Frederik I (Barbarossa)

Frederik Barbarossa
Frederik I (Barbarossa)
'n Goue borsbeeld van Frederik I, gegee aan sy peetpa Otto van Cappenberg in 1171. Dit is gebruik as 'n relikwie in die Cappenberg Abdy.
Ampstermyn
2 Januarie 1155 – 10 Junie 1190
Voorafgegaan deur Lotarius III, Keiser van die Heilige Romeinse Ryk
Opgevolg deur Hendrik VI, Keiser van die Heilige Romeinse Ryk
Koning van Italië
Ampstermyn
1155 – 10 Junie 1190
Voorafgegaan deur Konrad III
Opgevolg deur Hendrik VI, Keiser van die Heilige Romeinse Ryk
Koning van Duitsland
Ampstermyn
4 Maart 1152 – 10 Junie 1190
Voorafgegaan deur Konrad III van Duitsland
Opgevolg deur Hendrik VI, Keiser van die Heilige Romeinse Ryk
Koning van Boergondië
Ampstermyn
1152 – 10 Junie 1190
Hertog van Swabe
Ampstermyn
6 April 1147 – 4 Maart 1152
Voorafgegaan deur Frederik II, Hertog van Swabe
Opgevolg deur Frederik IV, Hertog van Swabe
Persoonlike besonderhede
Gebore 1122
Sterf 10 Junie 1190
Saleph-rivier, Armeense Koninkryk van Silisië
Religie Rooms Katoliek

Frederik I (Duits: Friedrich I., Italiaans: Federico I; 1122 – 10 Junie 1190), ook bekend as Frederik Barbarossa (Italiaans: Federico Barbarossa), was vanaf 2 Januarie 1155 tot sy dood op 10 Junie 1190 die Keiser van die Heilige Romeinse Ryk. Hy is op 4 Maart 1152 by Frankfurt verkies as die Koning van Duitsland en op 9 Maart 1152 in Agen bekroon. Hy is op 24 April 1155 in Pavia as die Koning van Italië bekroon en op 18 Junie 1155 as Keiser deur Pous Adrianus IV in Rome. Twee jaar later het die term sacrum (Latyn) ("heilig") vir die eerste keer in verband met sy ryk verskyn. [1] Hy is later, op 30 Junie 1178, formeel by Arles as Koning van Boergondië gekroon. Hy is Barbarossa (Italiaans) genoem deur die noordelike Italiaanse stede, welke hy gepoog het om te beheer: Barbarossa beteken "rooibaard" in Italiaans;[2] in Duits was hy bekend as Keiser Rotbart, wat dieselfde betekenis dra.

Voor sy keiserlike verkiesing was Frederik die Hertog van Swabe (1147–1152, as Frederik III). Hy was die seun van Frederik II, Hertog van Swabe van die Hohenstaufe-dinastie en Judith van Beiere, Hertogin van Swabe, dogter van Henri IX, Hertog van Beiere, van die mededingende Huis van Welfe. Frederik het dus afgestam van die twee voorste families in Duitsland, wat hom 'n aanvaarbare keuse vir die Ryk se prinslike elektors gemaak het.

Geskiedkundiges beskou Frederik I as een van die Heilige Romeinse Ryk se grootste middeleeuse keisers. Hy het oor kenmerke beskik wat hom as byna bomenslik aan sy teenstanders laat voorkom het. Sy langlewendheid, ambisie, buitengewone organisatoriese vaardighede en skerpsinnigheid op die oorlogsveld sowel as in die politiek het hom as byna bomenslik laat voorkom. Sy bydrae tot die samelewing en kultuur van Sentraal-Europa sluit die hervestiging van die Corpus Juris Civilis (Latyn) (oftewel die Romeinse opperheerskappy van die reg) in, wat as teenvoeter vir die pouslike mag gedien het wat die Duitse state sedert die beëindiging van die inhuldigings-kontroversie gedomineer het.

Frederik I het in 1190 in Klein-Asie beswyk terwyl hy in beheer was van 'n leër tydens die Derde Kruistog.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Peter Moraw, Heiliges Reich, in: Lexikon des Mittelalters, Munich & Zurich: Artemis 1977–1999, vol. 4, bls. 2025–28.
  2. ↑ Iba, Johnson (2015), p. 29


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.