Etrich Taube
| Etrich Taube | |
|---|---|
 | |
| Tipe | Vegvliegtuig & bomwerper |
| Vervaardiger | Verskeie: Lohner & Rumpler |
| Ontwerp deur | Igo Etrich |
| Nooiensvlug | Julie 1910 |
| Hoofgebruikers | Duitse Lugmag Italianse Lugmag Oostenryk-Hongaarse Lugmag |
Die Etrich Taube (Duif) is 'n Duitsland monovlerk vliegtuig wat ook as vegvliegtuig en bomwerper gebruik is toe die Eerste Wêreldoorlog uitgebreek het. Die vliegtuig het sy nooiensvlug in Julie 1910 voltooi. Die ontwerper van die Taube, Igo Etrich, het reeds op 20 Julie 1909 sy eerste nooiensvlug aangepak en suksesvol voltooi met 'n ander ontwerp. Later in 1910 het Etrich vervaardigings lisensies met Lohner van Oostenryk en Rumpler van Duitsland onderhandel. Rumpler het die meeste van die vliegtuie vervaardig tot die uitbreek van die oorlog.
Eerste Wêreldoorlog
[wysig | wysig bron]Toe die oorlog uitbreek op 4 Augustus 1914 was die Taube reeds in gebruik deur die lugmagte van die Italië, Duitsland en Oostenryk-Hongarye. Dit was merendeels gebruik vir verkennning en opleiding; baie van Duitsland se latere bobaasvlieëniers het leer vlieg met die Taube. Taube's in privaat besit was opgekomandeer vir militêre gebruik en 'n grootskaalse produksie program was begin.
Op daardie stadium het dr. Etrich sy kopieregte van die ontwerp opgegee en eenhede was gebou in Duitsland deur Albatros, D.F.W., Gotha, Halberstadt, Jeannin, Kondor, Krieger, L.V.G., Lübeck-Travemünde en Rumpler se fabrieke. Dr. Etrich het kragte saamgesnoer met Gottfried Krüger vroeg in 1914 om die maatskappy Brandenburgische Flugzeufwerke G.m.b.H. te stig. Daar was ongeveer 500 Taube's in Duitsland gebou; daardie deur D.F.W. en Jeannin het bekend gestaan as Stahltauben omrede hulle raamwerk van staal vervaardig was.
'n Verskeidenheid motors is gebruik vir die Duits vervaardigede eenhede; hulle kapasiteit het gewissel van 70 tot 120 perdekrag. Die gewildste motors was die Mercedes-motor 100 perdekrag en die Argus-motor van 120 perdekrag.
Die twee weergawes in die Oostenryk-Hongaarse lugmag was gebou deur Lohner; die A.I was toegerus met die Austro-Daimler motor van 85 perdekrag met oorhoofse verkoeler en die A.II met die Austro-Daimler motor van 120 perdekrag met verkoeler voor.
In Augustus 1914 het Taube reeds waarde toegevoeg; tydens 'n verkenningstog het die Duitsers die Russiese gewaar in hulle opmars wat gelei het tot die Slag van Tannenberg. Later in dieselfe maand het Luit. von Hiddesen die Taube gebruik om klein bommetjies op Parys te laat val.
Die Taube was 'n stabiele vliegtuig met positiewe vlieg kenmerke; dit was reeds vier jaar oud toe die oorlog uitgebreek het en tog was sy vermoë nie te sleg nie. Dit het egter beperkinge gehad ten opsigte van hantering en kon geen wapens dra nie; daar was geen voorsiening daarvoor gemaak nie. Die vlieëniers het opmekaar geskiet met rewolwers of gewere. Dit was verouderd teen die lente van 1915, onttrek vanaf die front en was nog slegs vir 'n kort tydperk vir opleiding gebruik.
Tegniese besonderhede
[wysig | wysig bron]| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 1 |
| Tipe motor | Skroef |
| Vervaardiger | Argus waterverkoel inlynmotor |
| Kraglewering van motor | 100 perdekrag |
| Vlerkspan | 14,00 m |
| Lengte | 10,30 m |
| Hoogte | 3,2 m |
| Vlerkoppervlakte | 32,00 m2 |
| Maksimum opstygmassa | 540 kg |
| Maksimum snelheid | 95 km/h op seevlak |
| Operasionele hoogte | 3 000 m |
| Uithouvermoë | 4 uur 0 min |
| Klimvermoë | Onbekend |
| Bewapening | Geen permanent. Gewere & pistole deur vlieënier. |
Sien ook
[wysig | wysig bron]Bron
[wysig | wysig bron]- Fighters 1914-1919: Attack and Training Aircraft, Kenneth Munson, 2004, ISBN 978-0-753721-73-5
