Johnny Herbert
John Paul Herbert (Brentwood, 25 Junie 1964) is 'n Britse motorrenjaer, wat van 1989 tot en 2000 aan Formule Een deelgeneem het en drie seges behaal het.
Renloopbaan
[wysig | wysig bron]In 1985 het Herbert die aandag getrek van Eddie Jordan, destyds spanhoof in Britse Formule 3, deur die bekende Formule Ford-fees by Brands Hatch te wen. Twee jaar later het hulle daardie kompetisie gewen en Herbert het as 'n groot talent na die Europese Formule 3000 aanbeweeg. Hy het goeie vooruitsigte vir die titel gehad toe hy ernstig beseer is in 'n dramatiese ongeluk by die Brands Hatch-baan en albei bene gebreek het. Wonder bo wonder het hy ses maande later teruggekeer en selfs saam met die Benetton-span Formule Een betree, hoewel hy nog kreupel geloop het.
Sy debuut in F1 was skouspelagtig; hy het vierde geëindig in die 1989 Brasiliaanse Grand Prix. Sy prestasie het egter daarna verswak en nadat hy nie vir die Kanadese Grand Prix kon kwalifiseer nie, is hy deur Benetton se nuwe bestuur afgedank. Herbert het daardie jaar voortgegaan om in Japannese Formule 3000 te jaag; tussendeur is hy as plaasvervanger deur Tyrrell Racing gebruik.
Ook in 1990 het Herbert geen vaste plek in Formule 1 nie. Aan die einde van die seisoen is hy weer in aksie vir Lotus. Teen die einde van 1994 verruil hy Lotus vir Ligier, waar hy na slegs één wedren deur Flavio Briatore opgeraap word om saam met Michael Schumacher vir Benetton te kom ry.
Hy behaal geen punte in 1994 nie, maar 1995 word daarna sy beste jaar. Hy jaag weer langs Schumacher by Benetton en wen twee wedrenne dié jaar, op Silverstone by die Britse Grand Prix en op Monza by die Italiaanse Grand Prix. Herbert eindig vierde in die wêreldkampioenskap, Schumacher word bestuurderskampioen en saam sorg hulle vir die eerste vervaardigerstitel vir Benetton.
Galery
[wysig | wysig bron]-
Montreal, Johnny Herbert in die Benetton B195 tydens die 1995 Kanadese Grand Prix -
Herbert in 2014 by die Goodwood Festival of Speed
