Loop

Rekenaarsimulasie van 'n menslike loopsiklus. In hierdie model hou die kop te alle tye dieselfde vlak, terwyl die heup 'n sinuskurwe volg.

Loop is een van die hoof gange van aardse voortbeweging vir diere met bene, insluitende mense. Loop word gedefinieer deur 'n 'omgekeerde slinger'-gang waarin die liggaam met elke tree oor die stywe ledemaat of ledemate kantel. Dit geld ongeag die bruikbare aantal ledemate—selfs geleedpotiges, met ses, agt of meer ledemate, loop.^[1]

Verskil met hardloop

Sien ook: Hardloop

Sien ook: Draf

Wedlooplopers by die Wêreldbekerproewe in 1987

By mense en ander tweevoetiges word loop oor die algemeen van hardloop onderskei deurdat slegs een voet op 'n slag kontak met die grond verlaat en daar 'n tydperk van dubbele ondersteuning is. Daarteenoor begin hardloop wanneer albei voete met elke tree van die grond af is. Hierdie onderskeiding het die status van 'n formele vereiste in "mededingende loop" byeenkomste. Vir viervoetige spesies is daar talle gange wat óf loop óf hardloop genoem kan word, en onderskeidings gebaseer op die teenwoordigheid of afwesigheid van 'n opgeskorte fase of die aantal voete wat enige tyd in kontak is, lewer nie meganies korrekte klassifikasie op nie.^[2] Die mees doeltreffende metode om stap van hardloop te onderskei, is om die hoogte van 'n persoon se massamiddelpunt te meet deur gebruik te maak van bewegingsopname of 'n kragplaat in middelstand. Tydens loop bereik die massamiddelpunt 'n maksimum hoogte teen middelstand, terwyl met hardloop, is dit dan op 'n minimum. Hierdie onderskeid geld egter net vir voortbeweging oor gelyke of ongeveer gelyke grond. Vir die loop op met 'n grade bo 10%, geld hierdie onderskeid nie meer vir sommige individue nie.

Spoed is nog 'n faktor wat loop van hardloop onderskei. Alhoewel loopspoed baie kan verskil, afhangende van baie faktore soos lengte, gewig, ouderdom, terrein, oppervlak, vrag, kultuur, inspanning en fiksheid.

Verwysings

1. Cavagna GA, Heglund NC, Taylor CR (1977). "Mechanical work in terrestrial locomotion: two basic mechanisms for minimizing energy expenditure". American Journal of Physiology. 233 (5): R243-261. doi:10.1152/ajpregu.1977.233.5.R243. PMID 411381. S2CID 15842774.
2. Biewener, A. A. (2003). Animal Locomotion. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-850022-3.