Londinium was die Latynse naam vir die stad Londen, dit was die hoofstad van die Romeinse provinsie Britannia (of die huidige Engeland en Wallis). As gevolg van sy gunstige ligging aan die Teems, wat op sy beurt 'n goeie verbinding met die see en binneland gehad het, was Londinium ook 'n belangrike handelsentrum.
Die geskiedenis van Londinium kan gerekonstrueer word uit 'n paar verspreide opmerkings deur antieke skrywers, uit die algemene geskiedenis van Britannia en veral uit argeologiese opgrawings in die stad. In die laat 3de eeu was dit die woning van die teenkeiser Carausius en dus die hoofstad van 'n skeuring uit die Romeinse Ryk. As 'n belangrike Romeinse stad het Londinium al die openbare geboue besit, wat 'n stad van daardie grootte moes besit.
Tot dusver kon slegs 'n deel van hierdie geboue deur opgrawings geïdentifiseer word. Die grootste forum in die middel van die stad en grootste gebou van sy soort noord van die Alpe, getuig van die sterk ekonomiese posisie van Londinium. Dit word ook bevestig deur die oorblyfsels van talle pakhuise aan die oewer van die Teems.[1][2][3][4][5]
Londinium is deur die Romeine tydens die inval van Britannia in 43 gestig onder keiser Claudius. Argeoloë vermoed nou dat Londinium omstreeks 50 nC 'n bewoonde nedersetting geword het op die noordoewer van die Teems. 'n Houtdreineringskanaal, gevind langs 'n Romeinse pad, is gedateer omstreeks 47 nC, wat waarskynlik die datum van sy stigting is.
Tien jaar na sy stigting, tydens die opstand in ongeveer 60 onder die Keltiese koningin Boudica, is antieke Londinium met die grond gelykgemaak. Opgrawings het baie brandskade van ongeveer daardie tyd getoon, wat daarop dui dat die stad aan die brand gesteek is. Militêre geboue is ook in die stad gevind, wat toon dat die Romeine moontlik die stad as 'n basis teen die rebellie gebruik het. Die vernietiging van die stad was enorm: Boudica het alles vernietig wat sy as Romeins gesien het, 'n Romeinse stad soos Londinium was waarskynlik 'n duidelike simbool van Romeinse teenwoordigheid.
Boudica se rebellie is verpletter en heropbou kon begin. Die stad is oor 'n tydperk van tien jaar herbou en het geleidelik gegroei totdat dit sy hoogtepunt in bevolking rondom 140 bereik het. Met sy 45 000 inwoners was Londinium een van die grootste stede buite Italië.
Die groei was deels te danke aan die sentrale ligging van die stad, maar hoofsaaklik as gevolg van die feit dat Londinium die rol as hoofstad by Camulodunum in Romeinse Britannia omstreeks 100 oorgeneem het. Gedurende die 2de en 3de eeue het die stad verder ontwikkel en was 'n belangrike residensiële en handelsentrum.[6][7]
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
{{cite book}}
: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)