Thor Heyerdahl | |
Gebore | Larvik, Noorweë | 6 Oktober 1914
---|---|
Oorlede | 18 April 2002 (op 87) Colla Micheri, Italië |
Nasionaliteit | Noorweë |
Vakgebied | Etnografie, avontuur |
Alma mater | Universiteit van Oslo |
Doktorale promotor(s) | Kristine Bonnevie Hjalmar Broch |
Toekennings | Mungo Park-medalje (1950) |
Thor Heyerdahl (6 Oktober 1914 – 18 April 2002) was ’n Noorse avonturier en etnograaf met ’n agtergrond in soölogie, botanie en geografie. Hy het bekend geraak vanweë sy Kon-Tiki-ekspedisie in 1947, waarin hy 8 000 km ver oor die Stille Oseaan geseil het in ’n met die hand geboude vlot – van Suid-Amerika tot die Tuamotu-eilande. Die doel was om te wys antieke volke kon oor lang afstand gevaar en kontak tussen verskillende kulture bewerkstellig het.
In Mei 2011 is die Thor Heyerdahl-argief by Unesco se "Memory of the World"-register gevoeg.[1] Dit dek die jare 1937 tot 2002 en sluit sy fotoversameling, dagboeke, privaat briewe, planne, koerantuitknipsels, ’n boek en artikels in.
Die gebeure rondom sy verblyf op die Marquesaseilande in die Stille Oseaan, hoofsaaklik Fatu Hiva, word vertel in sy boek På Jakt etter Paradiset ("Soektog na die Paradys") (1938), wat in Noorweë gepubliseer is, maar weens die Tweede Wêreldoorlog nooit vertaal is nie en grootliks vergete geraak het. Hy het later ’n nuwe weergawe van dié reis gepubliseer in die boek Fatu Hiva (Londen: Allen & Unwin, 1974).
In 1955 en 1956 het hy op Paaseiland gewoon en ’n argeologiese ekspedisie gelei.[2] Hulle het al die belangrike argeologiese terreine op die eiland nagevors en die eilandbewoners gehelp om hul groot standbeelde, die moai, te restoureer en op hul platforms terug te plaas nadat almal op die grond gelê het. Hy het ook belangrike plekke soos Orongo en Poike besoek.
Die span het twee volumes oor hul werk gepubliseer. Sy gewilde boek oor die onderwerp, Aku-Aku, was ’n internasionale topverkoper.[3]
Heyerdahl het Azerbeidjan vier keer besoek, in 1981,[4] 1994, 1999 en 2000.[5] Hy is lank gefassineer deur die rotskuns wat dateer van omstreeks die 8ste tot 7de millennium v.C. by Gobustan, sowat 48 km wes van Bakoe. Hy was oortuig daarvan die kunsstyl stem baie ooreen met die graveerkuns wat in sy vaderland, Noorweë, voorkom.
Hy het sy navorsing op verskeie gepubliseerde werke geskoei en voorgestel ’n antieke gemeenskap het in Azerbeidjan gewoon en op waterweë noord migreer tot in die hedendaagse Skandinawië.
Van die talle ander plekke wat hy besoek het, is Maledive, die Kanariese Eilande, Pakistan, Marokko en Bolivië.
Hy is op 18 April 2002 op 87-jarige leeftyd dood weens ’n breingewas.