Lees is 'n manier om inligting te verkry uit 'n geskrewe bron. Lees behels om die simbole wat 'n taal uitmaak, te erken. Lees en luister is die twee mees algemene maniere om inligting te verkry. Inligting wat deur lees verkry word kan vermaak insluit, veral wanneer fiksie of humor gelees word.
Lees is die proses om die sin of betekenis van letters, simbole, ens. in te neem, meestal deur sig.[1][2][3]
Vir opvoeders en navorsers is lees 'n veelsydige proses wat gebiede soos woordherkenning, ortografie (spelling), alfabetiek, klankleer, fonemiese bewustheid, woordeskat, begrip, vlotheid en motivering behels.[4]
Mense lees meestal vanaf papier, maar daar word ook van rekenaarskerms en ander elektroniese apparate af gelees.
Mense lees gewoonlik vir hulself, maar hulle kan ook hardop lees, byvoorbeeld wanneer hulle inligting aan ander voorlees. Hardoplees kan ook die leser help om te konsentreer op wat gelees word. Proeflees is 'n vorm van lees, met die doel om foute in 'n skryfstuk te vind.
Ander soorte lees en skryf, soos piktogramme (bv. 'n gevaarsimbool of 'n emoji), is nie op spraakgebaseerde skryfstelsels gebaseer nie.[5] Die algemene skakel is die interpretasie van simbole om die betekenis uit die visuele notasies of tasbare seine te onttrek (soos in die geval van braille).[6]
Lees is tipies 'n individuele aktiwiteit wat in stilte gedoen word, alhoewel 'n persoon soms hardop lees vir ander luisteraars; of hardop lees vir eie gebruik, vir beter begrip. Voor die herinvoering van geskeide teks (spasies tussen woorde) in die laat Middeleeue, is die vermoë om stil te lees as taamlik merkwaardig beskou.[7][8]
As 'n ontspanningsaktiwiteit lees kinders en volwassenes omdat dit aangenaam en interessant is. In die VSA lees ongeveer die helfte van alle volwassenes elke jaar een of meer boeke vir plesier. Sowat 5% lees meer as 50 boeke per jaar.[9] Amerikaners lees meer as hulle: meer onderwys het, vlot en maklik lees, vroulik is, in stede woon en hoër sosio-ekonomiese status het.[9] Kinders word beter lesers wanneer hulle meer van die wêreld in die algemeen weet, en wanneer hulle lees as pret ervaar eerder as nog 'n taak wat uitgevoer moet word.[9]
Lees is 'n noodsaaklike deel van geletterdheid, maar vanuit 'n historiese perspektief gaan geletterdheid oor die vermoë om beide te lees en te skryf.[10][11][12][13]
"die vermoë om te lees en skryf ... in alle media (gedrukte of elektroniese), insluitend digitale geletterdheid" [14]
"die vermoë om ...te verstaan ...en die gebruik van gedrukte en geskrewe materiaal wat verband hou met verskillende kontekste" [15][16]
"die vermoë om te lees, skryf, praat en luister" [17]
"om die vaardighede te hê om te kan lees, skryf en praat om te verstaan en betekenis te skep" [18]
"die vermoë om te kommunikeer met behulp van visuele, hoorbare en digitale materiaal" [19][20]
"die vermoë om gedrukte en geskrewe inligting te gebruik om in die samelewing te funksioneer, om 'n mens se doelwitte te bereik en om jou kennis en potensiaal te ontwikkel". [21] Dit sluit drie tipes volwasse geletterdheid in: prosa (bv. 'n koerantberig), dokumente (bv. 'n busskedule) en kwantitatiewe geletterdheid (bv. die gebruik van rekenkundige bewerkings en in produkadvertensie). [22][23]
Daarbenewens word die term geletterdheid sedert die 1940's dikwels gebruik om kennis of vaardigheid in 'n bepaalde veld te hê (bv. rekenaargeletterdheid, ekologiese geletterdheid, gesondheidsgeletterdheid, mediageletterdheid, kwantitatiewe geletterdheid (syfervaardigheid)[23] en visuele geletterdheid).
[24][25][26][27]
Om vir plesier te lees is gekoppel aan verhoogde kognitiewe vordering in woordeskat en wiskunde tydens adolessensie.[28] Volgehoue hoë volume lewenslange lees word geassosieer met hoë vlakke van akademiese prestasie.[29]
Navorsing dui daarop dat lees stresbestuur,[30] geheue, [30] fokus, skryfvaardighede, [31] en verbeelding kan verbeter.[32]
Die kognitiewe voordele van lees duur voort tot in die midlewe en die senior jare[33][34][35]
Navorsing dui daarop dat lees van boeke en skryf van die breinstimulerende aktiwiteite is wat kognitiewe agteruitgang by seniors kan vertraag.[36]
Om 'n teks te verstaan, is dit gewoonlik nodig om die gesproke taal wat met daardie teks geassosieer word, te verstaan. Sodoende word skryfstelsels van baie ander simboliese kommunikasiesisteme onderskei.[37] Sodra dit gevestig is, verander skryfstelsels oor die algemeen stadiger as hul gesproke eweknieë, en behou dikwels kenmerke en uitdrukkings wat nie meer aktueel is in die gesproke taal nie. Die groot voordeel van skryfstelsels is hul vermoë om 'n volgehoue rekord van inligting uitgedruk in 'n taal te handhaaf, wat onafhanklik van die aanvanklike formuleringshandeling herwin kan word.[37]
↑Kress, Gunther R. (2003). Literacy in the new media age. New York: Routledge. ISBN978-0415253567.
↑Zarcadoolas, C., Pleasant, A., & Greer, D. (2006). Advancing health literacy: A framework for understanding and action. Jossey-Bass: San Francisco, CA.