Die Katoliek Apostoliese Kerk, is volgens baie Christene verwysend na die onsigbare kerk waaruit alle Christene bestaan, volgens die laaste sin van die Niciaanse Geloofsbelydenis. Dit verwys egter ook na die groep gelowiges bekend as Irvingianisme, of Irvingisme, meer algemeen bekend as die One, Holy, Catholic and Apostolic Church wat in die eerste helfte van die 19de ontstaan het as gevolg van 'n geestelike ontwaking.
Die kerk is glad nie gestig of geantisipeer deur Edward Irving soos geglo word deur sommige kritici van die beweging nie. Ook was die naam Katoliek Apostolies nooit deur die lidmate van die kerk aangeneem nie.
Die beweging het ontstaan uit 'n ekumeniese gebeds beweging in die vroeë 19de eeu en die uitstorting van geestelike gawes in Engeland, Skotland en Duitsland. Die Katoliek Apostoliese Kerk was georganiseer in 1835 onder die leierskap van 12 Apostels. Die laaste van die Apostels is in 1901 oorlede en die beweging en stelselmatig gekwyn. Vandag is daar baie min lidmate van die beweging oor.
Die Nuwe Apostoliese Kerk en die Ou Apostoliese Kerk het uit hierdie beweging uit gegroei.
Voorgeskiedenis
'n Anglikaanse geestelike, James Haldane Stewart het in die 1820’s 'n boodskap verkondig dat daar 'n hernuwing moet wees van geestelike krag, soos wat daar in die eerste eeuse kerk was. Hy het miljoene traktate versprei wat die uitstorting van die Heilige Gees in die kerk bepleit het. Hierdie beweging was glad nie tot die Britse eilande beperk nie maar het tot in Europa gestrek.
In dieselfde tyd verkondig 'n Presbiteriaanse geestelike, John McLeod Campbell dat Jesus Christus in beginsel vir alle gelowiges gesterf het, en nie net vir sekere uitverkose persone nie.
In 1830 word profetiese uitsprake opgeteken in Port Glasgow, Skotland en onder Rooms-Katolieke in Karlshuld, Beiere. Dit was gesien as tekens op gebede van vele. Hierdie gebeure was nie erken deur die kerkstrukture nie.
Edward Irving
Edward Irving was 'n Skots-Presbiteriaanse geestelike en ondersteuner van Campbell. In sy gemeente het hy verkondig dat die koms van Christus naby is. Irving het ook verkondig dat Jesus Christus 'n menslike natuur gehad het, wat gelei het tot sy skorsing in 1832. Irving het duisende na sy preke toe getrek in Londen en sy toere in Skotland.
Irving se verwantskap met die gemeenskap was baie gesien soos dié van Johannes die doper met die vroeë Christelike Kerk, dit wil sê hy was die voorloper van die Katoliek Apostoliese Kerk - en nie die stigter van die groep nie. Rondom hom het baie persone versamel wat nie meer welkom gevoel het in hulle eie gemeentes nie, en hulle kon in sy gemeente hulle geestelike gawes beoefen. Kort na sy ontslag het Irving sy vergaderings begin hou in 'n gehuurde saal in Londen, en baie van sy gemeente het hom gevolg. Irving was amptelik as die gemeente se Biskop bevestig en die gemeente het bekend geword as die Sentrale Kerk, een van sewe wat onanfhanklik geweord het en later die basis van die Katoliek Apostoliese Kerk sou word, en 'n patroon van die hele Christelike Kerk.
Afsondering van die Apostels en die “Testimony”
Op 31 Oktober 1832 word die eerste Apostel, John Bate Cardale deur middel van profesie aangewys tydens 'n bidsamekoms. Tussen 1832 tot 1835 word nog 11 persone aangewys as Apostels, vanuit verskillende gemeentes.
Die twaalf Apostels is:
Op 14 Julie 1835 vind die plegtige afsondering van die Apostels plaas. Die Apostels vergader vir 'n tyd van 1260 dae by die Albury landgoed van Henry Drummond waar die Bybel bestudeer word en 'n geskrif, bekend as “The Testimony” opgestel word. Die Christendom word in twaalf gebiede verdeel waarin elke Apostel een gebied ontvang as sy verantwoordelikheid. Elke Apostel word ook uitgestuur om die “Testimony” te oorhandig aan die mees belangrikste geestelike en politieke leiers van die tyd, soos die Britse Koning en die Pous.
Afsterwe van Apostels en Skeuring
MacKenzie het homself meer vanaf die groep onttrek. In 1855 sterf drie Apostels, MacKenzie, Dow en Carlyle. [3] Die vraag ontstaan of nog meer Apostels verordineer moet word. Van die Apostels weier om die vakante poste te laat vul.
In Duitsland ontstaan 'n beweging onder leiding van Heinrich Geyer en F.W. Schwartz, wat glo dat die vakante poste gevul moet word. Nadat hulle 'n Apostel op hulle eie beroep in 1862 word Geyer en Schwartz deur Apostel Woodhouse uit die kerk geban. Dit veroorsaak dat die Hamburgse gemeente van die Katoliek Apostoliese Kerk onafhanklikheid verklaar. Hierdie gemeente neem die naam Algemene Apostoliese Christelike Sending Gemeente aan. Die Nuwe Apostoliese Kerk sou later uit hierdie gemeente ontstaan.
In 1901 sterf Francis Woodhouse die laaste Apostel van die Katoliek Apostoliese Kerk.