Inlynsessilinder
Die inlynsessilinderenjin of reguitsesenjin is 'n tipe binnebrandenjin met al ses silinders in 'n reguit lyn gemonteer, of in 'n gelyke vlak bo/langs die krukas. Die enkelbanksilinders kan gerig word in óf 'n vertikale óf 'n skuinsvlak met al die suiers wat 'n gemeenskaplike krukas aandryf. Waar dit skuins teen 'n hoek geplaas is, word dit soms 'n skuinsses genoem. In 'n spesifikasie, grafiek of wanneer 'n afkorting gebruik word, word 'n inlynsessilinder enjin gelys óf as I6 of L6.
Soos by gewone passasiersmotors is dit die gladde loopeienskappe van die reguitsesenjin wat dit ook wenslik maak vir industriële gebruik. Die reguitses is 'n eenvoudige enjin wat in beide primêre en sekondêre balans verkeer. Dit beteken dit kan tot 'n groot mate opgeskaal word, sonder om oormatige vibrasie op te doen. Die meeste van die enjinkomponente en -toebehore kan langs beide kante monteer word, eerder as bo of onder die silinderbanke, wat beteken dat toeganklikheid en onderhoud makliker is as op 'n V-enjin in 'n vragmotor of industriële opset. Verder is 'n reguitsesenjin meganies eenvoudiger as 'n V6- of V8-enjin aangesien dit net een silinderkop, en die bonokas net die helfte soveel nokaste het.
Slagvolumespektrum
[wysig | wysig bron]Die inlynses vir gebruik in motorvoertuie is ontwerp met enjinverplasings wat wissel van ongeveer 2 tot 5 liter (120-310 kub. duim). Dit word soms ook gebruik vir kleiner enjins, maar hoewel dit baie glad loop, is dit duur om te vervaardig in terme van koste-tot-krag-verhouding. Aangesien die lengte van 'n enjin ongeveer eweredig is aan die aantal silinders op een bank, is die reguitses noodwendig langer as alternatiewe enjins soos die I4, V4, V6 of V8.
Een van die kleinste produksie reguitsesse was in die Benelli 750 Sei motorfiets gebruik, wat 747.7 cc verplaas het. Mike Hailwood het in die 1960's met 'n Honda met 'n RC166 250 cc (15 kub. dm.) sessilinder, 24-klep motorfietsenjin gejaag. Vooroorlogse enjins was nogal groot teen moderne standaarde – soos die Rolls Royce Silver Ghost se 7.4 L-enjin en die 824 kub. dm. (13.5 L) van die 1910 Peerless, Pierce en Fageol.
Die grootste moderne passasiersmotorreguitsesse sluit in die 4.6 L (282 kub. dm.) VAM weergawe van AMC se enjins, die 4.2 liter-kragbron in verskeie Jaguars en AMC's, die 4.0 TVR Speed Six, 4.0 Ford Barra, Chevrolet 250, Chevrolet Vortec 4200, 4.3 Chrysler Hemi Ses, 4.2 Toyota Land Cruiser (diesel), 4.5 en 4.8 Nissan, 4.8 Chevrolet, 4.9 Ford, en die 5 L Hudson H-145 (geproduseer tot 1957). In 2009 het die Cummins B-reeksenjin wat in die Dodge Ram bakkie diens gedoen het, tot 6.7 L verplaas.
Inlynsesdieselenjins
[wysig | wysig bron]Inlynsesdieselenjins met veel groter verplasing word algemeen gebruik vir industriële toepassings. Dit sluit die verskillende tipes swaar toerusting, kragopwekking, sowel as vervoerbusse in. Feitlik alle swaar padvragmotors het inlynsesdieselenjins, sowel as die meeste mediumgrootte en meeste ligte dieseltrokke. Hul deugde is beter lae-toere wringkrag, 'n baie lang lewe, gladde werking en betroubaarheid. Snelwegoperateurs verkies inlynsesdieselenjins, wat gladweg bedryf en redelik stil loop. Net so, het gebruike van die pad af, soos trekkers, mariene enjins, en elektriese kragopwekkers 'n enjin nodig wat robuust en kragtig is. Anders as by passasiersmotors, is kompaktheid nie 'n belangrike oorweging by hierdie gebruike nie, terwyl die bykomende betroubaarheid en maklike instandhouding van inlynsesdieselenjins wel is.
Foto's van inlynsesenjins
[wysig | wysig bron]-
Die beroemde BMW M1-enjin -
1918 BMW IIIa vliegtuigenjin -
Rolls-Royce Silver Ghost 7.4 L -
Jaguar XJ6 enjin
.jpg)
Sien ook
[wysig | wysig bron]
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
