2002) Marja van Bijsterveldt (2 November 2002 – 22 Februarie 2007) Peter van Heeswijk (2 Junie 2007 – 10 Junie 2010) Henk Bleker (10 Junie 2010 – 14 Oktober 2010) Liesbeth Spies (1 November 2010 – 2 April 2011) Ruth Peetoom (2 April 2011 – 9 Februarie 2019) Rutger Ploum (9 Februarie 2019 – 19 Maart 2021) Marnix van Rij (3 April 2021 – 11 Desember 2021) Hans Huibers (11 Desember 2021 – 11 Augustus 2023) Mark Buck (sedert 11 Augustus 2023; waarnemend)

Parlementêre leiers in die Eerste Kamer[15] Johan van Hulst (8 Junie 1977 – 10 Junie 1981) Jan Christiaanse (10 Junie 1981 – 25 Oktober 1988) Ad Kaland (25 Oktober 1988 – 1 Januarie 1994) Luck van Leeuwen (1 Januarie 1994 – 8 Junie 1999) Gerrit Braks (8 Junie 1999 – 2 Oktober 2001) Yvonne Timmerman-Buck (2 Oktober 2001 – 17 Junie 2003) Jos Werner (1 Julie 2003 – 7 Junie 2011) Elco Brinkman (7 Junie 2011 – 11 Junie 2019) Ben Knapen (11 Junie 2019 – 24 September 2021) Niek Jan van Kesteren (28 September 2021 – 22 Februarie 2022) Ben Knapen (22 Februarie 2022 – 13 Junie 2023) Theo Bovens (sedert 13 Junie 2023)

Parlementêre leiers in die Tweede Kamer[16] Dries van Agt (8 Junie 1977 – 19 Desember 1977) Willem Aantjes (19 Desember 1977 – 7 November 1978) Ruud Lubbers (7 November 1978 – 10 June 1981) Dries van Agt (10 June 1981 – 24 Augustus 1981) Ruud Lubbers (24 Augustus 1981 – 4 November 1982) Bert de Vries (4 November 1982 – 3 Junie 1986) Ruud Lubbers (3 Junie 1986 – 14 Julie 1986) Bert de Vries (14 Julie 1986 – 14 September 1989) Ruud Lubbers (14 September 1989 – 7 November 1989) Elco Brinkman (7 November 1989 – 16 Augustus 1994) Enneüs Heerma (16 Augustus 1994 – 27 Maart 1997) Jaap de Hoop Scheffer (27 Maart 1997 – 1 Oktober 2001) Jan Peter Balkenende (1 Oktober 2001 – 11 Julie 2002) Maxime Verhagen (11 Julie 2002 – 30 Januarie 2003) Jan Peter Balkenende (30 Januarie 2003 – 21 Mei 2003) Maxime Verhagen (21 Mei 2003 – 30 November 2006) Jan Peter Balkenende (30 November 2006 – 9 Februarie 2007) Maxime Verhagen (9 Februarie 2007 – 22 Februarie 2007) Pieter van Geel (22 Februarie 2007 – 17 Junie 2010) Maxime Verhagen (17 Junie 2010 – 14 Oktober 2010) Sybrand van Haersma Buma (14 Oktober 2010 – 21 Mei 2019) Pieter Heerma (21 Mei 2019 – 31 Maart 2021) Wopke Hoekstra (31 Maart 2021 – 10 Januarie 2022) Pieter Heerma (10 Januarie 2022 – 5 September 2023) Henri Bontenbal (sedert 5 September 2023)

Verwysings

1. Nordsieck, Wolfram (2021). "Netherlands". Parties and Elections in Europe. Besoek op 21 Maart 2021.
2. Paul Lucardie; Hans-Martien Tennapel (1996). "Between Confessionalism and Liberal-Conservatism: the Christian Democratic Parties of Belgium and the Netherlands". In David Hanley (red.). Christian Democracy in Europe. A&C Black. p. 64. ISBN 978-1-85567-382-3.
3. Paul Lucardie (2004). "Paradise Lost, Paradise Regained? Christian Democracy in the Netherlands". In Steven Van Hecke; Emmanuel Gerard (reds.). Christian Democratic Parties in Europe Since the End of the Cold War. Leuven University Press. pp. 169–170. ISBN 978-90-5867-377-0.
4. "Kieskompas". Kieskompas. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 April 2021. Besoek op 1 April 2021."Netherlands". Freedom in the World 2003. Freedom House. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Junie 2019. Besoek op 29 Junie 2019.
5. Bremmer, Ian (13 September 2012). "Going Dutch: The Netherlands' election results roll in". Foreign Policy. Besoek op 29 Junie 2019.
6. Delcker, Janosch (18 Februarie 2018). "Risk of bioweapon attack growing, Dutch defense minister says". POLITICO. Munich. Besoek op 5 Mei 2020. Bijlevel, a member of the centrist Christian Democratic Appeal party, said that the technology for creating biological weapons had advanced dramatically in recent years, while at the same time "the international community continues to underestimate this risk".
7. Weaver, Matthew (16 Maart 2017). "Dutch elections: Rutte starts coalition talks after beating Wilders into second – as it happened". The Guardian. Besoek op 30 Maart 2019.
8. Syuzanna Vasilyan (2009). "The integration crisis in the Netherlands: the causes and the new policy measures". In Ditta Dolejšiová; Miguel Angel García López (reds.). European Citizenship in the Process of Construction: Challenges for Citizenship, Citizenship Education and Democratic Practice in Europe. Council of Europe. p. 73. ISBN 978-92-871-6478-0.
9. Hans Vollaard; Gerrit Voerman; Nelleke van de Walle (2015). "The Netherlands". In Donatella M. Viola (red.). Routledge Handbook of European Elections. Routledge. p. 171. ISBN 978-1-317-50363-7.
10. Kees Van Kerbergen; André Krouwel (2013). "A double-edged sword! The Dutch centre-right and the 'foreigners issue'". In Tim Bale (red.). Immigration and Integration Policy in Europe: Why Politics – and the Centre-Right – Matter. Routledge. pp. 91–92. ISBN 978-1-317-96827-6.
11. Wijbrandt H. Van Schuur; Gerrit Voerman (2010). "Democracy in Retreat? Decline in political party membership: the case of the Netherlands". In Barbara Wejnert (red.). Democratic Paths and Trends. Emerald Group Publishing. p. 28. ISBN 978-0-85724-091-0. Besoek op 20 Augustus 2012.
12. Christopher Anderson (1995). Blaming the Government: Citizens and the Economy in Five European Democracies. M.E. Sharpe. p. 64. ISBN 978-1-56324-448-3. Besoek op 21 Augustus 2012.
13. "Christen-Democratisch Appèl (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
14. "Partijvoorzitters CDA". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
15. "Eerste Kamerfractie Christen-Democratisch Appèl (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
16. "Tweede Kamerfractie Christen Democratisch Appel (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.

Bronne

• Christen-Democratisch Appèl (CDA), Parlement.com
• Christen Democratisch Appèl (CDA), DNPP

Eksterne skakels

• Amptelike webwerf