Vlieëplak

'n Gewone vlieëplak

Nog 'n vlieëplak

'n Elektriese vlieëplak

'n Gewone vlieëplak, ook vlieëslaner, is 'n voorwerp wat gebruik word om vlieë en ander insekte soos wespe en muskiete mee dood te slaan. Die vlieëplak bestaan uit 'n steel, ongeveer 30 cm lank, met die een kant 'n handvatsel en aan die ander kant 'n geperforeerde slagblad van sagte plastiek of leer, ongeveer so groot soos 'n hand. Die slagblad is so buigsaam ontwerp dat die klap die insek doodslaan sonder dat die insek uitmekaar spat.

Gebruik

Professor Michael Dickinson aan die Kaliforniese Instituut vir Tegnologie het ondersoek ingestel hoe die vlieëplak die beste hanteer kan word:^[1]

• Kies 'n vlieëplak met 'n goeie kamoeflering en wat dus nie opval nie. (Nota: Insekte kan dikwels baie ander kleure sien as mense! Baie insekoë is byvoorbeeld ongevoelig vir rooi lig maar hul kan wel ultraviolet sien.)
• Nader die vlieg van agter af. Die gesigsveld van 'n vlieg is net ietwat minder as 360º.
• Slaan van naby, sodat die vlieëplak 'n kort afstand moet aflê en die vlieg nie betyds die plak kan sien aankom nie.
• Maak die vlieëplak stadig gereed om te slaan. Vermy sover moontlik enige lang hale vooraf.
• Die vlieg is so ingesteld dat hy altyd van die gevaar wegvlieg. Hy vlieg dus van jou af weg. Sorg daarom dat die vlieëplak net effens verby die sittende vlieg tref.

Elektriese vlieëplak

Daar bestaan ook elektriese vlieëplakke met 'n battery as bron. Die gaas van hierdie vlieëplakke verkeer onder elektriese spanning wanneer 'n knoppie ingedruk word. Die spanning op die gaas, en 'n parallelgeskakelde kondensator, is ongeveer 1000 Volt. Die ontlading deur aanraking van die gaas is vir die mens slegs prikkelend en onskadelik. Insekte raak bewusteloos van die skok, maar hulle kan weer bykom tensy hul op die gaas verskroei word deur die knoppie lank genoeg in te druk. Vir die verbruikersmark is die spanning beperk tot onder 2000 V en die lading van die kondensator tot onder 45 µC.

Verwysings

1. "telegraph.co.uk 2008-08-28". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2012. Besoek op 22 Desember 2012.