Misha Dichter

Mischa Dichter
Gebore27 September 1945 (1945-09-27) (79 jaar oud)
Sjanghai, Republiek van China
Beroep(e)Pianis
InstrumenteKlavier
Jare aktief1966–tans
EtikettePhilips, RCA, Koch Classics, Pentatone, MusicMasters
Webwerfmishadichter.com

Misha Dichter (* 27 September 1945) is 'n Amerikaanse pianis.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Misha Dichter is in Sjanghai gebore aan Pools-Joodse ouers wat die Tweede Wêreldoorlog ontvlug het. Hy het op tweejarige ouderdom saam met sy gesin na Los Angeles, Kalifornië, verhuis en op vyfjarige ouderdom begin klavier studeer. Hy studeer onder Aube Tzerko, 'n leerling van Artur Schnabel, wat 'n toegewyde oefenprogram en intensiewe benadering tot musikale analise gevestig het. Dichter het ook komposisie en analise bestudeer onder Leonard Stein, 'n dissipel van Arnold Schoenberg. Hy het die Juilliard-skool in New York bygewoon en onder Rosina Lhévinne gestudeer.

Terwyl hy by die Juilliard-skool ingeskryf was, het Dichter die silwermedalje tydens die 1966 Internasionale Tsjaikofski-kompetisie in Moskou gewen, 'n prestasie wat gehelp het om sy internasionale musiekloopbaan van stapel te stuur. Kort daarna het hy Tsjaikofski se klavierkonsert nr. 1 by Tanglewood uitgevoer saam met die Boston Simfonieorkes, gedirigeer deur Erich Leinsdorf, dit was landswyd en regstreeks op NBC uitgesaai en daarna vir RCA opgeneem. Dichter het in 1968 sy debuut met Leonard Bernstein en die New York Filharmoniese Orkes gemaak en dieselfde konsert uitgevoer. Optredes met die Berlynse Filharmoniese Orkes, Amsterdam se Concertgebouw, die vernaamste Londense orkeste. en van die grootste Amerikaanse orkeste het vinnig hierop gevolg.

Dichter het artikels bygedra tot toonaangewende musiekpublikasies. Hy is gereeld op nasionale televisie gesien, was die onderwerp van 'n uurlange Europese televisiedokumentêr, en was saam met sy hond Thunder in die film My Dog: An Unconventional Love Story te sien.

Dichter moes verskeie operasies aan sy hande hê om hom toe te laat om aan te hou speel, weens 'n toestand genaamd Dupuytren se kontraktuur.[1]

Opnames

[wysig | wysig bron]

Misha Dichter se bekroonde opnames vir Philips, RCA, MusicMasters en Koch Classics illustreer die omvang van sy musikale belangstellings. Dit sluit in Brahms se klavierconcertos saam met Kurt Masur en die Leipzig Gewandhaus-orkes, Brahms se solowerke, insluitend die Händel-variasies, Beethoven se klaviersonates, Liszt se volledige Hongaarse Rapsodieë, die Liszt-klavierkonserte met André Previn en die Pittsburgh Simfonieorkes, en Gershwin se Rhapsody in Blue met Neville Marriner en die Philharmonia Orkes, asook musiek van Chopin, Moessorgski, Schubert, Schumann, Strawinski en Tsjaikofski.

Baie van Dichter se opnames is ook heruitgegee; sy opname van Beethoven se Pathetique-sonate en Brahms se Klavierconcerto No. 2, Op. 83 met die Leipzig Gewandhaus-orkes onder leiding van Kurt Masur, en sy opname van Beethoven se "Maanlig"-sonate en Brahms se eerste klavierconcerto, ook saam met Kurt Masur en die Leipzig Gewandhaus-orkes, is op SACD vrygestel deur die plaatetiket Pentatone. Sy opname van Liszt se Hongaarse Rapsodieë is heruitgegee op die Newton-plaatetiket.

Toekennings

[wysig | wysig bron]

Misha Dichter is in 1998 met die "Grand Prix International Du Disque Liszt" vereer vir sy opname van Liszt se klaviertranskripsies wat op die Philips-plaatetiket vrygestel is.

Hy is op 13 April 1999 opgeneem as 'n nasionale beskermheer van Delta Omicron, 'n internasionale professionele musiekbroederskap.[2]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "Pianist Misha Dichter Restores Career after Hand Surgery". Pianist Misha Dichter Restores Career after Hand Surgery (in Engels (VSA)).
  2. ↑ Delta Omicron News Archives Geargiveer 20 Junie 2010 op Wayback Machine

Ander leesstof

[wysig | wysig bron]
  • Gillespie, Anna; Gillespie, John. Notable twentieth-century pianists. A bio-critical sourcebook, Greenwood Press, 1995.
  • Lyman, Darryl. Great Jews in Music, J. D. Publishers, 1986.
  • Myers, Kurtz. Index to record reviews 1984–1987, G.K. Hall, 1989.
  • Noyle, Linda J. (Ed.). Pianists on playing. interviews with twelve concert pianists. Scarecrow Press, 1987.
  • Pâris, Alain. Dictionnaire des interpretes et de l'interpretation musicale au XX siecle, Robert Laffont, 1989.
  • Sadie, Stanley; Hitchcock, H. Wiley (Ed.). The New Grove Dictionary of American Music. Grove's Dictionaries of Music, 1986.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]