Christopher Hitchens

Christopher Hitchens
Christopher Hitchens praat by The Amaz!ng Meeting in die Riviera Hotel, Las Vegas, Nevada (VSA)
Gebore13 April 1949
Waterlooville, Hampshire (Engeland)
Sterf15 Desember 2011 (op 62)
Houston, Texas (VSA)
NasionaliteitBrits (by geboorte), Amerikaans
BeroepJoernalis, outeur
EggenootEleni Meleagrou (1981–1989; egskeiding)
Carol Blue (1991–2011; sy afsterwe)[1]
GeloofGeen (ateïs)
Handtekening

Christopher Eric Hitchens (13 April 1949 – 15 Desember 2011) was 'n Brits-Amerikaanse[2][3] outeur, polemikus, debatvoerder en joernalis.[4] Hitchens skryf vir New Statesman, The Nation, The Atlantic, The London Review of Books, The Times Literary Supplement, en Vanity Fair. Hy was outeur, mede-outeur, redigeerder, en mederedigeerder van meer as dertig boeke, waarvan vyf essayversamelings, en fokus op 'n reeks onderwerpe, waaronder politiek, letterkunde, en religie. Hy was 'n gewilde gas op kletsprogramme en by lesingskringe, en sy konfronterende debatstyl maak van hom terselfteryd 'n geprysde en omstrede figuur. Hy was bekend vir sy teendraadse stand op 'n aantal kwessies en reken vel af met openbare figure soos Moeder Teresa, Bill Clinton, Henry Kissinger, Prinses Diana, en Joseph Ratzinger. Christopher was die ouer broer van outeur Peter Hitchens.

Hy beskryf hom lank reeds as 'n sosiaaldemokraat, maar begin weg van die gevestigde linkse politiek te breek ná wat hy beskryf as die "flou reaksie" van die Weste se linkses op die Rushdie-affêre, gevolg deur die linkses se aanvaarding van Bill Clinton, en die teenoorlogbeweging se teenstand tot ingryping in Bosnië-Herzegowina. Alhoewel Hitchens sy skrywerspos by The Nation nie tot ná die terrorismeaanvalle van 11 September 2001 verlaat nie, voel hy dat die tydskrif die posisie bereik "dat John Ashcroft 'n groter bedreiging as Osama bin Laden" is.[5] Die gebeure van die 11de September 2001 "wend hom op", bring "n stryd tussen alles wat ek lief het en alles wat ek haat" binne fokus, en versterk sy aanvaarding van 'n intervensionistiese buitelandse beleid wat "fascisme met 'n Islamitiese aangesig" uitdaag.[6] Sy menige hoofartikels ter ondersteuning van die Irakoorlog lei daartoe dat sommiges hom as 'n neokonserwatiewe bestempel, alhoewel Hitchens daarop aandring dat hy nie "'n konserwatiewe van enige aard" was nie. Sy vriend Ian McEwan beskryf hom as 'n verteenwoordiger van die antitotalitaristiese linkses.[7][8] Tydens 'n onderhoud met die BBC in 2010 vermeld hy inderdaad dat hy "steeds 'n Marxis" was.[9]

Hitchens was 'n vernaamde kritikus van religie en 'n antiteïs, en sê dat 'n persoon "'n ateïs kan wees en wens dat geloof in god korrek is", maar dat "'n antiteïs, 'n term wat ek in sirkulasie probeer bring, iemand is wat verlig is dat daar geen bewyse vir só 'n bewering is nie".[10] Volgens Hitchens is die konsep van 'n god of opperwese 'n totalitaristiese oortuiging wat indiwiduele vryheid vernietig, en vrye uitdrukking en wetenskaplike ontdekking moet religie vervang as 'n wyse waarop etiek geleer word en menslike beskawing gedefinieer word. Sy antireligieuse polemiek en New York Times-topverkoper, God is not Great – How Religion Poisons Everything ("God is nie groot nie – hoe religie alles vergiftig"), verkoop meer as 500 000 eksemplare.

Hitchens sterf op 15 Desember 2011 aan komplikasies weens slukdermkanker, 'n siekte wat hy toegee tien-teen-een te wyte was aan sy lewenslange voorkeur vir hewig rook en drink.[11]

Boeke

[wysig | wysig bron]
  • 1984 Cyprus. Quartet. Hersiene weergawe uitgegee as Hostage to History: Cyprus from the Ottomans to Kissinger, 1989 (Farrar, Straus & Giroux) en 1997 (Verso)
  • 1988 Blaming the Victims: Spurious Scholarship and the Palestinian Question (bydraer; mederedigeerder met Edward Said) Verso, ISBN 0-86091-887-4 Heruitgegee, 2001
  • 1990 The Monarchy, Chatto & Windus Ltd
  • 1990 Blood, Class and Nostalgia: Anglo-American Ironies, Farrar Straus & Giroux (T) (Junie 1990)
  • 1993 "For The Sake Of Argument" Verso
  • 1995 The Missionary Position: Mother Teresa in Theory and Practice, Verso
  • 1997 The Parthenon Marbles: The Case for Reunification, Verso
  • 1999 No One Left to Lie To: The Values of the Worst Family, Verso
  • 2000 Unacknowledged Legislation: Writers in the Public Sphere, Verso
  • 2001 The Trial of Henry Kissinger. Verso.
  • 2001 Letters to a Young Contrarian, Basic Books
  • 2002 Why Orwell Matters, ook Orwell's Victory, Basic Books, ISBN 0-465-03050-5
  • 2004 Love, Poverty, and War: Journeys and Essays, Thunder's Mouth, Nation Books, ISBN 1-56025-580-3
  • 2005 Thomas Jefferson: Author of America, Eminent Lives/Atlas Books/HarperCollins Publishers, ISBN 0-06-059896-4
  • 2007 "Thomas Paine's Rights of Man: A Biography ", Atlantic Monthly Press, ISBN 0-87113-955-3
  • 2007 The Portable Atheist: Essential Readings for the Non-Believer, [Redigeerder] Perseus Publishing. ISBN 978-0-306-81608-6
  • 2007 God is not Great: How Religion Poisons Everything, Twelve/Hachette Book Group USA/Warner Books, ISBN 0-446-57980-7 / Uitgegee in die VK as God is not Great: The Case Against Religion, Atlantic Books, ISBN 978-1-84354-586-6
  • 2008 Christopher Hitchens and His Critics: Terror, Iraq and the Left (met Simon Cottee en Thomas Cushman), New York University Press
  • 2008 Is Christianity Good for the World?—A Debate (mede-outeur, met Douglas Wilson), Canon Press, ISBN 1-59128-053-2
  • 2010 Hitch-22: A Memoir, Twelve, ISBN 978-0-446-54033-9
  • 2011 Arguably: Essays by Christopher Hitchens, Twelve. Uitgegee in die VK as Arguably: Selected Prose, Atlantic, ISBN 1-4555-0277-4 / ISBN 978-1-4555-0277-6
  • 2012 Mortality, Twelve, ISBN 1-4555-0275-8 / ISBN 978-1-4555-0275-2. Uitgegee in die VK as Mortality, Atlantic Books, ISBN 1-84887-921-0 / ISBN 978-1-84887-921-8

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Woo, Elaine (15 Desember 2011). "Christopher Hitchens dies at 62; engaging, enraging author and essayist". Los Angeles Times. Besoek op 27 Januarie 2013.
  2. ↑ Hitchens, C (2011). Hitch-22: A Memoir. Random House Digital. p. 228. ISBN 0-7710-4115-2.
  3. ↑ Hitchens, C (2011). Hitch-22: A Memoir. Random House Digital. p. 204. ISBN 0-7710-4115-2.
  4. ↑ 'Hitchens, Christopher Eric', Who's Who 2012, A & C Black, 2012; online edn, Oxford University Press, Des. 2012 ; aanlyn, Jan. 2012 getoegang op 5 Mei 2012
  5. ↑ Reaksie op Hitchens se repliek The Nation, 15 Oktober 2001
  6. ↑ Profiles: He Knew He Was Right : The New Yorker
  7. ↑ Eaton, George. The New Statesman Interview: Christopher Hitchens www.newstatesman.com, 12 Julie 2010. Getoegang op 7 November 2010. Hitchens herroep in sy memoir hoe hy "deur Bernard-Henri Levy genooi is om 'n essay oor politieke heroorwegings vir sy tydskrif La Regle du Jeu te skryf. Ek gee dit die deels ironiese titel: 'Kan 'n Mens Neokonserwatief Wees'? Ongeduldig hiermee plaas een of ander teksredakteur dit op die voorblad as 'Hoe Ek 'n Neokonserwatiewe Geword Het'. Perdalks was dit 'n voorval van die Kartesiese beginsel in teenstelling tot die Engelse empiriese een: dit is besluit dat ek klaarblyklik dít was wat ek waarskynlik slegs gedink het."
  8. ↑ "'n Gesprek oor Christopher Hitchens (52-minutevideo)". charlierose.com (in Engels). 13 April 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2015. Besoek op 12 Oktober 2012.
  9. ↑ Paxman ontmoet Hitchens; volle 30-minute-onderhoud met BBC se Jeremy Paxman op YouTube
  10. ↑ Andre Mayer (14 Mei 2007). "Nothing sacred—Journalist and provocateur Christopher Hitchens picks a fight with God" (in Engels). Canadian Broadcasting Corporation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Junie 2015. Besoek op 2 Mei 2014.
  11. ↑ Lucy Popescu (30 April 2012). "Mortality, by Christopher Hitchens". The Independent (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Augustus 2018. Besoek op 16 September 2012.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Artikels deur Hitchens