Radiometriese datering

Radiometriese datering (ook genoem radioaktiewe datering) is ’n tegniek wat gebruik word om die ouderdom van materiale soos rotse vas te stel. Dit is gebaseer op die radioaktiewe verval van isotope.[1] Die gebruik daarvan is in 1907 die eerste keer deur Bertram Boltwood in ’n publikasie genoem.[2]

Dit is nou die belangrikste bron van inligting oor die absolute ouderdom van rotse en ander geologiese eienskappe, insluitende die ouderdom van die Aarde self. Dit kan ook gebruik word vir ’n groot verskeidenheid mensgemaakte materiale.

Saam met stratigrafiese beginsels word radiometriese datering in geochronologie gebruik om die geologiese tydskaal te bepaal.[3]

'n Bekende vorm van radiometriese datering betref die isotoop koolstof-14. Ander dateringsmetodes betref: aluminium-26, kalium-40

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Nic, M.; Jirat, J.; Kosata, B., reds. (2006–). "radioactive dating". IUPAC Compendium of Chemical Terminology (Aanlyn uitg.). doi:10.1351/goldbook.R05082. ISBN 0-9678550-9-8. {{cite book}}: Gaan datum na in: |year= (hulp); Onbekende parameter |chapterurl= geïgnoreer (hulp)
  2. ↑ Boltwood, Bertram (1907). "The Ultimate Disintegration Products of the Radio-active Elements. Part II. The disintegration products of uranium". American Journal of Science. 4. 23: 77–88. doi:10.2475/ajs.s4-23.134.78.
  3. ↑ McRae, A. 1998. Radiometric Dating and the Geological Time Scale: Circular Reasoning or Reliable Tools? Radiometric Dating and the Geological Time Scale TalkOrigins Archive