Masjiengeweer

'n Masjiengeweer is 'n outomatiese gemonteerde of draagbare vuurwapen, wat ontwerp is om patrone vinnig agtereenvolgend vanuit 'n ammunisiegordel of 'n groot-kapasiteit magasyn te vuur. Die spoed waarteen 'n masjiengeweer vuur is oor die algemeen honderde koeëls per minuut. Vroeë masjiengewere was nie outomaties nie, maar handaangedrewe, deur byvoorbeeld 'n handvatsel te draai wat lope roteer het.

Definisie

'n Masjiengeweer is 'n outomatiese vuurwapen wat ammunisie afvuur en in staat is om volgehoue vuur te kan handhaaf. Dikwels word die verbrandingsgasse van die ammunisie as terugslag krag gebruik om die wapen weer te laai en af te vuur.

Nie alle outomatiese wapens is egter masjiengewere nie. Om die term masjiengeweer te gebruik, moet die genoemde elemente van die definisie aanwesig wees. 'n Masjiengeweer vuur ammunisie van 'n kaliber van minstens 12,7 mm ('n halfduim) tot minder as 20 mm.^[1]

Submasjiengewere vuur pistoolammunisie af. Aanvalsgewere gebruik geweerammunisie en kan outomaties vuur, maar word nie gebruik om volgehoue vuur te lewer nie. Snelvuurkannone gebruik ammunisie van 'n kaliber van 20 mm en groter.

Geskiedenis

Leonardo da Vinci het reeds 'n hoëvuurtempowapen ontwerp waarop 'n aantal lope gelyktydig afgevuur kon word. In die 14de eeu word die sogenaamde orrelkanon ontwerp, 'n wapen wat ooreenstem met Da Vinci se ontwerp.

'n Voorganger van die masjiengeweer is in 1718 deur die Brit James Puckle gebou. Die skeepswapen het 'n draaiende magasyn, maar moes steeds deur 'n slaghaan met vuursteen afgevuur word.

In die Amerikaanse Burgeroorlog was die Gatling-kanon bekend, 'n wapen wat toegerus was met 'n aantal lope wat met 'n slinger aan die kant gedraai kon word, wat die verskillende lope om die beurt geskiet het. Die masjiengeweer is die eerste keer in die geskiedenis gebruik op 31 Mei 1862 in die Slag van Fair Oaks en Darbytown Road.

Die Montigny mitrailleuse, wat in die Frans-Pruisiese oorlog van 1870 gebruik is, kan beskou word as die voorloper van die moderne masjiengewere wat in die Eerste Wêreldoorlog die eerste keer op groot skaal gebruik is, beide lig en swaar. Enkele bekende voorbeelde is:

die Maxim van 1884, die eerste ten volle outomatiese masjiengeweer, gebou deur die Amerikaner Hiram Maxim.
die Vickers M.18 (later Vickers-Maxim)
die Hotchkiss M1914
die Schwarzlose M.08
die Lewis M.20
die 12,7 mm (.50 ") Browning M2 (Browning Arms Company)
die MG42-voorganger van die moderne masjiengeweer

Oorsig van moderne masjiengewere

In teenstelling met semi-outomatiese vuurwapens, wat een snellertrek per ronde afgevuur benodig, is 'n masjiengeweer ontwerp om aan te hou skiet solank die sneller ingedruk word. Deesdae is die term beperk tot relatief swaar wapens wat deur bemanning bedien word, wat deurlopende of gereelde sarsies van outomatiese vuur kan lewer, solank as wat ammunisie aangevul word. Masjiengewere word teen infanterie, laagvlieënde vliegtuie, klein bote en lig / ongepantserde landvoertuie gebruik, en kan onderdrukkende vuur (direk of indirek) lewer of gebiedweerhouding afdwing op 'n gebied met onafgebroke vuur. Hulle word gewoonlik op vinnige aanvalsvoertuie gemonteer, soos bakkies om swaar mobiele vuurkrag te verskaf, gepantserde voertuie soos tenks om klein teikens te betrek en op vliegtuie as verdedigingsbewapening of vir die skiet van grondteikens, alhoewel ware masjiengewere op vegvliegtuie meestal oorgeneem is deur grootkaliber draaikanonne.

Sommige masjiengewere kan in die praktyk ure lank aanhoudend gevuur; ander outomatiese wapens oorverhit na minder as 'n minuut se vuur. Aangesien hulle baie warm word, word die meeste van die ontwerpe vanuit 'n oop grendel geskiet om lugafkoeling tussen die sarsies moontlik te maak. Hulle het gewoonlik ook 'n loopverkoelingstelsel, swaargewigloop wat langsaam verhit word, of 'n verwyderbare loop wat toelaat dat 'n warm loop vervang kan word.

Alhoewel onderverdeel in 'lig', 'medium', 'swaar' of 'algemene doel', is die ligte masjiengewere geneig om aansienlik groter en swaarder te wees as standaard infanteriewapens. Medium en swaar masjiengewere word op 'n driepoot of op 'n voertuig gemonteer; wanneer te voet gedra, benodig die masjiengeweer en gepaardgaande toerusting (driepoot, ammunisie, ekstra lope) addisionele operateurs.

Ligte masjiengewere is ontwerp om mobiele vuurondersteuning aan 'n groep te bied en is gewoonlik lugverkoelde wapens wat toegerus is met 'n boksmagasyn of 'n drommagasyn en 'n tweepoot; hulle gebruik miskien geweerrondtes, maar moderne voorbeelde gebruik dikwels tussenrondes. Medium masjiengewere gebruik volgrootte geweerrontes en is ontwerp om gebruik te word vanaf 'n vaste posisies wat op 'n driepoot gemonteer is. Swaar masjiengeweer is 'n term wat ontstaan het in die Eerste Wêreldoorlog om swaargewig medium masjiengewere te beskryf en het voortgeduur tot die Tweede Wêreldoorlog met Japannese Hotchkiss M1914-klone; vandag word dit egter gebruik om outomatiese wapens met 'n kaliber van minstens 0,50 duim (12,7 mm) maar minder as 20 mm te verwys. 'n Algemeengebruikte masjiengeweer is gewoonlik 'n liggewig medium masjiengeweer wat gebruik kan word met 'n tweepoot en drommagasyn in die ligte masjiengeweerrol, of as 'n driepoot- en bandtoevoer in die medium masjiengeweerrol.

Masjiengewere het gewoonlik eenvoudige ystervisiere, hoewel die gebruik van spesiale optika al hoe meer algemeen word. 'n Algemene mikstelsel vir direkte vuur is om vaste ("bal") rontes en ligspoorrontes af te wissel (gewoonlik een ligspoorronte vir elke vier balrontes), sodat skuts die trajek kan sien en die vuur na die teiken kan rig, ook vir ander soldate.

Sien ook

Bren LMG, ligte masjiengeweer wat se magasyn bokant die loop sit.
Sten

Verwysings

↑ "Machine Guns and Machine Gun Gunnery" (PDF). Amerikaanse Marinierskorps. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 19 Februarie 2018. Besoek op 23 Desember 2020.

[1] "Machine Guns and Machine Gun Gunnery" (PDF). Amerikaanse Marinierskorps. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 19 Februarie 2018. Besoek op 23 Desember 2020.

[1]