Manuel II Palaiologos

Manuel II Palaiologos
Keiser van die Bisantynse Ryk

Bewind 16 Februarie 1391 - 21 Julie 1425
Voorganger Johannes V Palaiologos
Opvolger Johannes VIII Palaiologos
Gebore 27 Junie 1350
Konstantinopel
Oorlede 21 Julie 1425 (op 75)
Konstantinopel
Dinastie Palaiologos
Vrou Helena Dragas
Vader Johannes V Palaiologos
Moeder Helena Kantakouzene

Manuel II Palaiologos (Grieks: Μανουήλ ὁ Παλαιολόγος, Manouēl ho Palaiologos; 27 Junie 1350 - 21 Julie 1425) was van 1391 tot 1425 keiser van die Bisantynse Ryk. Hy het kort voor sy dood ’n monnik geword en die naam Mattheus aangeneem. Sy vrou, Helena Dragas, het toegesien dat hulle seuns Johannes VIII en Konstantyn XI keisers word.

Manuel is tot heilige van die Oosters-Ortodokse Kerk verklaar en sy feesdag is op 21 Julie.[1]

Lewe

[wysig | wysig bron]

Manuel II Palaiologos was die tweede oudste seun van keiser Johannes V Palaiologos en sy vrou, Helena Kantakouzene.[2] Hy het die titel "despoot" van sy pa gekry en in 1365 en 1370 na die Weste gereis om steun vir die Bisantynse Ryk te werf. Die mislukte poging deur sy ouer broer, Andronikos, om die troon oor te neem het daartoe gelei dat Manuel in 1373 tot erfgenaam en medekeiser verklaar is.

In 1376-1379 en weer in 1390 is hy en sy pa deur Andronikos (as Andronikos IV) en daarna sy seun, Johannes (as Johannes VII), verdring met hulp uit die Ottomaanse Ryk, maar Manuel het sy neef in 1390 verslaan met die hulp van die Republiek Venesië. Manuel moes egter as ’n eregyselaar na die hof van die Ottomaanse sultan Bajezid I in Prousa (Bursa) gaan.

Bewind

[wysig | wysig bron]

Ná sy pa se dood in Februarie 1391 het Manuel uit die Ottomaanse hof gevlug en verseker dat sy neef Johannes nie Konstantinopel oorneem nie.[2] Hoewel die verhouding tussen die twee verbeter het, het sultan Bayezid I Konstantinopel van 1394 tot 1402 beleër. Ná vyf jaar van die beleg het Manuel die stad aan sy neef toevertrou en op ’n lang reis oorsee vertek om in Wes-Europa hulp teen die Ottomane te kry.[3] In 1399 het die Franse koning, Karel VI, maarskalk Jean le Maingre met ses skepe en 1 200 soldate na Konstantinopel gestuur om die stad te help verdedig.

Terwyl Bayezid I se seuns onder mekaar baklei het om die volgende sultan te word, kon Johannes VII die Europese kus van die See van Marmara en Thessaloniki vir die Bisantynse Ryk terugwen in die Verdrag van Gallipoli. Toe Manuel II in 1403 terugkeer huis toe, het sy neef beheer oor die stad aan hom terugoorhandig, en Manuel het hom beloon met die goewerneurskap van Thessaloniki.

Manuel II was op goeie voet met die oorwinnaar van die Ottomaanse burgeroorlog, Mehmet I, maar sy pogings om in te meng in die volgende stryd om opvolging het gelei tot ’n nuwe beleg van Konstantinopel deur Murat II in 1422. In die laaste jare van sy lewe het Manuel II die meeste van sy pligte aan sy seun en erfgenaam, Johannes VIII Palaiologos oorgedra en teruggekeer na Europa om hulp teen die Ottomane in te win. Dit was egter onmoontlik weens gebeure in Europa in dié tyd.[4] Manuel het onverrigter sake teruggekeer na Konstantinopel en in 1424 moes hy en sy seun noodgedwonge ’n ongunstige vredesverdrag met die Ottomaanse Turke sluit waarkragtens die Bisantynse Ryk heffings aan die sultan moes betaal. Manuel II is op 21 Julie 1425 dood.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  • Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
  1. ↑ Great Synaxaristes: Ὁ Ὅσιος Μανουὴλ αὐτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως. 21 Ιουλίου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ. (in Grieks)
  2. ↑ 2,0 2,1 "Manuel II Palaeologus | Byzantine emperor". Encyclopedia Britannica (in Engels). Besoek op 19 Mei 2019.
  3. ↑ Brian Cathcart An emperor in Eltham New Statesman 25 September 2006.
  4. ↑ Szalay, J. y Baróti, L. (1896). A Magyar Nemzet Története. Budapest, Hungría: Udvari Könyvkereskedés Kiadó.

Skakels

[wysig | wysig bron]