Voorwerppermanensie

Voorwerppermanensie is die begrip dat voorwerpe bly bestaan selfs as hulle nie waargeneem (gesien, gehoor, aangeraak of geruik) kan word nie. Dit is ’n basiese begrip wat in die veld ontwikkelingsielkunde behandel word – dié is die deel van sielkunde wat ondersoek instel na die ontwikkeling van jong kinders se sosiale en geestesvermoëns. Daar is nog nie wetenskaplike konsensus oor wanneer die begrip van voorwerppermanensie in menslike ontwikkeling ontstaan nie.

Die Switserse sielkundige Jean Piaget, wat voorwerppermanensie by kinders die eerste keer ondersoek het, het gereken dit is een van die kind se belangrikste prestasies, omdat voorwerpe sonder hierdie begrip geen aparte, permanente bestaan sou gehad het nie. In sy teorie van kognitiewe ontwikkeling ontwikkel kinders hierdie begrip aan die einde van die "sensormotoriese stadium", wat van geboorte tot omtrent tweejarige ouderdom duur.^[1] Piaget het geglo ’n kind se waarneming en begrip van die wêreld hang af van sy motororiese ontwikkeling, wat nodig is sodat die kind visuele, tasbare en motoriese verteenwoordigings van voorwerpe kan verstaan. Volgens dié siening ontwikkel kinders voorwerppermanensie deur die aanraking en hantering van voorwerpe.^[2]

Verwysings

1. Santrock, John W. (2008). A topical approach to life-span development (4 uitg.). New York City: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-3133768.
2. Bremner, JG (1994). Infancy (2 uitg.). Blackwell. ISBN 0-631-18466-X.

Eksterne skakels

• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia