David Zinman

David Zinman (9 Julie 1936, New York, Verenigde State) is 'n Amerikaanse dirigent en violis.

Biografie en loopbaan

[wysig | wysig bron]

Na aanvanklike vroeë vioolstudies aan die Oberlin-konservatoria het Zinman teorie en komposisie aan die Universiteit van Minnesota studeer en sy M.A. in 1963 verdien,[1] waarna hy by Tanglewood begin dirigeer het. Daarna het hy van 1958 tot 1962 in Maine saam met Pierre Monteux gewerk; hy het van 1961 tot 1964 as Monteux se assistent gewerk.

Zinman het van 1965 tot 1977 die pos van 'tweede dirigent' van die Nederlandse Kamerorkes beklee. Hy was van 1979 tot 1982 hoofdirigent van die Rotterdam Filharmoniese Orkes gewees.

In die VSA het Zinman vanaf 1974 tot 1985 as musiekdirekteur van die Rochester Filharmoniese Orkes gedien. Hy was twee jaar lank hoof-gasdirigent van die Baltimore Simfonieorkes voordat hy in 1985 die orkes se musiekdirekteur geword het. Tydens sy Baltimore-termyn het hy die idees komende uit die praktyk van histories-ingeligte uitvoerings begin implementeer in sy interpretasies van die Beethoven-simfonieë. [2] Aan die einde van sy ampstermyn in Baltimore in 1998, is Zinman aangewys as dirigent-laureaat van die orkes. Uit protes teen wat hy in die jare sedert sy vertrek beskou het as die te konserwatiewe programmering van die Baltimore-orkes, het hy die titel in 2001 afgesweer.[3]In 1998 was Zinman aangestel as musiekdirekteur van die Ojai Musiekfees tesame met die pianis Mitsuko Uchida. In 1998 is hy aangestel as musiekdirekteur van die Aspen Musiekfees - en skool[4]waar hy die Amerikaanse Akademie van Dirigente gestig en gelei het, tot sy skielike bedanking in April 2010.[5]

Zinman het in 1995 musiekdirekteur van die Tonhalle-Orchester Zürich geword. Sy innoverende programmering met die orkes bevat 'n reeks laat-nag konserte, genaamd "Tonhalle Late", wat klassieke musiek met 'n nagklub atmosfeer kombineer.[6] Sy opnames van die volledige simfonieë van Beethoven vir die Arte Nova plate-etiket is gebaseer op die Jonathan Del Mar-kritieke uitgawe en is deur kritici geprys. Hy het hierna ook Beethoven se ouvertures en concertos saam met die Tonhalle-orkes opgeneem. [7][8][9]

Zinman het die Tonhalle-orkes tydens sy eerste verskyning by Die Promenade in 2003 gedirigeer. [10] In 2009 het hy die Tonhalle-orkes gedirigeer vir die klankbaan van die rolprent 180° - If your world is suddenly upside down. Hy het sy tyd as musiekdirekteur van die Tonhalle-orkes op 21 Julie 2014 afgesluit met 'n konsert by The Proms. [11]

Ander aktiwiteite

[wysig | wysig bron]

Zinman het ook opvoerings gedirigeer vir die klankbaan van die 1993 rolprentweergawe van die New York City Ballet-produksie van Tsjaikofski se Neutkraker. Sy opname in 1992 van Henryk Górecki se Simfonie no.3 saam met Dawn Upshaw en die London Sinfonietta was 'n internasionale topverkoper. [6] In Januarie 2006 het hy die Theodore Thomas-toekenning ontvang wat deur die dirigentgilde toegeken is. In 2009 het Zinman die Tonhalle-orkes vir die klankbaan van die rolprent 180 °, wat deur Diego Baldenweg met Nora Baldenweg & Lionel Baldenweg gekomponeer is, gedirigeer. Dit het die Suisa-prys vir "Beste oorspronklike klankbaan" gewen tydens die Locarno-filmfees in 2010. [12][13]

Zinman en sy vrou woon in New Jersey, Verenigde State. [14]

Geselekteerde diskografie

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Slonimsky, Nicolas (1978). "Zinman, David". Baker's Biographical dictionary of musicians (6th uitg.). New York: Schirmer Books. p. 1949. ISBN 0-02-870240-9.
  2. ↑ Scott Cantrell (7 Mei 2004). "Preaching to the Unconverted". The New York Times. Besoek op 19 April 2009.
  3. ↑ Anthony Tommasini (7 Mei 2003). "Setting Out With Energy Along the Road Most Taken". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2019. Besoek op 19 April 2009.
  4. ↑ Kyle MacMillan (25 Julie 2007). "Learning to wield a mean baton". The Denver Post (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 10 Augustus 2007.
  5. ↑ Susan Elliott (11 April 2010). "David Zinman quits Aspen Music Festival". Musical America. Besoek op 10 April 2010.
  6. ↑ 6,0 6,1 Anne Midgette (7 Mei 2004). "Carnegie Program Shows The Conservative Side Of a New-Music Man". The New York Times. Besoek op 19 April 2009.
  7. ↑ Edward Greenfield (14 Januarie 2005). "Beethoven: Complete Overtures, Zurich Tonhalle Orch/ Zinman". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Julie 2019. Besoek op 19 April 2009.
  8. ↑ Andrew Clements (28 April 2006). "Beethoven: Violin Concerto; Two Romances, Tetzlaff/ZTO/Zinman". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2019. Besoek op 19 April 2009.
  9. ↑ Andrew Clements (22 September 2006). "Beethoven: Piano Concerto No 5; Choral Fantasy (Meeresstille und glückliche Fahrt), Bronfman/ Swiss Chamber Choir/ Zurich Tonhalle Orchestra/ Zinman". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2019. Besoek op 19 April 2009.
  10. ↑ Erica Jeal (13 September 2003). "Proms 70 and 71: Musiciens du Louvre; Tonhalle Orchestra (Royal Albert Hall, London)". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2019. Besoek op 19 April 2009.
  11. ↑ Tim Ashley (22 Julie 2014). "Prom 5: Tonhalle Orchestra Zürich review – sadness and celebration". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Julie 2019. Besoek op 25 Julie 2014.
  12. ↑ https://reelmusic.wordpress.com/2011/08/24/180°-diego-baldenweg/Reel Music]
  13. ↑ "Baldenweg siblings honoured in Locarno". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Desember 2019. Besoek op 21 Januarie 2020.
  14. ↑ Michael White (18 Julie 2014). "After a Run of 19 Years, Passing the Baton". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2019. Besoek op 25 Julie 2014.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Kulturele poste
Voorafgegaan deur
Edo de Waart 		Musiekdirekteur, Rotterdam Filharmoniese Orkes
1979–1982 		Opgevolg deur
James Conlon