Kiril Kondrašin

Kirill Kondrashin, 1979

Kirill Petrovich Kondrashin, (Russies: Кири́лл Петро́вич Кондра́шин, Kirill Petrovič Kondrašin; * (O.S.D.: 21 Februarie) 6 Maart 1914 – † 7 Maart 1981) was 'n Sowjet- en Russiese dirigent.

Vroeë Lewe

[wysig | wysig bron]

Kondrashin is in Moskou in 'n gesin van orkesmusikante gebore. Hy het baie ure met resitasies deurgebring en het op die ouderdom van veertien 'n besliste besluit geneem om 'n dirigent te word. Hy het van 1931 tot 1936 onder die dirigent Boris Khaykin by die Moskou Konservatoria gestudeer. Kondrashin het begin gedirigeer in die Jongmens Teater in Moskou in 1931, en drie jaar later daarmee voortgegaan by die Stanislavskyi en Nemirowitsj-Dantjenko Moskou Akademiese Musiekteater. Hy het van 1938 tot 1942 by die Maliy Operateater in Leningrad gedirigeer en van 1943 by die Bolshoi Teater in Moskou. Sy uitvoering van Sjostakowitsj se Simfonie No.1 het die komponis se aandag getrek en gelei tot die begin van 'n ferm vriendskap. In 1947 is die Stalin Medalje aan hom toegeken.

Hoof loopbaan

[wysig | wysig bron]

Tydens die eerste Internasionale Tsjaikofski-kompetisie in 1958 was Kondrashin die dirigent vir Van Cliburn, wat die eerste prys gewen het. Na die kompetisie het hy deur die Verenigde State getoer saam met Cliburn, wat hom die eerste Russiese dirigent gemaak het om besoek af te lê aan Amerika sedert die begin van die Koue Oorlog.[1] Hulle het die werke opgevoer, en opnames gemaak van, die Rachmaninoff Klavierconcerto No.3 en Tsjaikofski Klavierconcerto No.1,wat hulle tydens die kompetisie gespeel het. Miljoene van die opnames was in die VSA verkoop. Die 1958 Van Cliburn opname van Tsjaikofski se Klavierconcerto No.1 was die eerste klassiek LP om platinum status te bereik. Later in 1972 het 'n lewendige uitvoering van Brahms se Klavierconcerto No. 2 Cliburn en Kondrashin herenig met die Moskou Filharmoniese Orkes in Moskou; RCA Victor sou uiteindelik die uitvoering vrystel saam met 'n ateljee-opname van Rachmaninoff se Rapsodie op 'n Tema van Paganini op CD. Hy was ook vanaf 1960 tot 1975 die artistiese direkteur van die Moskou Filharmoniese Orkes. Gedurende hierdie tydperk het hy die eerste opvoering van Sjostakowitsj se Simfonie No.4 in Desember 1961 en sy No.13 die volgende jaar gelewer.[2] Hy het verskeie opvoerings in Europa en Amerika saam met ander bekende Russiese musikante gegee soos Rostropovich, Oistrakh, and Sviatoslav Richter.

Nolda Broekstra in 1983, sy laaste vrou.

Asiel en liefde gevind in Wes-Europa

[wysig | wysig bron]

Kondrashin het in Desember 1978 oorgeloop van die Sowjetunie terwyl hy op toer was in Nederland en het aldaar aansoek gedoen om politieke asiel, in navolging waarvan die Sowjetregering onmiddellik al sy voormalige opnames verban het. Hy het in 1978 die pos aangeneem van permanente gasdirigent van Amsterdam se Koninklike Concertgebouw-orkes en in daardie pos aangebly tot sy dood. Hy het 'n vrugbare maar kort vennootskap aangeknoop met die Weense Filharmoniese Orkes.

In Nederland is hy getroud met sy assistent en interpreteerder, die musikoloog Nolda Broekstra (gebore in 1944). Toe hulle die eerste keer in 1975 ontmoet het was Broekstra dertig jaar jonger en het sy geen Russies geken nie. Beide was getroud en was nie vlot in Engels nie, te wete die taal wat hulle met mekaar gepraat het. Tog het hulle verlief geraak en probeer saam wees as hulle kon en het hulle ook briewe gewissel. Broekstra het op ywerige wyse begin Russies en Engels aanleer en het gou beide tale bemeester.[3]

Hulle familielewe in Nederland was van korte duur, aangesien Kondrashin vroeg in 1981 in Amsterdam aan 'n hartaanval oorlede is. Op dieselfde dag het hy Mahler se Eerste Simfonie gedirigeer met die Noord-Duitse Radio Simfonieorkes. Philips Records het sommige van die opnames van Kondrashin se lewendige konserte op LP en CD uitgereik, insluitende sy energieke uitvoerings van simfonieë deur Sjostakowitsj. Op die opname van Dmitri Sjostakowitsj se Sesde Simfonie kan daar gehoor word hoe Kondrashin sy voete stamp soos hy die lewendige finale beweging dirigeer.[4]

Hy was 'n ondersteuner van die berugte Amerikaanse kommunis, Angela Davis.[5]

Eerbewyse en toekennings

[wysig | wysig bron]
  • Stalin-prys, eerste klas (1948) – vir die dirigeer van die opera "Bose Mag" AN Serov Bolshoi verhoog
  • Stalin-prys, tweede klas (1949) – vir die dirigeer van die opera "The Bartered Bride" deur Smetana
  • Glinka Staats-prys (1969) – Konsert (1966–1967) en (1967–1968)
  • Die Kunstenaar van die Mense van die USSR (1972)
  • Geëerde Kunstenaar van die RSFSR (1951)
  • Orde van die Rooi Banier van Arbeid

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "Kirill Kondrashin". AllMusic (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Julie 2019.
  2. ↑ Premiere Geargiveer 6 Februarie 2006 op Wayback Machine
  3. ↑ Gregor Tassie (30 Maart 2010). Kirill Kondrashin: His Life in Music. Scarecrow Press. pp. 261–270. ISBN 978-0-8108-6974-5. Besoek op 6 November 2012.
  4. ↑ The Kondrashin Recordings – Shostakovich: Symphony No. 6; Nielsen: Symphony No. 5. Amazon.
  5. ↑ "More Russians Send Plea To Nixon on Angela Davis". The New York Times (in Engels). 7 Januarie 1971. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Julie 2019.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]