D Familie vom Dvorak isch musikalisch gsi. Si Vater het d Bratsche gspiilt und zwäi Unggle von em si Bruefsmusiker gsi. In dr Schuel vo Nelahozeves (Mühlhuuse) het em si Leerer, dr Joseph Spitz, Giigeunderricht gee. 1853 isch er uf Zlonice (Slonitz) zum Dütsch leereund het dört bim Kantor Anton Liehmann gleert Klavier und Orgle spiile.
Im Herbst 1856 isch er uf Česká Kamenice (Böömisch Kamnitz), vom Oktober 1857 isch er uf d Orgleschuel, und het im Orchester vom Cäcilieveräin Bratsche gspiilt.
Vom Summer 1859 aa het dr Dvorak elf Joor lang as Bratschist im brivate Orchester vom Karl Komzák gspiilt. 1862 isch er im Prager Opereorchester Erste Bratschist worde.
1870 het er sini ersti Opere, Alfred, gschriibe, wo aber zu sine Läbzite nie ufgfüert worde isch. Im Juli 1871 het er si Boste im Orchester ufgee zum mee Zit zum komponiere haa. D Opere Der König und der Köhler isch nid ufgfüert worde, wil si z schwirig zum singe gsi isch, bis er sä nöigschriibe het und si im Novämber 1874 erfolgriich ufgfüert worde isch.
Wo dr Johannes Brahms 1877 im Dvořák ghulfe het, sini Klänge aus Mähren, e Sammlig vo Duett, z veröffentlige, isch dr Dvořák au über d Gränze uuse bekannt worde. Är und dr Brahms si s ganze Lääbe lang Fründ bliibe.
1884 isch dr Dvořák vo dr Philharmonic Society uf London iiglaade worde und het dört sis Stabat Mater dirigiert. Für Birmingham und Leeds het er d Oratorie Die Geisterbraut und Die Heilige Ludmilla, s erste groosse Oratorium uf Tschechisch, gschriibe.
Zrugg dehäim het er sich z Vysoká bi Příbram niidergloo, und d Opere Die Jakobiner komponiert.
1889 isch er uf Moskau und Petersburg iiglaade worde, denn isch er wider z London gsi und denn zrugg uf Prag, won er dr Eeredokter vo dr Karlsuniversität überchoo het. Im Oktober 1890 isch er Brofässer am Prager Konservatorium worde.
1892 isch dr Dvořák Diräkter vom National Conservatory of Music z Nöi York worde und het Komposizioon underrichdet. Im Conservatory si Bresidäntin, d Jeannette Thurber, het welle, ass sich Amerika vom öiropäische Vorbild wurd lööse und sis äigene Kunstidiom wurd entwiggle, en Idee, wo dr Dvořák sich drfür begäisteret het. Er het Spirituals vo de schwarze Plantaaschearbäiter und Indianermelodie afo studiere, und e baar vo deene Theme het er in sinere Sinfonie Nr. 9 (Aus der Neuen Welt) brucht; wil aber die amerikanischi Kultur au Wurzle in Öiropa het, chömme au Theme us öiropäische Volkslieder din vor.
Z Nöi York het dr au s Striichkwardett op. 96 gschriibe, wo mä vilmol as s Amerikanische Striichkwardett bezäichnet.
Im April 1895 isch er wider häim und het wider am Prager Konservatorium afo schaffe.
Am 1. Mai 1904 isch dr Antonín Dvořák am ene Hirnschlag gstorbe. Duusigi häi en uf sim letschte Wääg begläitet.[1] Er isch uf em Eerefriidhoof vom Vyšehrad begraabe.
Kurt Honolka: Antonin Dvořák. Mit Selbstzeugnissen und Bilddokumenten, Rowohlt-Tb 2002 ISBN 3-499-50220-8
V. Kafková, M. Příhod: Antonín Dvořák. Prag 1961
O. Šourek: Antonín Dvořák. Prag 1922
Daniela Philippi: Antonín Dvořák – Die Geisterbraut / Svatební košile op. 69 und Die heilige Ludmilla / Svatá Lumila op. 71. Studien zur »großen Vokalform« im 19. Jahrhundert (= Mainzer Studien zur Musikwissenschaft 30). Hans Schneider, Tutzing 1993, ISBN 3-7952-0692-8
Elisabeth Schmierer: Komponisten-Porträts. Bilder und Daten. Stuttgart 2003.
Alena Wagnerová, Barbora Šrámková: Musikerbriefe von Friedrich Smetana, Antonín Dvořák, Leos Janáček. DVA 2003, ISBN 3-421-05248-4