Huis van Trencavel
Die Trencavels was 'n belangrike adellike familie in Languedoc gedurende die tydperk vanaf die 10de tot die 13de eeue. Die naam "Trencavel," oorspronklik 'n bynaam en later 'n familienaam, is moontlik afkomstig van die Oksitaanse woorde vir "neutekraker" (trenca avelana). Die naam is tradisioneel beperk tot dié familielede genaamd Raymond, maar die laaste Trencavel burggraaf, Raymond II, het die van bo sy eie gegewe naam verkies en dit vir sy verdrae aangeneem.[1]
Die eerste bekende lid van die familie was Ato I, Burggraaf van Albi in die vroeë 10de eeu. Hy is gevolg deur vyf generasies Burggrawe van of Albi in direkte vader na seun afkoms. In hierdie tydperk het die familie die episkopaat van Languedoc begin domineer. Elkeen van die burggrawe van Ato II af het 'n jonger broer genaamd Frotarius (of Frothaire) wat 'n biskop was, of van Albi, Cahors, of Nîmes.
In 1069 het die drie dogters van Pieter II van Carcassonne hulle regte tot die Graafskappe van Carcassonne en Razès en die Burggraafskappe van Béziers en Agde aan Raymond Berengar I van Barcelona vir 4 000 mancusos verkoop. Deur sy huwelik met Ermengard, dogter van Pieter II het Raymond Bernard, seun van Bernard Ato III burggraaf van Carcassonne geword nadat hy Nîmes reeds bekom het. Teen 1070 was hy ook burggraaf van Béziers. Sy seun Bernard Ato IV was burggraaf van Albi, Béziers, Carcassonne, Nîmes, en Razès. Hy het dus al die lande van die grawe van Carcassonne gehou, maar hy het nooit die graaflike titel aangeneem nie. Bernard Ato is formeel as burggraaf verklaar na die dood van sy moder in 1101.
Die seuns van Bernard Aton IV Trencavel het hulle erflating verdeel. Die oudste, Rogier I, het Albi, Carcassonne, en Razès geneem, maar hy het geen kinders gehad nie.[2] Die tweede, Raymond I het Béziers en Agde geneem.[2] Die jongste, Bernard Ato V, het Nîmes geërf en met Guilhelma, dogter van Willem VI van Montpellier getrou. In 1132 het Rogier en Raymond ooreengekom dat met Rogier se afsterwe sonder erfgename Carcassonne na Raymond sou oorgaan.[2] In 1150 het Rogier gesterf en het sy drie burggraafskappe na Raymond oorgegaan. Ná 'n reeks geskille is die burgraafskap van Agde tussen Raymond en Bernard Ato verdeel, met laasgenoemde wat die titel hou.[2] Die ouer tak van Béziers-Albi-Carcassonne-Razès en die jonger van Nîmes-Agde sou apart bly vir die res van die familie se bestaan. Die hoofstad van die ouer tak was Béziers.
In die tydperk was daar heelwat stedelike onrus soos die groeiende stede hulle onafhanklikheid wou vestig. Raymond I is tydens een van die opstande in Béziers dood gemaak. Daar was ook opstande in Carcassonne in 1107 en 1120–1124, vier jaar waartydens die Trencavels uit die stad verban is.
Hulle gesamentlike gebiede in die middel van Languedoc het die Trencavels aansienlike mag besorg in die 11de eeu en 12de eeu. Die Grawe van Barcelona en Toulouse het beide groot gebiede ten ooste en weste gehad en het potensieel waardevolle alliansies verteenwoordig vir 'n familie wat hulle tussen hierdie gebiede bevind het. Die Trencavels het hulle meestal saam met Barcelona teen Toulouse geskaar. Maar as gevolg van die Albigensiese Kruistog het die laaste Trencavels hulle grond en titels verloor.
Rogier II, seun van Raymond I, het sy vader se vier burggraafskap geërf. Sy seun, Raymond Rogier het ook die gebiede gehou en is gevangene geneem toe Carcassonne aan die kruisvaarders geval het. Hy het in gevangenskap gesterf aan die einde van 1209, 'n waterskeiding vir die Languedoc. Intussen het, Bernard Ato VI, seun van Bernard Ato V, sy regte as burggraaf van Nîmes en Agde aan die kruistogleier, Simon de Montfort opgesê in 1214. Raymond Rogier se seun, Raymond II, het sy titels in 1210 formeel opgesê. Hy het Carcassonne egter in 1224 weer opgeëis net om dit aan Lodewyk VIII van Frankryk te verloor in 1226. Hy het homself steeds burggraaf genoem tot 1247, toe hy formeel sy regte opgesê het, hierdie keer aan Lodewyk IX, en simbolies sy burggraaflike seëls gebreek, na verskeie pogings om sy erfenis te herwin. Hy en sy seuns was die laaste wat as Trencavels bekend gestaan het en het uiteindelik slegs die kasteel van Limoux beheer.
Verwysings
[wysig | wysig bron] | Hierdie artikel omtrent die geskiedenis van Frankryk is 'n saadjie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei. |
