Porositeit of poreusheid is die aanwesigheid van klein openinge (porieë) in ’n materiaal. Porositeit het in die algemeen tot gevolg dat die materiaal stadigaan vog deurlaat. Ook die opsuig van vog deur haarvatwerking is moontlik. Die term word in talle velde gebruik, soos medisyne, keramiek, metallurgie, materiaalkunde, aardrykskunde, grondkunde en ingenieurswese.
Voorbeelde van poreuse materiale is:
Daar bestaan ook poreuse pleister, kunsstowwe en sintermetaal.
’n Poreuse materiaal is gewens vir die isolasie van ’n gebou vanweë die hittehoudende eienskap van die groot hoeveelheid lug daarin.
In grondkunde dui die term porositeit die hoeveelheid porieë in die grond aan. Dit word gemeet aan die persentasie porieë ten opsigte van die vaste stof. So bestaan sandsteen met ’n porositeit van 35% vir 65% uit sandsteen en vir 35% uit ander materiaal, byvoorbeeld gas of vloeistof.
In grond met ’n goeie porositeit kan suurstof, water en voedingstowwe goed tot die plantwortels deurdring. Te veel water in die grond beïnvloed die porositeit nadelig. Die porieë loop vol en verhinder goeie belugting, die minerale los op en kan selfs uitspoel.
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(hulp)