Pous Alexander II
| Pous Alexander II | |
|---|---|
| |
| Geboortenaam | Anselmo da Baggio |
| Pontifikaat begin | 30 September 1061 |
| Pontifikaat eindig | 21 April 1073 |
| Voorganger | Nicolaas II |
| Opvolger | Gregorius VII |
| Gebore | ±1012 Baggio, Italië |
| Sterf | 21 April 1073 Rome, Italië |
| Ander pouse genaamd Alexander | |
Alexander II was die 156ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk.
Biografie
[wysig | wysig bron]Pous Alexander II is gebore as Anselmo da Baggio (ook Anselmo di Lucca),[1] ongeveer in 1012 in Baggio, Italië. In 1057 word hy biskop van Lucca en op 30 September 1061 volg hy Pous Nicolaas II op en regeer tot sy dood op 21 April 1073. Hy word opgevolg deur Pous Gregorius VII. Die naam ‘Alexander’ beteken 'kryger'.
Pontifikaat
[wysig | wysig bron]Pous Alexander II se verkiesing is gereël deur Hildebrand, die latere Pous Gregorius VII In ooreenstemming met die dekreet van Pous Nicolaas II is hy die eerste pous wat deur die Kollege van Kardinale verkies is. Die keiserlike hof het nie daarmee saamgestem nie en het Cadalus, biskop van Parma as Teenpous Honorius II aangestel. Dit was die begin van die jarelange Investituurstryd. Alexander het die steun geniet van hertog Gottfried van Lotaringe-Toskane en sy vrou Beatrix. Honorius het met 'n leër na Rome getrek en vir 'n lang tyd Alexander se bewind bedreig. Honorius het egter die steun van die keiserlike hof verloor en is afgeset op die sinode van Mantua in 1064.
In 1065 berispe die pous Landulf VI van Benevento dat Jode nie onder dwang bekeer moet word nie.[2] Alexander het ook die sing van die Halleluja tydens die vastetyd verbied.[3]
Pous Alexander het volstrek geweier om toe te laat dat die jong koning Hendrik IV van sy vrou Bertha van Turyn, skei, maar het sy seën gegee aan die huwelik van Willem die Veroweraar met Matilda van Vlaandere.
Die pous stel Lanfranc van Bec aan as aartsbiskop van Kantelberg en maak hom primaat van Engeland.
Bibliografie
[wysig | wysig bron]- Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6
- Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
- Simonsohn, Shlomo. (1911) The Apostolic See and the Jews, Documents: 492-1404.
- Cabrol, Fernand. (2003) Liturgical Prayer: Its History and Spirit..
- Gresser, Georg: Die Synoden und Konzilien in der Zeit des Reformpapsttums in Deutschland und Italien von Leo IX. bis Calixt II. 1049–1123, Paderborn 2006.
- Schmidt, Tillmann: Alexander II. und die römische Reformgruppe seiner Zeit, in: Päpste und Papsttum, Band 11, Stuttgart 1977.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Alexander II." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online. 23 Junie 2008 <http://www.britannica.com/eb/article-9005588[dooie skakel]>
- ↑ Simonsohn, bl. 35 – 37.
- ↑ Cabrol, bl. 46.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
- CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)
- CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)
- BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
- PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)
- GM Inskrywing in die Genealogie van die Middeleeue (Duits)
Nota
[wysig | wysig bron]Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.
Opvolging
[wysig | wysig bron]| Voorafgegaan deur Nicolaas II |
Pous (Pontifex Maximus) 1061 – 1073 |
Opgevolg deur Gregorius VII |
