Mercury-Atlas 8

Walter M. Schirra klim in die Sigma 7 in

Mercury-Atlas 8 (MA-8) was die vyfde Amerikaanse bemande ruimtevaart en 'n deel van NASA se Mercury-program. Die tuig, Sigma 7 genoem, is beheer deur Walter M. Schirra wat ses keer om die Aarde gewentel het vir 'n vlug van nege ure. Die ruimtetuig is op 3 Oktober 1962 vanaf Kaap Canaveral-lugmagstasie lanseer. Met hierdie sending is daar meer op tegniese evaluasies as wetenskaplike eksperimente gefokus en dit was ook die langste bemande Amerikaanse wentelbaanvlug tot op datum alhoewel nog ver agter die Sowjetunie se rekord, opgestel met die Vostok 3 ruimtetuig. Die sending het die Mercury se duursaamheid en uithouvermoë bevestig voor die langer vlug van Mercury-Atlas 9, wat in 1963 onderneem is.

Beplanning vir die derde Amerikaanse wentelbaanvlug het in Februarie 1962 begin, die doelwit was 'n vlug van ses tot sewe omwentelings om op die Amerikaanse rekord van drie omwentelings voort te bou. NASA het die sending op 27 Junie amptelik aangekondig en die vlugplan was laat in Julie gefinaliseer. Die sending sou eerder op ingenieurstoetse as wetenskaplike eksperimente fokus. Lansering het op 3 Oktober plaasgevind, twee weke laat weens tegniese probleme wat met die Atlas LV-3B vuurpyl ondervind is. Daar was 'n paar klein tegniese probleme ondervind gedurende lansering en 'n foutiewe temperatuurbeheertoestel in Schirra se ruimtepak was die enigste tegniese probleem. Die ruimtetuig is in beide outomatiese modus en passiewe modus vir lang tydperke getoets terwyl die vlieënier die prosesse gemonitor het. Hy het ook 'n paar klein wetenskaplike eksperimente uitgevoer. Na ses omwentelings het Sigma 7 veilig in die Stille Oseaan neergeplons, slegs 800 meter van die vliegdekskip wat dit moes optel, wat vinnig gebeur het.

Die uitslae van die wetenskaplike eksperimente was gemeng. Die vlieënier was veilig en ongedeerd na 'n negeuur-lange vlug in 'n lae-swaartekragomgewing. Die taak om 'n waarneming van die aarde se oppervlakte te maak was onproduktief weens die gure weer en swak foto-ontwikkeling. Die publiek en politici se reaksie was gedemp teenoor die vorige ruimtevlugte, as gevolg van die Kubaanse missielkrisis wat pas begin het en die belangrikste nuusitem was. Die sending was 'n tegniese sukses, al die ingenieursdoelwitte is bereik sonder enige noemenswaardige probleme. Die ruimtetuig het ook minder brandstof verbruik as wat beplan is. Die sending het die vermoëns van Mercury-ruimtetuie bevestig en NASA kon met vertroue die daglange sending van Mercury-Atlas 9 beplan, wat 'n oorspronklike doelwit van die Mercury-program was.

Verwysings