Gorgier

Gorgier
Wappe vo Gorgier
Wappe vo Gorgier
Basisdate
Staat: Schwiiz
Kanton: Nöieburg (NE)
Bezirk: (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.)
BFS-Nr.: 6410i1Expression-Fähler: Nit erkannt Satzzeiche „[“f4
Poschtleitzahl: 2023
Koordinate: 549861 / 195151Koordinate: 46° 54′ 20″ N, 6° 46′ 50″ O; CH1903: 549861 / 195151
Höchi: 491 m ü. M.
Flächi: 13.97 km²
Iiwohner: Expression-Fähler: Nit erwartete Operator: <Ungültiger Metadaten-Schlüssel 6410 (31. Dezämber 2022)[1]
Website: gorgier.ch
Château de Gorgier
Château de Gorgier

Château de Gorgier

Charte
Gorgier (Schweiz)
Gorgier (Schweiz)
Gorgier
Gorgier
ww
d Laag vo der früenere Gmeind Gorgier im ehemolige Nöieburger Bezirk Boudry

Gorgier (frankoprovenzalisch [gɔrˈdziː]) isch en Ortschaft im Kanton Nöueburg.

Geografi

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Gorgier lyt am Nöieburgersee. Zu der alte gmeind hän au no dr Wyler Chez-le-Bart (450 m ü. M.) un s nei Quartier Derrière-Moulin (520 m ü. M.) ghert. Dr früener Gmeindbann het 33 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 58 Prozänt Wald und 9 Prozänt Sidligsflechi umfasst.

Uf em Piet vu Gorgier ligt de grescht Dail vum Creux du Van.

Gschicht

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Gorgier isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1252 as de Corgie.

D Burg vo Gorgier chunt us em Middelalter. Si isch s Zäntrum vo der Grundherrschaft Gorgier gsi. 1344 isch Gorgier an Nöieburg cho.

Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.

Ufe erscht Jänner 2018 het Gorgier zäme mit de Nochbergmeinde Bevaix, Saint-Aubin-Sauges, Montalchez, Vaumarcus und Fresens die nöji grossi Gmeind La Grande Béroche bildet. Derby isch d Roose im Wappebild, wo vo der alte Herrschaft vo Stäffis här chunt, au is nöie Gmeindwappe vo der Grossgmeind übernoo worde.

Bevelkerig

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]

Johr 1850 1860 1870 1880 1888 1900 1910 1920
Yywohner 866 984 991 1018 939 1002 914 919
Johr 1930 1941 1950 1960 1970 1980 1990 2000
Yywohner 867 958 1012 1025 1173 1377 1849 1775

Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 3,9 Prozänt.

Religion

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

58,8 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 23,4 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).

Bolitik

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 2,0 %, CVP 1,3 %, FDP 30,0 %, Grüeni 11,3 %, PdA 1,5 %, SP 21,6 %, SVP 17,1 %.

Wirtschaft

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Gorgier isch es tradizionells Puuredorf. Es git Räbbärge und uf de Jurabärgen obe Alpsennereie.

Sproch un Dialäkt

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 1775 Yywohner 97,7 Prozänt Franzesisch as Hauptsproch aagee, 1 Prozänt Dytsch, 0,3 % Italienisch un 1 Prozänt anderi Sproche.

Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn.[3][4]

Literatur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
 Commons: Gorgier – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  1. ↑ Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2022. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2022 zusammengefasst. Abruf am 5. September 2023
  2. ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)
  3. ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
  4. ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176