Pienk driehoek

Die pienk driehoek is nou ’n simbool van gay trots en regte nadat die omgekeerde weergawe daarvan in die Nazi-konsentrasiekampe gebruik is om homoseksuele mans uit te wys.[1]

Die pienk driehoek (Engels: pink triangle; Duits: Rosa Winkel)[2] was tydens die Tweede Wêreldoorlog ’n kenteken om manlike gevangenes uit te ken wat na Nazi-konsentrasiekampe gestuur is omdat hulle homoseksueel was.[3][4] Elke gevangene moes ’n driehoek wat na onder wys op hul klere dra, en die kleur van die driehoek het hulle in "soorte" ingedeel. Ander kleure was vir Jode (die geel ster, wat twee geel driehoeke opmekaar was), politieke gevangenes, Jehovasgetuies, "antisosiale" gevangenes en ander wat deur die Nazi's as onwenslik beskou is. Geel en pienk driehoeke kon gekombineer word as ’n gevangene beskou is as Joods én gay.

Die pienk driehoek, wat aanvanklik as ’n kenteken van vernedering beskou is, word nou met die punt na bo gebruik as internasionale simbool van gay trots en regte. Dit is naas die reënboogvlag die gewildste gay kenteken.[5]

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Onder die Nazi-bewind moes elke gevangene in konsentrasiekampe ’n kenteken aan hul klere dra. Die kleur daarvan het hulle in groepe gekategoriseer. Gay mans moes die pienk driehoek dra en Jode twee geel driehoeke wat ’n ster gevorm het. Geel en pienk driehoeke kon gekombineer word as ’n gevangene beskou is as Joods én gay.

’n Pienk driehoek met ’n groen sirkel om word gebruik as simbool vir meegevoel met gay regte en vryheid van homofobie.

Ander kleure was rooi vir onder andere politieke gevangenes en kommuniste, groen vir misdadigers, pers vir Jehovasgetuies, swart vir "antisosiale" gevangenes, ens.

Hoewel dit moeilik is om te raam hoeveel gay mans in Duitse konsentrasiekampe was, skat die skrywer Richard Plant dit rofweg op "tussen 50 000 en 63 000 van 1933 tot 1944".[4]

Baie gays het ná die oorlog in gevangenskap gebly – die Nazi's se wetswysiging wat homoseksualiteit van ’n mindere oortreding in ’n enstige misdaad verander het, het vir 24 jaar ná die oorlog in Oos- én Wes-Duitsland steeds van krag gebly. In 2002 het die Duitse regering ’n amptelike verskoning aan die gay gemeenskap uitgereik.[6]

Teen die einde van die 1970's is die pienk driehoek as simbool aanvaar in protesoptogte vir gay regte.[7][8] Sommige geleerdes vereenselwig die opeising van die simbool met die publikasie van die konsentrasiekamp-oorlewende Heinz Heger se memoires, The Men with the Pink Triangle, in die vroeë 1970's.[9]

Die AIDS Coalition to Unleash Power (ACT UP) het die pienk driehoek en die slagspreuk "SILENCE = DEATH" aanvaar as sy logo kort nadat dit in 1987 in New York gestig is.[10][11]

In 1995, ná ’n dekade van veldtogte, is ’n pienk driehoek aangebring by die Dachau-gedenkmuseum om die lyding van gays te gedenk.[12]

Die pienk driehoek is ook die grondslag vir die ontwerp van die Homomonument in Amsterdam, die Gay and Lesbian Holocaust Memorial in Sydney, the Pink Triangle Park in San Francisco en die groot Pink Triangle on Twin Peaks wat elke jaar tydens die San Francisco Pride-naweek in dié stad vertoon word.[13]

Galery

[wysig | wysig bron]
  • Voorbeelde van die pienk driehoek in gedenktekens
  • Gedenksteen vir gays wat in Buchenwald vermoor is.
    Gedenksteen vir gays wat in Buchenwald vermoor is.
  • In die Berlynse Nollendorfplatz-moltreinstasie word gay slagoffers gedenk. (Foto deur Manfred Brueckels.)
    In die Berlynse Nollendorfplatz-moltreinstasie word gay slagoffers gedenk. (Foto deur Manfred Brueckels.)
  • Amsterdam se Homomonument gebruik pienk driehoeke simbolies om gay slagoffers van die Joodse volksmoord te gedenk, asook slagoffers van aanvalle teen gays in die algemeen.
    Amsterdam se Homomonument gebruik pienk driehoeke simbolies om gay slagoffers van die Joodse volksmoord te gedenk, asook slagoffers van aanvalle teen gays in die algemeen.
  • Sydney se Gay and Lesbian Holocaust Memorial.
    Sydney se Gay and Lesbian Holocaust Memorial.
  • Pink Triangle Park in San Francisco.
    Pink Triangle Park in San Francisco.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Plant, The Pink Triangle
  2. ↑ "English-German Dictionary". dict.cc (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Oktober 2018. Besoek op 16 November 2013.
  3. ↑ Plant, The Pink Triangle.
  4. ↑ 4,0 4,1 Plant, Richard (1988). The pink triangle: the Nazi war against homosexuals (hersien uitg.). H. Holt. p. 175. ISBN 978-0-8050-0600-1.{{cite book}}: CS1 maint: postscript (link)
  5. ↑ "San Francisco Neighborhoods: The Castro" KQED documentary.
  6. ↑ Melissa Eddy (18 Mei 2002). "Germany Offers Nazi-Era Pardons". Associated Press.
  7. ↑ Gianoulis, Tina (2004). Claude J. Summers (red.). "Pink Triangle" (in Engels). glbtq: An Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer Culture. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2015. Besoek op 26 September 2014.
  8. ↑ "Symbols of the Gay, Lesbian, Bisexual, and Transgender Movements". lambda.org (in Japannees). Lambda GLBT Community Services. 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 September 2019. Besoek op 26 September 2014.
  9. ↑ Jensen, Erik (2002). "The pink triangle and political consciousness: gays, lesbians, and the memory of Nazi persecution". Journal of the History of Sexuality. 11 (1 and 2).{{cite journal}}: CS1 maint: postscript (link)
  10. ↑ Feldman, Douglas A. en Judith Wang Miller (1998). The AIDS Crisis: A Documentary History. Greenwood Publishing Group. ISBN 0-313-28715-5. p. 176
  11. ↑ http://www.actupny.org/reports/silencedeath.html
  12. ↑ Brocklebank, Christopher (31 Mei 2011). "New memorial to gay holocaust victims to be built in Munich". Pink News (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Februarie 2020. Besoek op 1 Junie 2011.
  13. ↑ "The Pink Triangle, displayed annually on Twin Peaks in San Francisco during Pride weekend" (in Engels). Thepinktriangle.com. 14 Junie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 November 2019. Besoek op 12 Februarie 2013.

Verdere leestof

[wysig | wysig bron]
  • An Underground Life: Memoirs of a Gay Jew in Nazi Berlin (1999) deur Gad Beck (University of Wisconsin Press). ISBN 0-299-16500-0.
  • The Iron Words (2014) deur Michael Fridgen (Dreamlly Publishing). ISBN 978-0-615-99269-3.
  • Liberation Was for Others: Memoirs of a Gay Survivor of the Nazi Holocaust (1997) deur Pierre Seel (Perseus Book Group). ISBN 0-306-80756-4.
  • I, Pierre Seel, Deported Homosexual: A Memoir of Nazi Terror (1995) deur Pierre Seel. ISBN 0-465-04500-6.
  • Heinz Heger (1994). Men With the Pink Triangle: The True, Life-And-Death Story of Homosexuals in the Nazi Death Camps. Alyson Books. ISBN 1-55583-006-4.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]