Handgranaat
’n Handgranaat is ’n ploftoestel wat gewoonlik met die hand gegooi word, maar dit kan kan ook ’n projektiel wees wat met ’n granaatwerper gegooi word. ’n Handgranaat bestaan gewoonlik uit ’n springstoflading, ’n slagdoppie en ’n slagpen in die granaat om die slagdoppie te laat ontplof. Wanneer die granaat gegooi word, word die veiligheidshefboom vrygestel om die ontsteker te laat afgaan. Die ontsteker laat die hooflading ontplof. Soms het die granaat ’n tydontsteker, wat dit ná ’n paar sekondes laat ontplof, en soms gaan die granaat af wanneer dit die gond tref.
Daar is verskeie soorte handgranate, soos ’n skerf-, steel-, gas-, brand- en rookgranaat. Skerfgranate word waarskynlik die meeste gebruik deur moderne weermagte. Hulle is so ontwerp dat hulle skrapnel rondstrooi wanneer hulle ontplof. Hulle word gewoonlik uit ’n skuiling gegooi om die gooier te beskerm. Steelgranate het ’n handvatsel, of steel, waarmee die granaat verder gegooi kan word, maar verminder die gewig waarmee die granaat die grond tref. Die term verwys gewoonlik na die Duitse Stielhandgranate wat in 1915 ontwerp en gedurende die Eerste Wêreldoorlog ontwikkel is. Dit het sedertdien in onbruik geraak.
Gasgranate word gewoonlik gebruik om chemiese gas te versprei en ’n rookgranaat versprei rook en fosfor. ’n Traangasgranaat word gebruik om traangas te versprei en brandgranate om ’n brand te stig.
Granate is gewoonlik rond, met ’n pynappel- of basketbalontwerp.
Skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Handgranaat.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
