Ranger 1

Ranger 1

Sendingstatistiek
Sendingnaam:	Ranger 1
Sendingtipe:	Tegnologietoets
Operateur:	NASA
Vervaardiger	Jet Propulsion Laboratory
Lanseervuurpyl	Atlas LV-3 Agena-B
Duur van sending	7 dae
Bemanning:	Onbeman
Lansering:	23 Augustus 1961 Kaap Canaveral AFS LC12
Tot niet gegaan:	30 Augustus 1961
Lanseermassa	306,2 kilogram (675 lb)
Krag	150 watt

Ranger 1 is 'n prototipe ruimtetuig wat gelanseer is as deel van die Ranger-program van onbemande ruimtevaarte. Die ruimtetuig se primêre doelwit was om die prestasie van die funksies en onderdele te toets wat later gebruik sou word vir maan en planetêre ruimtevaarte. Die tweede doelwit was om 'n studie te maak van die eienskappe van die deeltjies en velde in die ruimte en sy omgewing. As gevolg van 'n probleem tydens die lansering het die ruimtetuig egter net 'n lae omwentelingsbaan bereik, dit was veronderstel om 'n hoë wentelbaan te bereik, en kon dus slegs 'n gedeelte van sy sending voltooi.^[1]

Ruimtetuig ontwerp

Die ruimtetuig se ontwerp was deel van die Blok 1 ontwerp en het bestaan uit 'n seskantige basis, 1,5 m in deursnee waarop 'n kegelvormige toring van 4 m, bestaande uit aluminiumstutte en -stange, aangebring was. Daar was twee sonkragpanele van 5,2 m lank wat aan die basis gekoppel was. 'n Hoëwins antenne was gekoppel aan die onderkant van die basis. Toerusting vir die uitvoer van eksperimente en ander toerusting was op die basis en in die toring geïnstalleer. Van die toerusting aanboord was 'n Lyman-alpha teleskoop, 'n rubidium-damp magnetometer, elektrostatiese analiseerders, medium-energie deeltjiedetektors, twee trippel teleskope, 'n kosmiese straal geïntegreerde ioniseerkamer, kosmiese stofdetektors en sonkrag X-straalskittertellers. Daar was geen midbaan korreksieënjin of enige kamera op dié tuig nie.^[1]

Die kommunikasiestelsel het die hoëwinsantenne asook 'n alomgerigte medium-wins antenne en twee senders ingesluit. Die een sender kon teen 960.1 MHz uitsaai en het 'n kraguitset van 0.25 watt gehad en die ander teen 960.05 MHz met 'n uitset van 3 watt. Elektrisiteit is verskaf deur die twee sonpanele via 'n 57-kg silwer-sink battery en kleiner batterye wat deur die toerusting gebruik was. Posisiebeheer is verskaf deur 'n soliede staat tydbeheerder, son- en aardsensors met rigting en hoogte stuwers. Temperatuurbeheer was 'n passiewe ontwerp deur middel van goudplatering, wit verf en gepoleerde aluminium oppervlaktes.^[1]

Sending

Die Ranger 1 was ontwerp om eers in 'n aardparkeerwentelbaan te gaan en later na 'n 60 000 x 1 100 000 km aardwentelbaan te gaan. Die doelwit van die sending was hoofsaaklik 'n ingenieurstoets, om die funksionaliteit van die Ranger se hardeware te toets en te bepaal.^[1]

Lanseringvertragings

• Vertraging van die eerste aftelling:
  • 26 Julie: Die baaninligting soos benodig deur die veiligheidsbeampte was laat.
  • 27 Julie: Daar was 'n probleem ondervind met die leidingstelsel in die Atlas-vuurpyl.
  • 28 Julie: Die ingenieurs vind 'n fout in die program van die leidingstelsel.

• 1ste aftelling op 29 Julie:
  • 83 minute voor lansering: Kragonderbrekings kom voor, dit veroorsaak dat die aftelling gestaak word sodat alle stasies tyd kan hê om te herstel.
  • 28 minute voor lansering: Die elektrisiteittoevoer faal; dit word veroorsaak deur die toevoerkabel wat nie genoeg speling het om voorsiening te maak vir temperatuurveranderinge op die pas-geïnstalleerde kraglyn nie.

• 2de aftelling op 30 Julie: Ingenieurs ontdek 'n lek in die posisiebeheermeganisme se gasstelsel.

• 3de aftelling op 31 Julie: 'n Klep faal in die vloeibare suurstoftenk van die Atlas-vuurpyl.

• 4de aftelling op 1 Augustus: Die grondbeheerpersoneel stuur 'n bevel na die ruimtetuig om hoë spanning na die wetenskaplike eksperimente te stuur vir kalibrasiedoeleindes. Alle stasies het onmiddellik 'n hoofruimtetuigfalingalarm gerapporteer. 'n Elektriese fout het veroorsaak dat veelvoudige bevele vanaf die sentrale tydreëlaar uitgestuur word en die ruimtetuig in 'n aanskakel posisie geplaas, soos wanneer dit in die wentelbaan sou wees. Die ontstekingspatrone het afgevuur, die sonkragpanele het ontplooi binne in hul mantel en al die eksperimente het begin. Die projekbestuurders het Ranger 1 van die Agena-vuurpyl ontkoppel en dit na loods AE geneem. Die lansering is herskeduleer vir 22 Augustus, die eerste beskikbare geleentheid. Toetse en ondersoeke na die voorval het aangedui dat die meganisme wat die fiasko begin het, 'n lading was wat ontlaai het na die ruimtetuig se raamwerk. Ingenieurs het vermoed dat dit veroorsaak is deur een of twee van die wetenskaplike toerustings maar kon nooit die presiese oorsprong van die ontlading vasstel nie. In die daaropvolgende dae is die beskadigde onderdele vervang en getoets en die stroombane is verbeter om 'n herhaling van die voorval te voorkom.^[2]

Lansering

Gedurende die eerste helfte van 1961 het Lockheed die nuwe Agena B-fase vuurpyl bekendgestel wat die eerste toetsmodel, die Agena A van 1959-60 vervang het. Die Agena B was kragtiger en kon in 'n wentelbaan weer aangeskakel word. Dit was die eerste keer gebruik met die suksesvolle lansering van die MIDAS 3 op 24 Julie. Daar was verskeie vertragings ondervind met Ranger 1 se lansering, insluitende die ontplooiing van die sonpanele onder sy bedekking. Nadat Ranger 1 verwyder is en herstel is, is dit eindelik om 6:04 op 23 Augustus 1961 suksesvol gelanseer. Alles het seepglad verloop totdat dit in sy wentelbaan moes gaan, die beplande Agena heraanskakeling het egter probleme opgelewer, die enjin het afgeskakel 'n paar sekondes net nadat dit ontbrand het, met die gevolg dat die Ranger 1 in 'n 312x105 myl wentelbaan gelaat is.

'n Ondersoek na die tyd het bevind dat 'n elektriese stroombaan oorverhit het weens blootstelling aan die son. Die onbeplande wentelbaan waarin Ranger 1 homself bevind het, het dit moeilik gemaak om sy stelsels korrek te gebruik. Tog het die beheerpersoneel probeer om die probleem te versag. Die grootste probleem was die sonkragpanele wat 90 minute in donkerte gehul is elke keer as die ruimtetuig aan die nagkant van die Aarde verbybeweeg het. Die NASA opsporingstelsels, rondom die Aarde, het ook gesukkel om op die ruimtetuig ingeskakel te bly as gevolg van die lae wentelbaan. Gedurende dié tyd het die rekenaar ook herhaaldelik die posisiebeheerstelsel stuwers verniet afgevuur om op die son te sluit; dit het tot gevolg gehad dat die posisiebeheerstelsel uit gas geraak het na slegs een dag. Op dié stadium kon die tuig homself nie meer stabiliseer nie en die sonpanele het ontsluit vanaf die son. Die ruimtetuig het toe na batterykrag oorgeskakel en aanhoudend inligting uitgestuur totdat die batterye op 27 Augustus pap geraak het. Alle seine vanaf die ruimtetuig is gestaak. Die sending was nie 'n totale verlies nie, die ruimtetuigstelsels het goed gewerk en data van die kosmiese strale en radiasie is na die aarde gestuur. Weens die lae wentelbaan was die magnetometer onbruikbaar. Na vier dae en 111 omwentelinge het Ranger 1 die Aarde se atmosfeer binnegedring en uitgebrand oor die Golf van Meksiko.^[1]

Notas

1. Ranger 1#nssdc1961-021A|National Space Science Data Center, Ranger 1, NSSDC ID: 1961-021A
2. LUNAR IMPACT: A History of Project Ranger - Part I

Verwysings

• "National Space Science Data Center - Ranger 1". National Air and Space Administration. Besoek op 19 Junie 2012.
• "LUNAR IMPACT: A History of Project Ranger - Part I. THE ORIGINS OF RANGER - TEST FLIGHTS AND DISAPPOINTMENTS - A LEARNING EXPERIENCE". NASA. 2006. Besoek op 30 Augustus 2010.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.