Kaappunt
Kaappunt is die verste punt van die Kaapse Skiereiland en daar word dikwels verkeerdelik aangeneem dat dit die suidelikste punt van Afrika is. Dit is onlangs ingesluit as deel van die Tafelberg- Nasionale Park, met die punt wat 'n gesogte hengel- en piekniekplek is. Kaappunt se hoogste spits is 243 m bo seevlak en bestaan hoofsaaklik uit sandsteen.[1]
Die Kaapse Skiereiland, wat waarskynlik duisende jare lank 'n eiland was, het ongeveer 60 miljoen jaar gelede 'n skiereiland geword moontlik as gevolg van die plaaslike opheffing van die aardkors. Die sanderige, laagliggende grondstrook wat die Skiereiland met die vasteland verbind, staan as die Kaapse Vlakte bekend. Dit is die enigste skiereiland aan die Suid-Afrikaanse kus.
Landhoofde
[wysig | wysig bron]Die suidelikste punt van die Kaapse Skiereiland het drie landpunte.
Wes van Kaappunt lê Kaap die Goeie Hoop, wat in 1488 deur Bartholomeus Dias ontdek is. Hy het dit Kaap van Storms (Cabo Tormentoso) genoem, maar die naam is later na Kaap die Goeie Hoop (Cabo de Boa Esperanca) verander omdat die Portugese droom om om die Kaap te vaar, in daardie stadium binne hul bereik was. Dias het waarskynlik ook 'n klippilaar daar laat oprig om sy ontdekkingsreise af te baken.
Vroeër het seevaarders dan ook na die Kaapse Skiereiland as Kaap die Goeie Hoop verwys. Tussen Kaappunt en Kaap die Goeie Hoop lê Kaap Maclear, wat vernoem is na sir Thomas Maclear, 'n bekende sterrekundige wat geofisiese navorsing in die gebied gedoen het. Daar is twee vuurtorings op Kaappunt. Die oorspronklike vuurtoring is in 1857 op een van die winderigste plekke in Suid-Afrika, die Vasco da Gama-piek, opgerig. In mistige weer is die toring egter nie altyd sigbaar nie, en nadat die lynboot Lusitania in 1911 in ʼn stormagtige see naby Kaappunt vergaan het, is 'n nuwe vuurtoring in 1914 gebou.
Die vuurtoring is laer af, nader aan die water by Kaappunt, en is een van die kragtigste vuurtorings ter wêreld. Daar is ook verskeie ander vuurtorings langs die Skiereiland se kus. Kaappunt word dikwels met Kaap Agulhas verwar as die suidelikste punt van Afrika. Hoewel Kaap Agulhas amptelik as die samevloeiingsplek van die Atlantiese Oseaan se koue Benguelastroom en die Indiese Oseaan se warm Mosambiekstroom beskou word, is die skeidslyn gedurende die somermaande nader aan Kaappunt.
Kaap die Goeie Hoop-natuurreservaat
[wysig | wysig bron].jpg)
Die reservaat beslaan 770 km2 met 'n kuslyn van 40 km. Daar is reeds in 1928 begin beplan om die Skiereiland se bedreigde natuurlewe te beskerm. Dit het egter 11 jaar geduur voordat die gebied deur die Kaapse Provinsiale Raad tot natuurreservaat verklaar is. Die stuk grond is vir 'n bedrag van R127 000 aangekoop. Die reservaat strek van Schustersbaai in die weste tot by Smitswinkel-baai in die ooste.
'n Paar stroompies vloei deur die reservaat, waarvan die Klaasjagersrivier die grootste is. Die Skiereiland toon klimaatsgewys en selfs in ekostelsels kenmerke van 'n eiland, en die fauna en flora sluit 'n wye verskeidenheid in. Verskeie boksoorte soos die eland, springbok en die grysbok kom voor. Pogings om die bontkwagga en bontebok te hervestig, het egter misluk. Daar is ongeveer 150 spesies voëls, waaronder die volstruis, suikervoël, Kaapse wewervoël en seeraaf.
Dan is daar ook bobbejane, ystervarke en skilpaaie. Die plantegroei sluit fynbos en heidespesies in wat op geen ander piek aangetref word nie. Die reservaat is 'n gewilde piekniek- en hengelplek vir die toeris en natuurliefhebber.
Sien ook
[wysig | wysig bron]- Kaapse Skiereiland
- Wes-Kaap
- Kaap die Goeie Hoop
- Kaappuntvuurtoring (Kaap Maclear)
- Kaappuntvuurtoring (Diaspunt)
Bronnelys
[wysig | wysig bron]- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409540 band
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Cape Point Tuisblad, besoek op 26 Mei 2012