Magdalene-eilande

Magdalene-eilande
Inheemse naam: Îles de la Madeleine, Magdalen Islands
Kaart van die Magdalene-eilande
Kaart van die Magdalene-eilande
Geografie

Ligging Golf van Sint-Laurens
Koördinate 47°25′N 61°54′W / 47.417°N 61.900°W / 47.417; -61.900
Argipel Magdalene-eilande
Totale eilande 12

Oppervlakte 205,4 vk km
Hoogste punt Big Hill 174 m
Administrasie
Vlag van Kanada Kanada
Provinsie Quebec

Hoofstad Les Îles-de-la-Madeleine
Grootste stad Les Îles-de-la-Madeleine

Demografie
Bevolking 12 475 (soos op 2016)

Die Magdalene-eilande (Frans: Îles-de-la-Madeleine, Engels: Magdalen Islands) is 'n klein Kanadese eilandgroep, geleë in die sentrale gedeelte van die Golf van Sint-Laurens en sowat 200 km van die kus van die Gaspé-skiereiland (Gaspésie) af, met 'n oppervlakte van 194,8 vierkante kilometer en 'n bevolking van sowat 12 475 op die sewe bewoonde (van altesaam twaalf) eilande in 2016. Na die plaaslike Franse dialek word as Madelinot verwys. Île d'Entrée (Entry Island) is die enigste eiland met 'n tradisioneel Engelssprekende bevolking van Skotse en Ierse afkoms.[1]

Die meeste bewoners van die argipel, wat in Frans Madelinots en Madeliniennes genoem word, vind 'n heenkome in die toerismebedryf of is as vissers en robbejagters werksaam. Robbejag speel weens die internasionale druk van dieraktiviste intussen 'n minder belangrike rol, terwyl die visvangsbedryf deur die negatiewe gevolge van oorbevissing geraak word.

Die eilandgroep het 'n gematigde seeklimaat. Wintertemperature is hoër as in Montreal, terwyl somers ietwat koeler is.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]
'n Vuurtoring op die eiland Havre-Aubert
Die eilande se kenmerkende rooi kranse

In 1755 is die eilande deur Franssprekende Akadiërs bewoon wat nie deur die Britse uitdrywing van die Franse bewoners van die maritieme provinsies (die Grand Dérangement) geraak is nie. Baie eilandbewoners wys vandag nog steeds met trots die Akadiese vlag en beskou hulleself as 'n selfstandige gemeenskap wat sy eie kulturele tradisies handhaaf.

'n Ander gedeelte van die bevolking bestaan uit die nakomelinge van skipbreukelinge. Meer as vierhonderd skepe het in die Magdalene-gebied vergaan, en die oorlewendes van die bemannings is een van die oudste Engelssprekende gemeenskappe in Quebec. Baie van hulle het mettertyd met die Franssprekende bevolking versmelt of die eilande verlaat, met uitsondering van die bewoners van die eiland Entrée wat nie deur sandbanke of 'n pad met die ander hoofeilande verbind word nie.

Met die oprigting van vuurtorings het die aantal skipbreuke afgeneem, ofskoon daar nog baie ou rompe op die strande en in die water lê.

Met die uitputting van die plaaslike visgronde het die toerismebedryf die belangrikste bron van inkomste vir die bevolking geword, net soos in die aangrensende provinsies van Prins-Edward-Eiland, Nova Scotia en Nieu-Brunswick. Die argipel is besonder aantreklik vir toeriste uit Québecois wat die strandlewe en watersport geniet en met die plaaslike bevolking in hul eie taal kan gesels. Die Magdalene-eilande lok met baie kilometers van wit sandstrande en rotswande van verwerende sandsteen. Die eilandgroep is daarnaas 'n eersterangse bestemming vir kampeerders wat die eilande met hul fietse wil verken, en kajak-geesdriftiges.

Tot by die 20ste eeu is die argipel tydens die winter volledig afgesny van die vasteland, aangesien bote destyds deur pakys vasgekeer is. Die eilandbewoners het ook oor geen kommunikasiemiddels vir kontak met die vasteland beskik nie. In 1910 het hulle 'n noodroep na die vasteland uitgestuur met behulp van baie briewe, wat in 'n melassevat geplaas en verseël is. Toe die drywende vat aan die oewer van die Kaap-Breton-eiland beland het, is 'n ysbreker deur die regring gestuur om bystand aan die bewoners te verleen. Binne enkele jare het die eilande een van die nuwe telegrawe verkry om sodoende tydens die wintermaande tenminste oor 'n kommunikasiemiddel te beskik. Die vat het groot bekendheid verwerf, en die toeristewinkels verkoop namaaksels hiervan.

Administrasie

[wysig | wysig bron]

Die eilande val administratief onder die Franssprekende provinsie Quebec, alhoewel hulle geografies nader aan die provinsies Prins-Edward-Eiland en Nova Scotia lê. Die grootste eilande is Alright, Amherst, Brion, Coffin, East, Entrée, Grindstone, Grosse en Wolf. Die res van die argipel bestaan uit klein eilandjies. Die ses grootste eilande word deur sandbanke en 'n pad, Route 199, met mekaar verbind.

Op plaaslike regeringsvlak vorm die eilandgroep 'n stedelike agglomerasie wat in twee munisipaliteite verdeel word, Les Îles-de-la-Madeleine as sentrale munisipaliteit en Grosse-Île. Die burgemeesters is Jonathan Lapierre en Rose Elmonde Clarke.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Jean-Hugues Robert: Portrait des Îles de la Madeleine. Montréal: Guides des voyage Ulysse 2011, bl. 4

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Toerisme
Algemene inligting