Die München-slagting (of Bloedbad van München) was 'n aanval op 5 September1972 tydens die Olimpiese Somerspele in München, Wes-Duitsland, deur agt lede van die PalestynseterreurgroepSwart September, wat die Olimpiese dorp geïnfiltreer het, twee lede van die Israeliese Olimpiese span doodgemaak en nege ander gyselaar geneem het.[1][2][3][4]Swart September het die operasie "Iqrit en Biram" genoem,[5] na twee Palestynse Christelike dorpies wie se inwoners tydens die 1948 Arabies-Israeliese Oorlog deur die Israelse Weermag (IDF) verdryf is.[6][7][8] Die Swart September-bevelvoerder was Luttif Afif, wat ook hul onderhandelaar was. Wes-Duitse neo-Nazi's het die groep logistieke bystand verleen.[9]
Kort nadat die gyselaars geneem is, het Afif die vrylating geëis van 234 Palestynse gevangenes wat in Israeliese tronke aangehou is, plus die Wes-Duits-gevange stigters van die Rote Armee Fraktion, Andreas Baader en Ulrike Meinhof.[10][11] Wes-Duitse polisie het die terroriste in 'n lokval gelei en vyf van die agt Swart September-lede is doodgemaak, maar die reddingspoging het misluk en al die gyselaars is dood.[12] ’n Wes-Duitse polisieman is ook in die kruisvuur dood, en die Wes-Duitse regering is gekritiseer vir die swak uitvoering van sy reddingspoging en sy algehele hantering van die voorval. Die drie oorlewende oortreders was Adnan Al-Gashey, Jamal Al-Gashey en Mohammed Safady, wat gearresteer is, net om die volgende maand vrygelaat te word in die gyselaarsruil wat gevolg het op die kaping van Lufthansa-vlug 615. Teen daardie tyd het die Israeliese regering Operasie Wrath of God van stapel gestuur, wat die Mossad gemagtig het om enigiemand wat 'n rol in die aanval gespeel het, op te spoor en dood te maak.[13][14]
Twee dae voor die aanvang van die 2016 Olimpiese Somerspele, in 'n seremonie gelei deur Brasiliaanse en Israeliese amptenare, het die Internasionale Olimpiese Komitee die elf Israeli's en een Duitser vereer wat in München vermoor is.[15] Tydens die Olimpiese Somerspele van 2020 is 'n oomblik van stilte tydens die openingseremonie gehou.[16]
↑Benveniśtî, Mêrôn (2000). Sacred landscape: the buried history of the Holy Land since 1948. University of California Press. ISBN 978-0-520-23422-2. pp. 325–326.
↑Elias Chacour with David Hazard: Blood Brothers: A Palestinian Struggles for Reconciliation in the Middle East. ISBN 0-8007-9321-8. Foreword by Secretary James A. Baker III. 2nd Expanded ed. 2003. bl. 44–61.