Sekondêre sektor van die ekonomie
| Ekonomiese sektore |
|---|
| Drie-sektore-hipotese |
|
Primêre sektor: grondstowwe Sekondêre sektor: vervaardiging Tersiêre sektor: dienste |
| Bykomende sektore |
|
Kwaternêre sektor: inligtings-dienste Kwinêre sektor: menslike dienste |
| Teoretici |
| AGB Fisher · Colin Clark · Jean Fourastié |
| Sektore volgens eienaarskap |
| Sake sektor · Private sektor · Openbare sektor · Vrywillige sektor |
Die industriële sektor of sekondêre sektor is die ekonomiese sektor waar produkte vervaardig word uit natuurlike hulpbronne wat deur die primêre sektor ontgin is, met ondernemings wat die grondstowwe van die primêre sektor verwerk. Die produkte word gewoonlik deur die tersiêre sektor aan die verbruiker verkoop.
Die sekondêre sektor staan ook bekend as die industriële sektor. Die ambagte, konstruksiebedryf [1] en ander nie-geïndustrialiseerde nis of gespesialiseerde vervaardigingsbedrywighede word ook in die sekondêre sektor ingesluit.
In die meeste gevalle word dienste wat nywerheidsondernemings vir hulself produseer (byvoorbeeld interne skoonmaakwerksaamhede) as onderdeel van die sekondêre sektor getel, terwyl dit eintlik tot die tersiêre sektor behoort. Wanneer dit uitgekontrakteer word dit wel as deel van die tersiêre sektor beskou, waar hierdie tipe dienste formeel hoort.
Hierdie feit lei tot 'n vooroordeel in die ontwikkeling van die sektore. Juis vanweë die tendens om dienste uit te kontrakteer- welke tendens vanaf die middel van die 1970's sigbaar geword het as gevolg van ondernemings se toespitsing op kern aktiwiteite, is verskeie interne dienste uitgekontrakteer aan gespesialiseerde diensverskaffers. As gevolg hiervan het die gerapporteerde omvang van die sekondêre sektor sneller afgeneem as wat werklik die geval is. Trouens, die sekondêre sektor is deur die jare te omvangryk voorgestel.
Geskiedenis
[wysig | wysig bron]Die ontwikkeling van die sekondêre sektor hou nou verband met die skepping van landbousurplusse. Enersyds het dit spesialisering moontlik gemaak omdat almal nie voltyds in landbou kon werk nie, en andersyds het dit die vraag na meer gespesialiseerde produkte verhoog.
In hierdie stadium het die nedersettings gegroei tot groter entiteite, soms selfs stede. Hierdie fase het baie eeue in die Westerse wêreld geduur totdat die Industriële Revolusie in Groot-Brittanje die sekondêre sektor se groei versnel het.
Wanneer 'n ekonomie 'n belangrike oorgang van een fase na 'n ander deurmaak gaan dit dikwels gepaard met maatskaplike onrus. Die arbeidsbewegings het derhalwe ontstaan as gevolg van die industriële revolusie, en vandag sien ons onrus in baie Westerse ekonomieë as gevolg van die klemverskuiwing vanaf die industriële sektor na die dienstesektor.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Haico Ebbers (2005). Ekonomiese sakeomgewing . p.100
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal. |
