Dr Scott Yanow vo Allmusic het gschriibe, ass d Biidrääg vom Dizzy Gillespie zum Dschääs riisig gsi sige, er sig äine vo de grösste Drumbeeter im Dschääs gsi und e son e komplexe Spiiler, ass sini Zitgenosse aagfange häige, anstatt iin dr Miles Davis and dr Fats Navarro noochzmache, und erst dr Jon Faddis häig in de 1970er Joor im Dizzy si Stiil mit Erfolg chönne widerbelääbe.[2]
Dr Gillespie isch e Drumbeetewirtuos und Improvisator gsi, wo uf em Stiil vom Roy Eldridge ufbaut het[3] aber nöiji Ebene vo harmonischer Komplexidäät, wie mä sä früener im Dschääs nid kennt het, drzue doo het. S Beret und d Hornbrülle, si Scat singe, si chrummi Drumbeete, sini Drumbeeterbacke und si liichthärzig Charakter si wääsemtlig gsi drfür, ass sich dr Bebop duregsetzt het.
Gillespie, Al Frazer: To Be Or Not ... To Bop. Memoirs. Hannibal, Wien 1988, ISBN 3-85445-018-4 (dütschi Usgoob, Original bi Doubleday, Garden City, Nöi York 1979, Da Capo 1985)
Studs Terkel: Giganten des Jazz. Zweitausendeins, Frankfurt 2005 ISBN 3-86150-723-4
Jürgen Wölfer: Dizzy Gillespie. Sein Leben, seine Musik, seine Schallplatten. Oreos, Schaftlach 1987, ISBN 3-923657-16-1
Alyn Shipton Groovin High – the life of Dizzy Gillespie, Oxford University Press, 2001, ISBN 0-19-514410-4
Raymond Horricks Dizzy Gillespie and the Bebop Revolution, Hippocrene Books, 1984