Trevor Lloyd Wadley

Trevor Lloyd Wadley
Gebore 1920
Durban
Oorlede 21 Mei 1981 (op 61)
Vakgebied Elektriese ingenieurswese
Instelling(s) WNNR
Bekend vir Tellurometer
Wadley-lus
ionosond
Toekennings Frank P. Brown-medalje

Dr. Trevor Lloyd Wadley (1920 – 1981) was 'n Suid-Afrikaanse fisikus en uitvinder. Hy is in 1920 gebore. Hy sluit by die WNNR aan en word hoof van sy Telekommunikasienavorsingsinstituut. Een van sy belangrikste prestasies is die ontwikkeling van die tellurometer asook die kristalgekontroleerde wisselbare frekwensie-ontvangstoestel en opwektoestel. Dit word onder 'n WNNR-lisensie in Engeland gebou waar meer as 10 000 stelle vervaardig is. Hy sterf op 21 Mei 1981.

Lewe en loopbaan

[wysig | wysig bron]

Wadley is in 1920 in Durban gebore. Sy vader was die burgemeester van Durban en Trevor was een van 12 kinders. Hy het skool gegaan aan die Hoërskool Durban waar hy uitgeblink het in wiskunde en wetenskap, maar nie juis belanggestel het in enige sportsoort nie. Die uitsondering was een jaar toe hy aan die jaarlikse atletiekbyeenkoms deelgeneem het en voorspel het dat hy in 'n rekordtyd sou wen en sy rekord 15 jaar sou hou. Hy het voortgegaan om presies te doen soos hy voorspel het. Sy oefenmetode was die berekening van die tyd wat hy nodig het om elke been van die wedloop te hardloop en hy het daarna geoefen om teen die vereiste tempo vir elke afdeling te hardloop.

Daarna is hy na Howard-kollege (nou die Universiteit van KwaZulu-Natal), waar hy onder Hugh Clark en Eric Phillips studeer het. Hy het die gewoonte gehad om selde, indien ooit, aantekeninge in lesings te maak vanweë sy amper fotografiese geheue. GR Bozzoli het opgemerk in die boek Forging Ahead - South Africa's Pioneering Engineers dat "Wadley heel soms 'n klein sakboekie sou uithaal en 'n woord of twee daarin sou skryf met 'n klein, stomp potlood. Sy merkwaardige verstand het elke onderwerp van 'n lesing verstaan ​​en onthou."[1]

Voorbeeld van 'n Ionosond

In 1941, tydens die Tweede Wêreldoorlog, het hy aangesluit by die Spesiale seindiens van die Suid-Afrikaanse Korps van Seine wat besig was met die ontwikkeling van Suid-Afrika se eie radarstelsel gebaseer op die Britse ervaring wat aan hulle meegedeel is. Wadley en ander kollegas, waaronder Jules Fejer, die Hongaarse wiskundige, is opgelei in die Britse radarprojek.[2] Sy verbintenis met Fejer sou nog baie meer jare voortduur. Wadley het nie van wiskunde gehou nie, maar Fejer het elk van Wadley se konsepte wiskundig bewys.[3]

In 1946 was Wadley werksaam as 'n ontwerper van radiotoerusting en instrumentasie in 'n spesiale afdeling van die Telekommunikasie-navorsingslaboratorium (TNL), wat in opdrag van Jan Smuts geskep is, en in die afdeling elektriese ingenieurswese van die Universiteit van die Witwatersrand (onder Basil Schonland). Die TNL het verhuis na die Wetenskaplike en Nywerheidnavorsingsraad (WNNR) en is herdoop tot die Nasionale Instituut vir Telekommunikasie-navorsing (onder dr Frank Hewitt).[1][3]

In 1948 het Wadley begin werk aan 'n dringende projek vir die Kamer van Mynwese om 'n middel vir ondergrondse radiokommunikasie vir reddingsdoeleindes te verskaf. Na 'n uitvoerbaarheidsondersoek het Wadley 'n verslag geskryf waarin aangedui word dat dit gedoen kan word en waarin sy aanbevelings uiteengesit word. Die Kamer het die saak egter vir langer as 'n dekade lank nie opgevolg nie.[4]

Wadley het in 1964 afgetree (op 44 jaar oud) en aan die suidkus van Natal gewoon tot sy dood aan kanker in 1981 (op 61 jaar oud).[3]

Bron

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Bozzoli, G.R. (1997). Forging ahead: South Africa's pioneering engineers (in Engels) (Geillustreerd uitg.). Witwatersrand University Press. ISBN 9781868143153. Besoek op 22 Desember 2020.
  2. ↑ de Beer, J.H. (2016). The History of Geophysics in Southern Africa (in Engels). Sun Press. p. 78. ISBN 978-1-920689-80-3. Besoek op 22 Desember 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "Watt Now Magazine - CPD Online | Wadley - a genius worth remembering and applauding". Watt Now (in Engels). Augustus 2009. Besoek op 22 Desember 2020.[dooie skakel]
  4. ↑ Austin, B. (2016). Schonland: Scientist and Soldier: From lightning on the veld to nuclear power at Harwell: the life of Field Marshal Montgomery's scientific adviser. CRC Press. ISBN 978-1-4200-3357-1. Besoek op 22 Desember 2020.