Weergalming

Weergalming is die voortduur van klank in 'n spesifieke ruimte nadat die oorspronklike klank verwyder is.^[1] 'n Weergalming, of galm, word geskep wanneer 'n klank in 'n omslote ruimte geproduseer word en veroorsaak dat 'n groot aantal eggo's op mekaar bou en dan stadig aan verval soos wat die klank deur die mure en lug geabsorbeer word.^[2] Dít is die waarneembaarste wanneer die klankbron staak, maar die weerkaatsings duur voort, terwyl die amplitudes van die weerkaatsings daal totdat hulle nie meer gehoor kan word nie. Die lengte van hierdie klankverval, of weergalmingstyd, is van kardinale belang by die argitekturele ontwerp van groot kamers wat spesifieke weergalmingstye verg om die optimale uitvoering van hul beoogde aktiwiteite te verseker.^[3] In vergelyking met 'n herkenbare eggo wat 50 tot 100 ms ná die oorspronklike klank gehoor word, is 'n weergalming menige duisend eggo's wat in snelle opvolging na mekaar arriveer (0.01 tot 1 ms tussen eggo's). Met die verloop van tyd daal die volume (amplitude) van die vele eggo's totdat hulle nie meer gehoor kan word nie.

Verwysings

1. Valente, Michael (2008). Audiology. Thieme. pp. 425–426. ISBN 9781588905208. {{cite book}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
2. Lloyd, Llewelyn Southworth (1970). Music and Sound. Ayer Publishing. p. 169. ISBN 9780836951882.
3. Roth, Leland M. (2007). Understanding Architecture. Westview Press. pp. 104–105. ISBN 9780813390451.