Thaise kookkuns (Eng.: Thai cuisine) is die nasionale kookkuns van Thailand. Balans, detail, en verskeidenheid is van kardinale belang vir Thaise sjefs.
Thai cuisine word meer akkuraat beskryf as vier plaaslike kookkunste, wat ooreenstem met die vier belangrikste streke van die land:
Thai cuisine en die kulinêre tradisies en kookkuns van Thailand se bure het mekaar wedersyds beïnvloed oor die verloop van baie eeue. Plaaslike variasies is geneig om te korreleer met die naburige lande (dikwels die deel van die dieselfde kulturele agtergrond en etnisiteit op beide kante van die grens) sowel as die klimaat en geografie. Noord-Thai geregte met Shan Staat in Birma, noord - Laos, en ook met die Yunnan Provinsie in China, terwyl die kookkuns van Isan (noordooste Thailand) soortgelyk is aan dié van die suide van Laos, en ook beïnvloed word deur die Khmer kookkuns uit Kambodja aan die suide, en deur Viëtnamese kookkuns na die ooste. Die suide van Thailand, met baie geregte wat heelwat klappermelk en vars borrie bevat, het dit in gemeen met die Indiese, Maleisiese, en Indonesiese kookkuns.[2][3][4] Benewens hierdie vier plaaslike kookkunste, is daar ook die Koninklike Thaise cuisine wat se geskiedenis terugdateer tot die kosmopolitiese paleiskookkuns van die Ayutthaya koninkryk (1351-1767). Sy verfyning, kooktegnieke, aanbieding, en die gebruik van bestanddele was van groot invloed op die kookkuns van die sentrale Thai-vlaktes.[5][6][7]
Thaise kos word tradisioneel met die regterhand geëet[8][9] terwyl op matte op die vloer gesit word. Die gebruik word steeds in die meer tradisionele huishoudings gevind. Deesdae egter, eet die meeste Thais met 'n vurk en 'n lepel. Tafels en stoele is bekendgestel as deel van 'n breër verwestering tydens die bewind van Koning Mongkut, Rama IV. Die vurk en lepel is bekendgestel deur Koning Chulalongkorn na sy terugkeer van 'n toer van Europa in 1897.[10]