Karl Eliasberg

Karl Ilitsj Eliasberg (Wit-Russies: Карл Ілліч Эліасберг; Russies: Карл Ильич Элиасберг) (10 Junie 1907, Minsk - 12 Februarie 1978, Leningrad ) was 'n Sowjet-dirigent.

Eliasberg het in 1929 aan die Leningrad Konservatoria as violis studeer, en was vanaf 1929 tot 1931 dirigent van die Leningrad Teater van Musikale Komedie, voordat hy by Leningrad Radio aangesluit het as dirigent. ^{[1] [2] [3]}

Die beleg van Leningrad

Eliasberg was dirigent van die Leningrad Radio Orkes, maar slegs die tweede dirigent van die Leningrad Filharmoniese Orkes, maar het nieteenstaande 'n rol wesenlike gespeel in 'n sleutelgebeurtenis in die samelewing en kultuur van Sint Petersburg tydens die beleg van Leningrad toe Dmitri Sjostakowitsj sy Sewende Simfonie aan die stad gewy het as die "Leningrad Simfonie". Die simfonie is reeds op 5 Maart 1942 onder leiding van Samuil Samosud die eerste keer in Kuibyshev gespeel, en is daarna opgevoer in Moskou (29 Maart 1942), Londen (22 Junie 1942) en New York (19 Julie 1942). Toe Eliasberg gevra is om die Leningrad-première te dirigeer, was daar nog net 15 lede van die orkes beskikbaar; die ander het óf gesterf as gevolg van ontbering óf tydens hul pogings om die vyand te beveg. Die konsert is op 9 Augustus 1942 in die Leningrad Bolsjoi Filharmoniese Saal onder leiding van Eliasberg, die tweede dirigent, gedirigeer, saam met beskikbare personeel uit die hooforkes, die reserwe orkes en militêre orkes en oor die radio gespeel, welke die gemoed van die oorlewendes gelug het.

Eliasberg is erken as 'n verdienstelike kunstenaar van die RSFSR in 1944, maar na die oorlog het Jefgeni Mrawinski teruggekeer en Eliasberg se loopbaan in Leningrad gekniehalter ^[4] sodat hy 'n reisende dirigent geword het.

Tussen 1945 en 1975 het Eliasberg nog net drie keer in Leningrad as hoofdirigent opgetree - elke keer saam met die reserwe-orkes in opvoerings van die Sewende Simfonie. In 1961 het hy slegs die 1ste beweging behartig. In 1964 was daar 'n reünie van Eliasberg en 22 van die oorspronklike musikante. Die uitvoering in Sjostakowitsj se teenwoordigheid op 27 Januarie 1964 was die eerste keer in 22 jaar dat hulle weer saam was. Die oorlewendes het in dieselfde posisies gespeel. Eliasberg het gesê dat die konsert opgedra is aan diegene wat destyds gespeel het, maar sedertdien gesterf het; die gehoor het 'n staande ovasie gegee. Eliasberg het later geskryf:

"Daardie oomblikke kom nie gereeld nie. Ek kan nie die gevoel wat ek gehad het, verklaar nie. Die glorie van roem en die smart van verlies, en die gedagte dat miskien die beste oomblikke van jou lewe daarmee heen is. Die stad is nou vreedsaam, maar niemand het die reg om die verlede te vergeet nie."

Die derde keer was op 9 Mei 1975, drie jaar voor sy dood.

Eliasberg het in 1978, byna vergete, gesterf. Sy as is begrawe in 'n klein erf aan die agterkant van die Piskaryovskoye-begraafplaas. ^[5] Na die val van Kommunisme was Yuri Temirkanov aan die voorpunt gewees van 'n herwaardering van Eliasberg se reputasie. Die burgemeester Anatoly Sobchak het gereël dat die as van Eliasberg na 'n meer geskikte graf tussen die Literatorskie Mostki by die Volkovo-begraafplaas verskuif word. ^[6]

Opnames

• Brahms : Duitse Mis (opg. 1960), Simfonie No.3 (opg. 1948), Simfonie No.4 (lewendige konsertopname, 9 Mei 1960), Dubbelconcerto (opg. 1951, met David Oistrakh en Sviatoslav Knushevitsky )
• Mahler : Simfonie No.4 met die sopraan Natalya Rozhdestvenskaya, USSR Staatssimfonieorkes . Opg. 19 Oktober 1954
• Sjostakowitsj : Simfonie nr. 7, Leningrad Filharmoniese Orkes . Regstreekse konsertopname, 27 Januarie 1964
• Sergei Taneyev : Simfonieë No.1 en No.3
• J.S. Bach Mis in B mineur. Regstreekse konsertopname, 24 April 1957)
• Dmitri Kabalefski: Vioolconcerto in C majeur, Op. 48, Staat-simfonieorkes van die USSR, Opg. 12 Mei 1949, Brilliant Classics

In die populêre kultuur

Die Leningrad Radio Orkes se uitvoering van Sjostakowitsj se Sewende simfonie onder leiding van Karl Eliasberg is die onderwerp van die 2011-roman The Conductor deur die Nieu-Seelandse skrywer Sarah Quigley . ^[7]

Die konsert tydens die beleg van Leningrad was te sien in die dokumentêre program Leningrad and the Orchestra that defied Hitler ^[8] wat op 2 Januarie 2016 op BBC Two uitgesaai is. ^[9] Die BBC se vroeëre radio-uitsendings oor dieselfde onderwerp sluit Witness ^[10] en Newshour in. ^[11]

Verwysings

1. Карл Элиасберг в «Энциклопедии Санкт-Петербурга»^{[dooie skakel]} entry in the St. Petersburg Encyclopedia (Russian)
2. "В. Козлов. С ним хотели работать все: К 100-летию со дня рождения Карла Элиасберга". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Augustus 2012.
3. В. Зак. «Тема нашествия» на Валааме Мемуарный очерк «Заметки по еврейской истории», № 7 (56), Julie 2005.
4. Orkesmaneuvers (deel twee) deur Ed Vulliamy, The Observer, Sondag 25 November 2001
5. Пискарёвское мемориальное кладбище; Old USSR Biographical Encyclopedia biography ends: "Урна с прахом в колумбарии Крематория"
6. contradictory sources: IMDB.com "was laid to rest in Literatorskie Mos[t]ki at Volkovo Cemetery" and this is confirmed by Волковское кладбище - Литераторские мостки Geargiveer 22 Julie 2013 op Wayback Machine where Eliasberg is listed at the end of the alphabetical sequence as Grave No.100, therefore In your pocket St Petersburg walking tour Geargiveer 26 Januarie 2013 op Wayback Machine and the Observer article which say Eliasberg's ashes were relocated to Alexander Nevsky monastery both appear to be incorrect.
7. "The Conductor" (in Engels). Sarah Quigley. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Maart 2016. Besoek op 11 Februarie 2016.
8. Leningrad and the Orchestra that Defied Hitler (86 minutes) op YouTube
9. BBC.com, 2 January 2016
10. "The Leningrad Symphony (9 minutes)". Witness (in Engels). BBC World Service. 18 September 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Januarie 2020. Besoek op 11 Februarie 2016.
11. BBC World Service, 31 Julie 2015