Viktoria Mullova

Viktoria Mullova
Gebore27 November 1959 (1959-11-27) (65 jaar oud)
Zhukovsky, Moskou, Sowjet Unie
GenresKlassiek
Beroep(e)Violis
InstrumenteViool
Webwerfwww.ViktoriaMullova.com

Viktoria Yurievna Mullova (Russies: Виктория Юрьевна Муллова; gebore op 27 November 1959) is 'n Russiese violis. Sy is bekend om haar uitvoerings en opnames van 'n aantal vioolconcertos, en uitvoerings en opnames van die komposisies van J.S. Bach, asook haar innoverende interpretasies van populêre en jazz komposisies deur Miles Davis, Duke Ellington, The Beatles en andere.[1]

Biografie en vroeë loopbaan

[wysig | wysig bron]

Mullova was in Zhukovsky, naby Moskou in Sowjet Rusland gebore.[2] Nadat sy by die Sentrale Musiekskool van Moskou en by die Moskouse Konservatoria gestudeer het onder Leonid Kogan, het sy eerste prys gewen tydens die 1980 Internasionale Jean Sibelius Vioolkompetisie in Helsinki asook die Goue Medalje tydens die Internasionale Tsjaikofski Kompetisie in 1982.

Ontsnapping uit Rusland

[wysig | wysig bron]

Mullova en haar minnaar, Vakhtang Jordania -wat hom as haar begeleier voorgedoen het sodat hulle saam kon ontsnap, het gedurende 'n toer van Finland in 1983 hul hotel in Kuusamo verlaat, nadat Jordania aan die KGB offisier wat hul dopgehou het vertel het dat Mullova te siek was om die na-partytjie by te woon as gevolg van 'n oorname drank. Die Stradivari viool wat die eiendom van die Sowjet Unie was is egter op die hotelbed agtergelaat. 'n Joernalis van die Finse Uitsaaimaatskappy (YLE), Jyrki Koulumies,[3][4] vergesel van 'n fotograaf, Caj Sundman, het hulle in 'n huurmotor oor die grens geneem via Haaparanta na Luleå, Swede waarna hulle na Stockholm gevlieg het.

Op daardie stadium het die Sweedse polisie die jong, vlugteling-musikante net soos enige ander politieke uitgewekenes van die Oosblok hanteer: hulle het voorgestel dat die paartjie oor die naweek in 'n huis van veiligheid bly totdat die Amerikaanse Ambassade oopgemaak het sodat hulle by hervestiging vir politieke asiel kon aansoek doen. Hulle het derhalwe vir twee dae onder skuilname in 'n huis van veiligheid gesit en nie eers gewaag om buite te gaan nie omrede hul fotos op die hoofblaaie van elke Sweedse en internasionale koerant was. Twee dae later het hulle in Washington, D.C. gearriveer met Amerikaanse visums in hulle baadjiesakke.

Lewe in die Weste

[wysig | wysig bron]

Mullova het reeds verskeie opnames gemaak, insluitende haar eerste vrystelling van die Tsjaikofski en Jean Sibelius vioolconcertos wat die Grand Prix du Disque gewen het. Sy het in die middel 1990s die Mullova Kamerensemble gevorm. Die ensemble het reeds deur Italië, Duitsland en Nederland getoer, en het die Bach vioolconcertos op die Philips Classics plate-etiket opgeneem. Sy was in 1995 genomineer vir 'n Grammy toekenning vir haar opname van die Sonates en partitas vir soloviool (1001-1006) van J.S. Bach, en sy het 'n 1995 Echo Klassik toekenning gewen, asook 'n Japannese Plate-akademie toekenning en 'n Deutsche Schallplattenkritik-prys vir haar opname van die Brahms vioolconcerto. Haar opname van die Brahms B majeur Trio (no. 1) en Beethoven se Aartshertog Trio met André Previn en Heinrich Schiff was in 1995 vrygestel, en het 'n Diapason d'Or gewen.

Mullova se internasionale loopbaan as solis het uitvoerings saam met die Koninklike Concertgebouw Orkes, die Philharmonia, die Berliner Philharmoniker, die Weense Simfonieorkes, die Montreal Simfonieorkes, die San Francisco Simfonieorkes en die Beierse Radio-simfonieorkes ingesluit. Sy het ook as solis en musikale direkteur opgetree met die Orkes van die Era van Verligting. (Engels: Orchestra of the Age of Enlightenment) Mullova speel die Jules Falk Stradivarius van 1723 asook 'n viool wat in 1750 deur Giovanni Battista Guadagnini gemaak is. Haar strykstokke sluit 'n Barokstyl strykstok wat deur 'n moderne kunstenaar gemaak is in, sowel as 'n Dodd en 'n Voirin.

Persoonlike lewe

[wysig | wysig bron]

Mullova woon tans in Holland Park, Londen, Engeland met haar man, die tjellis Matthew Barley, en drie kinders: Misha, gebore uit haar verhouding met die dirigent Claudio Abbado, Katia, gebore uit haar verhouding met die violis Alan Brind, en Nadia, gebore uit haar huwelik met Barley.[5][6]

Geselekteerde diskografie

[wysig | wysig bron]
  • Beethoven Vioolsonates Nos. 3, 9 (Onyx 4050). Met Kristian Bezuidenhout; 2010
  • JS Bach Sonates & Partitas vir soloviool (Onyx 4040); 2009
  • JS Bach Sonates vir viool en klavesimbel (Onyx 4020). Met Ottavio Dantone; 2007
  • Vivaldi 5 vioolconcertos (Onyx 4001). Met Il Giardino Armonico; 2005
  • Mendelssohn: Vioolconcerto in D mineur / Vioolconcerto in E mineur, Op.64 (Philips). Met Neville Marriner en die Academy of St. Martin in the Fields
  • Viktoria Mullova - Mendelssohn & Tsjaikofski: Vioolconcertos (Japan CD, UCCD-7357). Met Neville Marriner en die Academy of St. Martin in the Fields; en Seiji Ozawa en die Boston Simfonieorkes
  • Beethoven en Mendelssohn Vioolconcertos (Philips, 473 872-2). Met die Orchestre Révolutionnaire et Romantique/John Eliot Gardiner; 2003
  • Mozart: Vioolconcertos Nos. 1, 3-4 (Philips, 470 292). Met die Orchestra of the Age of Enlightenment; 2002
  • Through the Looking Glass (Philips, 464 184-2). Met Matthew Barley en Between the Notes; 2000
  • Bartók en Strawinski Vioolconcertos (Philips, 456 542-2). Met die Los Angeles Filharmoniese Orkes/Esa-Pekka Salonen; 1997
  • Brahms Vioolsonates (Philips, 446 709-2). Met die pianis Piotr Anderszewski; 1997

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Eva Maria Chapman (19 September 2012). From Russia to Love: The Life and Times of Viktoria Mullova. Robson Press, VK. ISBN 978-1849541916.
  2. ↑ John Woodford. "Through the Looking Glass with Viktoria Mullova". MusicTeachers.co.uk Online Journal. 2 (8). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2007. Besoek op 29 Junie 2008.
  3. ↑ "Helsingin Sanomat - International Edition - Culture". Web.archive.org. 22 Februarie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2014. Besoek op 7 Desember 2018.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  4. ↑ "Uutiset". Is.fi (in Fins). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2020. Besoek op 7 Desember 2018.
  5. ↑ Ian Phillips (7 Julie 2000). "Reflections to Mullova". The Evening Standard. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Maart 2008. Besoek op 30 Augustus 2007.
  6. ↑ Tim Ashley (2 Februarie 2001). "And this one's by the Bee Gees". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 September 2018. Besoek op 30 Augustus 2007.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]