De Emilio De Bono (* 19. März 1866 z Cassano d’Adda, Provinz Mailand; † 11. Jänner 1944 z Verona) isch en italiänische General und faschistische Politiker ksi. Er isch sit 1935 Träger vom Titel „Marschall vo Italie“ ksi. Als eine vo de füerende Generäl vom faschistische Italie während de Chrieg z Libye (1923–32) und Abessinie (1935–36) hät de De Bono e zentrali Rolle bi de Chriegsverbräche gspillt, wo döt s faschistische Reschiim verüebt hät.
Nach sinere Usbildig a de Militärakademii z Modena isch er Offizier bi de Bersaglieri-Truppe ksi. Er hät ab 1912 am Italiänisch-Türkische Chrieg und danach am Erste Wältchrieg teilgno, won er es paar Mal verwundet und uszeichnet worde isch.
Nach em Chrieg isch er eine vo de Mitgründer vo de Partito Nazionale Fascista (Nationali Faschistischi Partei) ksi und hät 1922 als ältiste „Quadrumvir“ am Marsch uf Rom teilgno. Nach de faschistische Machtübernahm hät ihn de Mussolini zum Polizeichef und zum Leiter vo de faschistische Miliz („Schwarzhämde“) gmacht.
Vo 1925 bis 1928 isch er Gouverneur vo Triopiltanie ksi, derna Minister für di italiänische Kolonie und Protektorat ksi. Als Oberbefählshaber vo de italiänische Truppe im Zweite Italiänisch-Äthiopische Chrieg isch er wäge sinere Zögerlichkeite kurz nach em Chrieg abgsetzt worde. De Pietro Badoglio hät d Operatione derna zu em erfolgreiche Abschluss bracht.
Im Zweite Wältchrieg hät er sich gäge en Chriegsitritt uf Site vo Nazi-Dütschland igsetzt. Am 25. Juli 1943 hät er im Große Faschistische Rat für d Absetzig vom Mussolini gstimmt und de faschistische Bewegig de Rücke kert.
1944 isch er i de Italiänische Sozialrepublik bi me Schiinprozäss zum Tod verurteilt worde und am 11. Januar 1944 zämme mit em ehemalige Usseminister Ciano und anderen ehemalige Parteigrösse dur es Komando z Verona verschosse worde.[1]
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Emilio_De_Bono“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |