Ponte Vecchio

Die Ponte Vecchio

Die Ponte Vecchio ("Ou Brug", Italiaanse uitspraak: [ˈponte ˈvɛkkjo])[1][2] is 'n middeleeuse steensegment-boogbrug oor die Arno in Florence, Italië. Die brug is bekend om sy nabygeleë luukse winkels. Slagters, leerlooiers en boere het aanvanklik die winkels betrek; maar tans word die winkels gehuur deur juweliers, kunshandelaars en verkopers van allerlei aandenkings.[3] Die twee naasliggende brûe is die Ponte Santa Trinita en die Ponte alle Grazie.

Geskiedenis en konstruksie

[wysig | wysig bron]

Die brug strek oor die Arno se smalste punt [4] waar die brug vermoedelik die eerste keer in Romeinse tye gebou is, [5] toe die via Cassia die river op hierdie punt oorgesteek het. [4] Die Romeinse steunpilare was van klip, en die hoofstruktuur van hout. Die brug word die eerste keer genoem in 'n dokument uit 996 [4] en is in 1117 deur 'n vloed vernietig [3] en met klip herbou. In 1218 is die Ponte alla Carraia, 'n houtstruktuur, daar naby gevestig, wat daartoe gelei het dat dit Ponte Nuovo genoem is, relatief tot die ouer (Vecchio) struktuur. [3] Dit is weereens in 1333 tydens 'n vloed meegesleur [5], met die uitsondering van twee van sy sentrale steunpilare, soos Giovanni Villani opgemerk het in sy Nuova Cronica. [6] Dit is in 1345 herbou.[7]

Giorgio Vasari het die tradisionele beskouing van sy tyd opgeteken wat die ontwerp daarvan toeskryf aan Taddeo Gaddi [1] —wat met die uitsondering van Giotto een van die min artistieke name van die trecento was wat tweehonderd jaar later steeds bekend was. Moderne historici maak melding van Neri di Fioravanti as die moontlike bouer van die brug. [4]

In 'n klein "loggia" by die sentrale opening van die brug is 'n verweerde toewydingsklip, wat eens gelees het: Nel trentatrè dopo il mille-trecento, il ponte cadde, per diluvio dell 'acque: poi dieci anni, come al Comun piacque, rifatto fu con questo adornamento. [8] Die Torre dei Mannelli is op die suidoostelike hoek van die brug gebou om dit te verdedig.

Die brug bestaan uit drie segmentboë: die hoofboog het 'n spanwydte van 30 meter, die twee syboë het 'n wydte van 27 meter elk. Die laer-geleë boë met segmente, wat minder pilare benodig as die halfsirkelvormige boog wat tradisioneel deur die Romeine gebruik is, het maklike toegang aan waens verleen. [3] 'n Verdere opvallende ontwerpelement is die groot piazza in die middel van die brug, wat Leon Battista Alberti beskryf het as 'n prominente kenmerk van die stad. [3]

'n Steen met 'n inskripsie van Dante (Paradiso xvi. 140-7) wys die plek by die ingang van die brug aan waar Buondelmonte de' Buondelmonti in 1215 deur die Amidei-familie vermoor is, wat die begin van die stedelike gevegte tussen die Guelfs en Ghibellines ingelui het.

Die brug het nog altyd winkels en handelaars gehuisves wat hul goedere op tafels voor hul persele vertoon het, ná magtiging deur die Bargello.

Latere byvoegings en wysigings

[wysig | wysig bron]

Ten einde die Palazzo Vecchio (Florence se stadsaal) met die Palazzo Pitti te verbind, het Cosimo I de' Medici in 1565 die Vasari-korridor deur Giorgio Vasari laat bou, waarvan 'n gedeelte bo die Ponte Vecchio loop. [5]

Die Vasari-korridor gesien vanaf die Palazzo Vecchio tot die Uffizi

Ten einde die aansien van die brug te verhoog en dit op te ruim, is 'n dekreet in 1595 uitgevaardig wat slagters van die brug uitgesluit het (slegs goudsmede en juweliers is toegelaat), welke reël tot vandag toe nog geld. [9] Die slagtersvereniging het die winkels op die brug vanaf 1442 gemonopoliseer.

Die agterwinkels (retrobotteghe) wat van die rivier af gesien kan word, is in die sewentiende eeu bygevoeg. [4]

20ste eeu

[wysig | wysig bron]

Om die vierde eeu van die geboorte van die groot Florentynse beeldhouer en goudsmid Benvenuto Cellini te herdenk en te vier het die voorste goudsmede van die brug die Florentynse beeldhouer Raffaello Romanelli opdrag gegee om 'n bronsbeeld van Cellini te skep wat bo-op 'n fontein in die middel aan die oostelike kant van die brug staangemaak sou word, waar dit tot vandag toe nog staan. [10]

Skade wat opgedoen is en getoon word kort na bevryding in Augustus 1944 tydens die Tweede Wêreldoorlog

Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die Ponte Vecchio nie deur die Duitse leër op 4 Augustus 1944 vernietig tydens hul terugtog nie, in teenstelling met die ander brûe in Florence. [11][12] Volgens plaaslike inwoners en toergidse was dit as gevolg van 'n uitdruklike bevel van Hitler. [13][14][15] Toegang tot die Ponte Vecchio is egter belemmer deur die vernietiging van die geboue aan beide kante van die brug, wat sedertdien herbou is met 'n kombinasie van oorspronklike en moderne ontwerpe.

Die brug is in 1966 ernstig beskadig tydens die vloeding van die Arno. [16]

Tussen 2005 en 2006 is 5 500 slotte (bekend as "liefdeslotte") wat aan die relings rondom die borsbeeld van Cellini geheg was deur die stadsraad verwyder. Volgens die raad was die slotte esteties onbevredigend en het dit skade aangerig aan die borsbeeld en relings. Boetes is nou betaalbaar vir die aanbring van liefdeslotte aan die brug. [17]

Panorama

[wysig | wysig bron]
Panoramiese uitsig van die Ponte Vecchio vanuit die weste.
Panoramiese uitsig van die Ponte Vecchio vanuit die weste.

In kuns

[wysig | wysig bron]
  • Die brug word genoem in die aria "O mio babbino caro" deur Giacomo Puccini.

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Ponte Vecchio. Encyclopædia Britannica. 2007.
  2. ↑ "Dizionario d'ortografia e di pronunzia" (in Italiaans). Rai. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2017. Besoek op 24 Februarie 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Dupré, Judith (2017). Bridges: A History of the World's Most Spectacular Spans (Google Books). New York: Hachette/Black Dog & Leventhal. ISBN 978-0-316-47380-4. Besoek op 2 Maart 2020.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Touring Club Italiano, Firenze e dintorni 1964: 321
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Zucconi, Guido (1995). Florence: An Architectural Guide. San Giovanni Lupatoto, Vr, Italy: Arsenale Editrice srl. ISBN 88-7743-147-4.
  6. ↑ Bartlett, Kenneth R. (1992). The Civilization of the Italian Renaissance. Toronto: D.C. Heath and Company. ISBN 0-669-20900-7 (Paperback). Page 40.
  7. ↑ Melaragno, Michele G (1998). Preliminary Design of Bridges for Architects and Engineers. Marcel Dekker. p. 3. ISBN 0-8247-0184-4.
  8. ↑ Vryelik vertaal lees dit as volg: "In die drie-en-dertigste jaar wat gevolg het op dertienhonderd, het die brug geval tydens 'n vloed: tien jaar later is dit herbou, met hierdie versiering". (Touring Club Italiano, Firenze e dintorni 1964: 321)
  9. ↑ Haegen, Anne Mueller von der; Strasser, Ruth F. (2013). "Ponte Vecchio". Art & Architecture: Tuscany. Potsdam: H.F.Ullmann Publishing. p. 216. ISBN 978-3-8480-0321-1.
  10. ↑ "Raffaello Romanelli | Romanelli Sculpture Studio and Gallery". Galleria Romanelli (in Engels (VK)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Desember 2019. Besoek op 3 Desember 2019.
  11. ↑ Encyclopædia Britannica online, 'Ponte Vecchio'.
  12. ↑ Brucker, Gene (1983). Renaissance Florence. University of California Press. p. 8. ISBN 0-520-04695-1.
  13. ↑ "Rumour has it... Hitler and the Ponte Vecchio". Time Travel Turtle. Besoek op 20 November 2012.
  14. ↑ "A history of the Ponte Vecchio, Florence". Holiday Velvet. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Desember 2012. Besoek op 20 November 2012.
  15. ↑ "Florence: Walk with the Medicis over the Ponte Vecchio plebs". The Independent. London. 6 Januarie 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2015. Besoek op 20 November 2012.
  16. ↑ Ponte Vecchio at web site of the Kunsthistorisches Institut in Florenz
  17. ↑ "Florence tries to stamp out locks of love". Italy Mag. 1 Mei 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Augustus 2012. Besoek op 17 Junie 2018.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Chiarugi, Andrea, Foraboschi, Paolo'Maintenance of the Ponte Vecchio historical bridge in Florence', in Extending the Lifespan of Structures, Vol. 2 (San Francisco: IABSE Symposium Report, 1995) pp. 1479–1484
  • Dupré, Judith (2017). Bridges: A History of the World's Most Spectacular Spans. New York: Hachette/Black Dog & Leventhal Press. ISBN 978-0-316-47380-4
  • Flanigan, Theresa, "The Ponte Vecchio and the Art of Urban Planning in Late Medieval Florence," Gesta 47 (2008): 1-15.
  • Fletcher, Banister: A History of Architecture (Londen: The Butterworth Group, 1987, ISBN 0-408-01587-X) pp. 756–757
  • Graf, Bernhard, Bridges that Changed the World (München, Duitsland: Prestel, 2002, ISBN 3-7913-2701-1) pp. 38–39

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]