Fyntwa

Fyntwa
Wetenskaplike klassifikasie edit
Domein: Eukaryota
Koninkryk: Plantae
Klade: Tracheofiete
Klade: Angiospermae
Klade: Eensaadlobbiges
Klade: Commelinids
Orde: Poales
Familie: Poaceae
Genus: Stipagrostis
Spesie:
S. obtusa
Binomiale naam
Stipagrostis obtusa
(Delile) Nees
Sinonieme
  • Aristida bifida Karl
  • Aristida capensis Thunb.
  • Aristida obtusa Delile
  • Arthratherum capense (Thunb.) Nees
  • Arthratherum obtusum (Delile) Nees
  • Avena capensis (Thunb.) L.f.
  • Chaetaria capensis (Thunb.) P.Beauv.
  • Stipa plumosa Sieber ex Nees
  • Stipagrostis capensis Nees
  • Trisetum muricatum Spreng.

Fyntwa of kortbeenboesmangras (Stipagrostis obtusa (Delile) Nees) is 'n grasspesie in die Poaceae familie. Op die SANBI-rooilys is dit as veilig (LC) gelys.[1]

Verspreiding

[wysig | wysig bron]

Die spesie is inheems aan onder andere Namibië en Suid-Afrika is. Dit kom veral in droë streke voor, soos die sukkulente Karoo en die Nama-Karoo. Die spesie is egter wydversprei en kom in die volgende lande Algerië, Bahrein, Botswana, Egipte, Ethiopië, Irak, Jemen, Katar, Koeweit, Libanon, Libië, Mauritanië, Marokko, Pakistan, Palestina, Saoedi-Arabië, Sinai, Sirië, Tsjad, Tunisië, Verenigde Arabiese Emirate en Wes-Sahara voor.[2][3]

Beskrywing

[wysig | wysig bron]

Dit is 'n meerjarige polgras.[4] Dit groei op sanderige grond dikwels op 'n ondergrond van gruis of kalksteen. Dit het fyne blare tot 30 cm hoog en die blomhoofde is syagtige pluime. Die saadjies lyk soos uiters klein ryskorreltjies.[5] Dit is deel van die woestynlewerik se kos.[6]

Landbou

[wysig | wysig bron]

Dit is baie smaaklik en is een van die beste weidingsgrasse in die droë streke van suidelike Afrika.[7] Dit is baie vir beweiding geskik:

EIW SWIW LnregWIW
Weidingsindekswaarde[8] 10 6.60 4.07

Fotogalery

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "SANBI-rooilys" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Oktober 2015.
  2. ↑ Kew.
  3. ↑ https://powo.science.kew.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:423913-1
  4. ↑ van der Walt, Pieter; le Riche, Elias (1999). Die Kalahari en sy plante. Pretoria: Pretoria. pp. 90–91. ISBN 0-620-23415-6.
  5. ↑ "Renu-Karoo" (in Japannees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2020.
  6. ↑ biodicersityexplorer.
  7. ↑ van Oudtshoorn, Frits (1992). Guide to Grasses of Southern Africa. Pretoria: Briza publications. p. 118. ISBN 978-1-920217-35-8.
  8. ↑ P C V du Toit Objektiewe weidingsindekswaardes van Nama-Karoo plantegroei: grasse en bossies van die Karoo.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]