Rohingia

Rohingia

Verplaaste Rohingia-mense in die Rakhine-deelstaat, Mianmar
Totale bevolking: 1 547 778[1]–2 000 000+[2]
Belangrike bevolkings  in: Vlag van Bangladesj Bangladesj 900 000+[3][4] (September 2017)

Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië 400 000[5] (2015)
Vlag van Mianmar Mianmar 397 000[6][7] (Oktober 2017)
Vlag van Pakistan Pakistan 200 000[8][9][10]
Vlag van Thailand Thailand 100 000[11]
Vlag van Maleisië Maleisië 40 070[12]
Vlag van Indië Indië 40 000 (September 2017)[13][14]
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 12 000+ (September 2017)[15]
Vlag van Indonesië Indonesië 11 941[16]
Vlag van Nepal Nepal 200 (September 2017)[17]
Vlag van Kanada Kanada 200 (September 2017)[18]

Taal: Rohingia (Bengaals)
Geloofsoortuiging: Meerderheid Soennitiese Islam
Minderheid Hindoeïsme
Verwante etniese groepe: Ander Indo-Ariërs soos Bengale, Gujarati's, Marathi's, Punjabi's, Sindhi's en Singalese

Rohingia (Birmaans: ရိုဟင်ဂျာ, rui hang gya, [ɹòhɪ̀ɴd͡ʑà]; Bengaals: রোহিঙ্গা, Rohingga, [ɹohiŋɡa])[19] is 'n naam wat staatlose Bengaalse en merendeels Islamitiese bevolkingsgroepe in Mianmar gekies het om uitdrukking te gee aan hul etniese en godsdienstige identiteit – as minderheid in 'n oorwegend Boeddhistiese land. Die Rohingia is hoofsaaklik aanhangers van Soennitiese Islam, met 'n klein minderheid Hindoes.

Vlag van die Rohingia met die Sjahada op[20][21]
'n Muntstuk van Arakan uit 1554/5, soos gebruik in die Sultanaat Bengaal
'n Uitsig oor Mrauk U in die 17de eeu, tuiste van verskeie godsdienste soos Animisme, Boeddhisme, Christendom, Hindoeïsme en Islam
Verspreiding van Rohingia in die Mianmarese deelstaat Rakhaing
Die vernietiging van Boeddha-standbeelde in die Afghaanse Bamiyan-vallei deur terroristiese Taliban-magte in 2001 het media in Mianmar weke lank oorheers en anti-Islamitiese gevoelens gewek[22]
Protesoptog in Kaapstad, Suid-Afrika, vir die beskerming van Rohingia op 13 September 2017
'n Afgebrande Rohingya-dorpie in die deelstaat Rakhine

Militêre operasies in gebiede, wat deur Islamitiese bevolkings bewoon word, is reeds sedert Birma (die latere Mianmar) se onafhanklikwording gereeld deur die land se strydmagte onderneem. In Augustus 2017 het die situasie geëskaleer nadat die rebellegroep Arakan Rohingya Salvation Army (ARSA) die verantwoordelikheid aanvaar het vir meerdere terreuraanvalle wat gelyktydig gepleeg en waarin sewentig mense dood is – onder wie twaalf lede van Mianmar se strydmag.[23] Mianmar se gewapende magte het daarna 'n grootskaalse teenoffensief begin en Rohingia-gebiede aangeval.[24] Volgens Amnesty International het ARSA-terroriste op 25 en 26 Augustus 2018 ook tientalle Hindoes- mans, vroue en kinders – in aanvalle op die dorpe Ah Nauk Kha Maung, Ye Bauk Kyar en Myo Thu Gyi vermoor.[25]

Die terreuraanvalle word as 'n poging van militante Moslems beskou om 'n vreedsame oplossing van die konflik in die deelstaat Rakhine te dwarsboom. Hulle is gepleeg net een dag nadat die regering van Mianmar voorstelle vir 'n vreedsame oplossing vir die konflik, soos gemaak deur 'n kommissie onder voorsitterskap van die vroeëre sekretaris-generaal van die Verenigde Nasies, Kofi Annan, verwelkom en aanvaar het.[26] Die Rohingia-konflik blyk egter nie die enigste binnelandse konflik in Mianmar te wees nie. Die land selfs word sedert sy onafhanklikheid in 1948 deur die wêreld se langsdurende burgeroorlog geteister, wat nie net Moslems raak nie, maar ook Animiste, Boeddhiste, Hindoes en selfs Christelike minderhede. Byvoorbeeld is die Boeddhistiese Karenvolk sedert 1948 in 'n grootskaalse konflik met die sentrale regering betrokke. Van die ander konflikte tussen inheemse bevolkingsgroepe en die sentrale regering sluit in Kachin, Kayah, Kayin en Shan.[27][28][29]

Etimologie

[wysig | wysig bron]

Die term Rohingia naam is volgens die historikus Jacques P. Leider eers vanaf die 1960's in enkele gevalle gebruik om na Islamitiese groepe te verwys. Tot die middel van die 1990's het dit nie na 'n etniese groep verwys nie, maar was 'n sambreelterm vir 'n verskeidenheid Islamitiese opstandelinge. Eers vanaf 1995 het dit internasionaal gebruiklik geraak nadat dit in Engelsmedium-berigte oor Mianmar gebruik is om eksplisiet na 'n etniese groep te verwys. Navorsers stem grotendeels saam dat Moslems in Mianmar reeds vanaf die 1950's na hulself as Rohingia verwys het – blykbaar in 'n poging om 'n gemeenskaplike identiteit te vorm en te beklemtoon.[30]

Een van Wes-Duitsland se omvattendste ensiklopedies-geografiese werke, die Bertelsmann Länderlexikon wat in 1979 gepubliseer is, wys daarop dat die meerderheid van Islamitiese en Hindoeïstiese bewoners van die destydse Sosialistiese Republiek Birma «nasate van Indiese en Pakistanse immigrante» («Nachkommen indischer und pakistanischer Einwanderer») is wat hulle eers gedurende die Britse koloniale tydperk in die land gevestig het – as deel van 'n proses wat deur die inheemse bevolking as «ekonomiese oorvreemding» ervaar is.[31]

Historiese agtergrond

[wysig | wysig bron]

Vanweë hulle Indo-Ariese afkoms en Islamitiese godsdiens word Bengale deur die Mianmarese regering nie as inheems beskou nie en het volgens bewerings oorspronklik eers gedurende die Britse koloniale tydperk, veral ná die Eerste Anglo-Birmaanse Oorlog (1824–1826), vanuit Bengale na Mianmar geïmmigreer, aangemoedig deur die Britse koloniale bewind.[32] In dieselfde tydperk is onder die Britse koloniale beleid Asiate op 'n grootskaalse vlak na die Natalkolonie in die hedendaagse Suid-Afrika gebring om as kontrakarbeiders op suikerrietplantasies te werk.[33][34]

Eerste Moslems het reeds in die 7de eeu in Suid-Asië gevestig, 'n tydperk, waarin Germaanse volke soos die Sakse met geweld deur die Frankiese koning Karel die Grote gekersten is.[35] Die oudste moskee in Indië dateer uit 629 n.C. en is in die hedendaagse Indiese deelstaat Kerala opgerig. Een van die bekendste moskees in Indië, die Babri-moskee, is op 6 Desember 1992 deur gewelddadige Hindoes vernietig en meer as 2 000 mense, veral Moslems, is vermoor.[36][37]

Die voorkoms van 'n Islamitiese minderheid in die historiese Koninkryk Arakan met sy sentrum in Mrauk U (1430–1785) word as 'n historiese feit beskou.[38] Die Rohingia beskou hulself as 'n bevolkingsgroep, wie se voorsate sowat 1000 jaar gelede in Mianmar Moslems geword het.[39] Die Mianmarese regering verwerp egter die term Rohingia en beskou hulle as onwettige emigrante uit Bangladesj.[40]

As gevolg van die Burgerskapswet van 1982 word die Rohingia nie as een van die 135 inheemse bevolkingsgroepe erken nie en het dus geen aanspraak op burgerskap nie.[41] Die wetlike voorwaardes, wat Rohingia in Mianmar in die gesig staar, is deur sommige kommentatore met apartheid vergelyk,[42][43][44] onder ander deur baie internasionale akademici, ontleders en politieke figure, waaronder Desmond Tutu, die bekende Suid-Afrikaanse anti-apartheidsaktivis en Nobelprys vir Vrede-wenner in 1984.[45]

Aung San Suu Kyi, Mianmar se de facto burgerlike leier en Nobelprys vir Vrede-wenner in 1991, is deur sommige vir haar stilte oor die geweldpleging gekritiseer.[46] Op 19 September 2017 het sy die menseregteskendings en onwettige geweld in die Rakhine-deelstaat veroordeel, maar haar steun aan die militêre operasies getoon.[47][48][49][50] Haar gebrek aan optrede namens die Rohingia het 'n pleidooi vir aksie deur die Pakistanse Nobelvredespryswenner in 2014, Malala Yousafzai, tot gevolg gehad.[51] Aung San Suu Kyi het die term Rohingia herhalend verwerp en van hulle ondersteuners as "terroriste" bestempel. Sommige waarnemers in die weste is ontsteld oor die feit dat Aung San Suu Kyi as politikus nie besluite volgens die geïdealiseerde beeld kan neem wat in die media van haar geteken is nie, maar met die politieke realiteit in haar land gekonfronteer word – die oorgrote meerderheid van Mianmar se Boeddhistiese bevolking is Islam vyandig gesind.[46]

Tydens 'n besoek aan Europa in Junie 2019 het Aung San Suu Kyi saam met die Hongaarse eerste minister Viktor Orbán na groeiende Moslembevolkings en hul migrasie na andersgelowige ontwikkelde lande as uitdagings vir Suidoos-Asië en Europa verwys.[52] Boeddhistiese monnike in Mianmar verwys na die gewelddadige optrede van enkele Moslems en die historiese feit dat groot dele van Asië soos Afghanistan voor die opkoms van Islamitiese magte oorspronklik deur Boeddhiste bewoon is. Om historiese redes is daar vrese dat Moslem-minderhede die integriteit van state bedreig. In Indië het sommige Moslemleiers hulle met die onafhanklikwording van die land ten gunste van die stigting van 'n afsonderlike Islamitiese nasie, Pakistan, uitgespreek..[53]

In 2001 het Islamistiese Taliban in Afghanistan hul minagting vir Boeddhisme getoon deur die Boeddhas van Bamiyan, 'n Unesco-wêrelderfenis, op te blaas.[54] Hierdie terreurdaad, wat media in Mianmar weke lank oorheers het, het die openbare mening oor Moslems in die algemeen negatief beïnvloed en die opvatting versterk dat die inheemse Boeddhistiese samelewing en leefstyl teen Moslems aktief beskerm moet word, selfs met geweld[55]

Internasionale stryd oor die Mianmarese regering se standpunt

[wysig | wysig bron]

Die Mianmarese regering se standpunte en optrede word deur die Chinese regering in Beijing ondersteun, wat op sy beurt ten opsigte van Islamitiese Oeigoere in Xinjiang 'n omstrede beleid van assimilasie volg.[56][57][58][59] Die Amerikaanse regering onder president Donald Trump het egter vir 'n einde aan minderhede se onderdrukking gepleit en lede van onder andere Jesiede, Oeigoere en Rohingia na die Withuis in Washington, D.C. genooi.[60][61] Die Amerikaanse ambassade in die voormalige Mianmarese hoofstad Yangon gee voorkeur aan die term "Rohingia",[62] terwyl die Japannese regering dit summier verwerp en daarop aandring dat 'n neutrale benaming soos "Moslems in die Rakhine-deelstaat" gebruik moet word. Japan volg 'n meer konstruktiewe beleid teenoor Mianmar en beklemtoon die feit dat ekonomiese ontwikkeling die enigste manier sal wees om die konflik op te los.[63] Japan het in die Verenigde Nasies se algemene vergadering buite stemming gebly by alle resolusies teen Mianmar.

Die Amerikaanse Council on Foreign Relations bevestig dat menseregte 'n belangrike plek in die betrekkinge met Mianmar inneem wat besig is om te verbeter, maar beklemtoon ook die feit dat Mianmar se stabiliteit voorkeur sal geniet, gegewe die land se strategiese belangrikheid in Suidoos-Asië, sy groot natuurlike hulpbronne en die ontwikkelende demokratiese bewind.[64] 'n Resolusie van die Verenigde Nasies se algemene vergadering, waarin onder meer op 'n einde van Mianmar se militêre operasies en die toekenning van Mianmarese burgerskap aan Rohingia aangedring word, is naas die Volksrepubliek China, Kambodja, Laos, die Filippyne, Viëtnam, Wit-Rusland, Sirië en Zimbabwe ook deur Rusland verwerp.[65] Suid-Afrika het, as deel van 'n buitelandse beleid wat die ideale en waarde van Nelson Mandela nastreef, sy steun aan die VN-resolusie verleen.[66]

Die Mianmarese regering hoef geen politieke en ekonomiese drukmiddels te vrees nie. Die Europese Unie, wat dreig om doeane-voordele vir Mianmarese uitvoere op te skort, speel as bestemming vir slegs tien persent van Mianmarese uitvoere net soos die Verenigde State maar 'n ondergeskikte rol in Mianmar se internasionale handelsbetrekkinge wat deur Asiatiese lande, veral China, oorheers word. Die Italiaanse regering het onlangs sy belangstelling in nouer ekonomiese bande met China binne die raamwerk van die Nuwe Syroete-projek te kenne gegee en staan krities teenoor bestaande EU-sanksies teen Rusland. Selfs die toerismesektor word nie nadelig geraak deur die Rohingia-krisis nie. Terwyl minder Europese en Amerikaanse toeriste 'n besoek aan die land bring, stroom groter getalle Asiatiese besoekers na Mianmar.[67]

VN-reg

[wysig | wysig bron]

Volgens onafhanklike waarnemers soos die Verenigde Nasies en volgens internasionale reg kan staatloosheid of 'n onwettige status binne 'n land nooit as regverdiging vir menseregteskendings dien nie, omdat alle mense oor dieselfde onvervreembare regte beskik, onafhanklik van hul ras, geslag, kleur, taal of godsdiens.[68][69]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ (en) Mahmood; Wroe; Fuller; Leaning (2016). "The Rohingya people of Myanmar: health, human rights, and identity". Lancet: 1–10. doi:10.1016/S0140-6736(16)00646-2. PMID 27916235.
  2. ↑ (en) David Mathieson (2009). Perilous Plight: Burma's Rohingya Take to the Seas. Human Rights Watch. p. 3. ISBN 978-1-56432-485-6.
  3. ↑ "400,000 Rohingyas enter Bangladesh since Aug 25: Unicef". The daily star (in Engels). 14 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019.
  4. ↑ "Myanmar violence may have killed more than 1,000: UN rapporteur". The daily star (in Engels). 8 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Julie 2019.
  5. ↑ "Saudi Arabia entry at Ethnologue" (in Engels). Ethnologue. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2020. Besoek op 6 Februarie 2015.
  6. ↑ Sarah Wildman (29 September 2017). "Half of Myanmar's Rohingya minority has fled the country". Vox (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2019.
  7. ↑ (en) http://www.presstv.com/Detail/2017/10/22/539540/Myanmar-Bangladesh-Rohingya-UN Geargiveer 28 November 2017 op Wayback Machine
  8. ↑ "Homeless In Karachi | Owais Tohid, Arshad Mahmud" (in Engels). Outlook India. 29 November 1995. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2014. Besoek op 18 Oktober 2013.
  9. ↑ "Box 5925 Annapolis, MD 21403 info@srintl" (in Engels). Burmalibrary.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2018. Besoek op 18 Oktober 2013.
  10. ↑ (en) Derek Henry Flood (31 Desember 1969). "From South to South: Refugees as Migrants: The Rohingya in Pakistan". The Huffington Post. Besoek op 11 Februarie 2015.
  11. ↑ Husain, Irfan (30 Julie 2012). "Karma and killings in Myanmar". Dawn (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2012. Besoek op 10 Augustus 2012.
  12. ↑ "Figure At A Glance" (in Engels). UNHCR Malaysia. 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 September 2017. Besoek op 30 Desember 2014.
  13. ↑ "India in talks with Myanmar, Bangladesh to deport 40,000 Rohingya". Reuters (in Engels). 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 17 Augustus 2017.
  14. ↑ "India plans to deport thousands of Rohingya refugees". www.aljazeera.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 17 Augustus 2017.
  15. ↑ Timothy Mclaughlin (20 September 2016). "Myanmar refugees, including Muslim Rohingya, outpace Syrian arrivals in U.S." (in Engels). Reuters. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2019. Besoek op 3 September 2017.
  16. ↑ Jalimin (19 Mei 2015). "Jumlah Pengungsi Rohingya di Indonesia Capai 11.941 Orang" (in Indonesies). Aceh Tribun News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 11 Oktober 2015.
  17. ↑ "200 Rohingya Refugees are not being accepted as Refugees and the Nepali Government considers them illegal migrants" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Junie 2016. An estimated 36,000 Rohingya Refugess living in India
  18. ↑ "200 'We have the right to exist': Rohingya refugees call for intervention in Myanmar" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Februarie 2020.
  19. ↑ "Will anyone help the Rohingya people?" (in Engels). BBC. 10 Junie 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Maart 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  20. ↑ "Myanmar – Burmese peoples" (in Engels). Flags of the World. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Januarie 2018. Besoek op 22 Julie 2018.
  21. ↑ "Arakanese Rohingya Flag" (in Engels). Medium.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Junie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  22. ↑ "Afghan Islamist Party Blames Taliban For Rohingya Suffering" (in Engels). Gandhara. 5 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Augustus 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  23. ↑ (en) "Council on Foreign Relations: Rohingy Crisis in Myanmar". 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  24. ↑ (de) "Rohingya in Myanmar & Burma". Botschaft-Myanmar.de. Besoek op 22 Julie 2019.[dooie skakel]
  25. ↑ Deutsche Welle (dw), 23 Mei 2018: Amnesty: Myanmar Rohingya insurgents massacred Hindus. Besoek op 11 Augustus 2019
  26. ↑ "Binnelandse beleid van Mianmar" (in Duits). Duitse Departement van Buitelandse Sake. 28 Maart 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  27. ↑ Miliband, David (12 Desember 2016). "How to Bring Peace to the World's Longest Civil War". TIME (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2020. Besoek op 11 Maart 2019.
  28. ↑ Slow, Oliver (26 April 2018). "Fighting in Kachin Highlights Myanmar Civil War Worries". VOA (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2018. Besoek op 11 Maart 2019.
  29. ↑ Kaicome, Jittrapon (8 Februarie 2019). "Marking 70 Years of War in Myanmar". The Diplomat (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2019. Besoek op 11 Maart 2019.
  30. ↑ (de) "Rohingya in Myanmar & Burma". Botschaft-Myanmar.de. Besoek op 22 Julie 2019.[dooie skakel]
  31. ↑ (de) Das moderne Länderlexikon in zehn Bänden. Herausgegeben vom Lexikon-Institut Bertelsmann. Gütersloh: Bertelsmann Lexikon-Verlag 1979, bl. 61, 58
  32. ↑ (en) Moshe Yegar: Between Integration and Secession. The Muslim Communities of Southern Philippines, Southern Thailand, and Western Burma/Myanmar. Lanham • Boulder • New York • Oxford 2002, bl. 27
  33. ↑ "Timeline" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Junie 2011. Besoek op 24 November 2011.
  34. ↑ "Indentured Labour and India" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2006. Besoek op 24 November 2011.
  35. ↑ (de) Matthias Becher: Gewaltmission. Karl der Große und die Sachsen. In: Christoph Stiegemann o.a. (uitgewer): CREDO: Christianisierung Europas im Mittelalter. Bd. 1. Petersberg 2013, bl. 322; Wilfried Hartmann: Karl der Große. Stuttgart 2010, bl. 99.
  36. ↑ (en) Fuller, Christopher John (2004), The Camphor Flame: Popular Hinduism and Society in India, Princeton University Press, p. 262, ISBN 0-691-12048-X, https://books.google.com/books?id=To6XSeBUW3oC&pg=PA262 
  37. ↑ (en) Guha, Ramachandra (2007). India After Gandhi. MacMillan. pp. 582–598.
  38. ↑ (en) Jacques P. Leider: Competing Identitities and the Hybridized History of the Rohingyas. In: Renaud Egreteau, François Robinne: Metamorphosis. Studies in Social and Political Change in Myanmar. NUS Press, Singapur 2016, ISBN 978-9971698669, bl. 151–178, bl. 164
  39. ↑ (en) Leider, Jacques (2013). Rohingya: the name, the movement and the quest for identity. Myanmar Egress and the Myanmar Peace Center, http://www.networkmyanmar.org/images/stories/PDF17/Leider-2014.pdf, bl. 6 v.
  40. ↑ (en) Leider, Jacques (2013). Rohingya: the name, the movement and the quest for identity. Myanmar Egress and the Myanmar Peace Center, http://www.networkmyanmar.org/images/stories/PDF17/Leider-2014.pdf, bl. 4.
  41. ↑ Jonathan Head (5 Februarie 2009). "What drives the Rohingya to sea?" (in Engels). BBC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Oktober 2019. Besoek op 4 November 2017.
  42. ↑ Ibrahim, Azeem (16 Junie 2016). "War of Words: What's in the Name 'Rohingya'?" (in Engels). Yale-universiteit. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Maart 2020. Besoek op 4 November 2017.
  43. ↑ Emanuel Stoakes. "Myanmar's Rohingya Apartheid" (in Engels). The Diplomat. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Februarie 2020.
  44. ↑ Kristof, Nicholas (28 Mei 2014). "Myanmar's Appalling Apartheid". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Februarie 2020.
  45. ↑ (en) "Tutu: The Slow Genocide Against the Rohingya". Newsweek. 19 Januarie 2017. Besoek op 4 November 2017.
  46. ↑ 46,0 46,1 "From peace icon to pariah: Aung San Suu Kyi's fall from grace" (in Engels). The Guardian. 23 November 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  47. ↑ "Aung San Suu Kyi breaks silence on Rohingia, sparks storm of criticism" (in Engels). CNN. 19 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Mei 2020. Besoek op 4 November 2017.
  48. ↑ "Rohingya crisis: Suu Kyi does not fear global 'scrutiny'" (in Engels). BBC. 19 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Desember 2019. Besoek op 4 November 2017.
  49. ↑ "Aung San Suu Kyi, a Much-Changed Icon, Evades Rohingya Accusations" (in Engels). The New York Times. 18 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 September 2019. Besoek op 4 November 2017.
  50. ↑ "5 dubious claims Myanmar's Aung San Suu Kyi made in her speech" (in Engels). CNN. 19 September 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 November 2019. Besoek op 4 November 2017.
  51. ↑ (en) Ramzy, Austin (8 September 2017). "270,000 Rohingya Have Fled Myanmar, U.N. Says". The New York Times. Besoek op 4 November 2017.
  52. ↑ "Aung San Suu Kyi finds common ground with Orbán over Islam" (in Engels). The Guardian. 6 Junie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 April 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  53. ↑ "Islam in India" (in Engels). New World Encyclopedia. 7 Maart 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Januarie 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  54. ↑ "Zerstörung der Buddha-Statuen von Bamiyan – Der Bildersturm der Taliban" (in Duits). Qantara.de. 13 Maart 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  55. ↑ "Buddhistische Mönche befeuern Hass gegen Muslime" (in Duits). Der Tagesspiegel. 1 Maart 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Desember 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  56. ↑ "China offers Myanmar support over Rohingya issue after U.S. rebuke" (in Engels). Reuters. 16 November 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Augustus 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  57. ↑ "Xinjiang Internment Camps, Rohingya in Myanmar Highlighted For Religious Repression: Report" (in Engels). Radio Free Asia. 21 Junie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  58. ↑ "North Korea, Syria and Myanmar among countries defending China's actions in Xinjiang" (in Engels). CNN. 15 Julie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Mei 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  59. ↑ "China's Role in Myanmar's Internal Conflicts" (PDF) (in Engels). United States Institute of Peace. September 2018. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 20 September 2018. Besoek op 22 Julie 2019.
  60. ↑ (en) "US warns Myanmar, China not to persecute minorities". The Straits Times. 27 Junie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  61. ↑ "Trump meets Chinese Uighur, other religious persecution victims at White House" (in Engels). Reuters. 17 Julie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Mei 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  62. ↑ (en) "Why Burma is trying to stop people from using the name of its persecuted Muslim minority". Time. 9 Mei 2016. Besoek op 22 Julie 2019.
  63. ↑ "Japan's cold-blooded approach to the Rohingya crisis" (in Engels). The Japan Times. 27 Junie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  64. ↑ (en) "Council on Foreign Relations: Rohingy Crisis in Myanmar". 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  65. ↑ "China and Russia oppose UN resolution on Rohingya" (in Engels). The Guardian. 24 Desember 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  66. ↑ "South Africa will reverse its vote on Myanmar" (in Engels). Daily Maverick. 23 November 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  67. ↑ "Wirtschaftsausblick – Myanmar (Juni 2019)" (in Duits). GTAI Germany Trade and Invest. 19 Junie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2019. Besoek op 22 Julie 2019.
  68. ↑ "The Rights of Non-citizens" (PDF) (in Engels). Verenigde Nasies se Hoë Kommissariat vir Menseregte. 2006. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 19 Mei 2020. Besoek op 22 Julie 2019.
  69. ↑ "Right to a Nationality and Statelessness" (in Engels). Verenigde Nasies se Hoë Kommissariat vir Menseregte. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Februarie 2020. Besoek op 22 Julie 2019.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]